Other Translations: English

From:

PreviousNext

Aį¹…guttara Nikāya 4.30 Nummerierte Lehrreden 4.30

3. Uruvelavagga 3. Das Kapitel in Uruvelā

Paribbājakasutta Wanderer

Ekaį¹ samayaį¹ bhagavā rājagahe viharati gijjhakÅ«į¹­e pabbate. Einmal hielt sich der Buddha bei Rājagaha auf der Geierkuppe auf.

Tena kho pana samayena sambahulā abhiƱƱātā abhiƱƱātā paribbājakā sippinikātÄ«re paribbājakārāme paį¹­ivasanti, seyyathidaį¹ annabhāro varadharo sakuludāyÄ« ca paribbājako aƱƱe ca abhiƱƱātā abhiƱƱātā paribbājakā. Zu dieser Zeit nun befanden sich einige sehr namhafte Wanderer im Wandererkloster am Ufer des Flusses SappinÄ«. Unter ihnen waren Annabhāra, Varadhara, SakuludāyÄ« und andere sehr namhafte Wanderer.

Atha kho bhagavā sāyanhasamayaį¹ paį¹­isallānā vuį¹­į¹­hito yena sippinikātÄ«raį¹ paribbājakārāmo tenupasaį¹…kami; upasaį¹…kamitvā paƱƱatte āsane nisÄ«di. Nisajja kho bhagavā te paribbājake etadavoca: Da kam der Buddha am spƤten Nachmittag aus seiner Klausur und ging zum Wandererkloster am Ufer des Flusses SappinÄ«. Er setzte sich auf den ausgebreiteten Sitz und sagte zu den Wanderern:

ā€œCattārimāni, paribbājakā, dhammapadāni aggaƱƱāni rattaƱƱāni vaį¹saƱƱāni porāį¹‡Äni asaį¹…kiį¹‡į¹‡Äni asaį¹…kiį¹‡į¹‡apubbāni, na saį¹…kÄ«yanti na saį¹…kÄ«yissanti, appaį¹­ikuį¹­į¹­hāni samaį¹‡ehi brāhmaį¹‡ehi viĆ±Ć±Å«hi. ā€žEs gibt vier Dhamma-FuƟspuren, Wanderer, die ursprĆ¼nglich sind, lange bestehend, herkƶmmlich und alt. Sie sind unbefleckt, wie sie von Anfang an waren, sie werden jetzt und in Zukunft nicht befleckt werden. Sie werden von vernĆ¼nftigen Asketen und Brahmanen nicht verachtet.

Katamāni cattāri? Welche vier?

Anabhijjhā, paribbājakā, dhammapadaį¹ aggaƱƱaį¹ rattaƱƱaį¹ vaį¹saƱƱaį¹ porāį¹‡aį¹ asaį¹…kiį¹‡į¹‡aį¹ asaį¹…kiį¹‡į¹‡apubbaį¹, na saį¹…kÄ«yati na saį¹…kÄ«yissati, appaį¹­ikuį¹­į¹­haį¹ samaį¹‡ehi brāhmaį¹‡ehi viĆ±Ć±Å«hi. Zufriedenheit ā€¦

Abyāpādo, paribbājakā, dhammapadaį¹ ā€¦peā€¦ sammāsati, paribbājakā, dhammapadaį¹ ā€¦peā€¦ sammāsamādhi, paribbājakā, dhammapadaį¹ aggaƱƱaį¹ rattaƱƱaį¹ vaį¹saƱƱaį¹ porāį¹‡aį¹ asaį¹…kiį¹‡į¹‡aį¹ asaį¹…kiį¹‡į¹‡apubbaį¹, na saį¹…kÄ«yati na saį¹…kÄ«yissati, appaį¹­ikuį¹­į¹­haį¹ samaį¹‡ehi brāhmaį¹‡ehi viĆ±Ć±Å«hi. Wohlwollen ā€¦ Rechte Achtsamkeit ā€¦ Rechte Versenkung ā€¦

Imāni kho, paribbājakā, cattāri dhammapadāni aggaƱƱāni rattaƱƱāni vaį¹saƱƱāni porāį¹‡Äni asaį¹…kiį¹‡į¹‡Äni asaį¹…kiį¹‡į¹‡apubbāni, na saį¹…kÄ«yanti na saį¹…kÄ«yissanti, appaį¹­ikuį¹­į¹­hāni samaį¹‡ehi brāhmaį¹‡ehi viĆ±Ć±Å«hi. Das sind die vier Dhamma-FuƟspuren, die ursprĆ¼nglich sind, lange bestehend, herkƶmmlich und alt. Sie sind unbefleckt, wie sie von Anfang an waren, sie werden jetzt und in Zukunft nicht befleckt werden. Sie werden von vernĆ¼nftigen Asketen und Brahmanen nicht verachtet.

Yo kho, paribbājakā, evaį¹ vadeyya: Wanderer, wenn jemand sagen sollte:

ā€˜ahametaį¹ anabhijjhaį¹ dhammapadaį¹ paccakkhāya abhijjhāluį¹ kāmesu tibbasārāgaį¹ samaį¹‡aį¹ vā brāhmaį¹‡aį¹ vā paƱƱāpessāmÄ«ā€™ti, tamahaį¹ tattha evaį¹ vadeyyaį¹: ā€šIch lehne die Dhamma-FuƟspur der Zufriedenheit ab und werde einen wahren Asketen oder Brahmanen benennen, der Sinnenfreuden mit heftiger Wollust begehrtā€˜, dann wĆ¼rde ich ihm entgegnen:

ā€˜etu vadatu byāharatu passāmissānubhāvanā€™ti. ā€šSoll er kommen, soll er so sprechen und diskutieren. Wir werden sehen, wie weit er damit kommt.ā€˜

So vata, paribbājakā, anabhijjhaį¹ dhammapadaį¹ paccakkhāya abhijjhāluį¹ kāmesu tibbasārāgaį¹ samaį¹‡aį¹ vā brāhmaį¹‡aį¹ vā paƱƱāpessatÄ«ti netaį¹ į¹­hānaį¹ vijjati. Es ist ganz unmƶglich, diese Dhamma-FuƟspur der Zufriedenheit abzulehnen und einen wahren Asketen oder Brahmanen zu benennen, der Sinnenfreuden mit heftiger Wollust begehrt.

Yo kho, paribbājakā, evaį¹ vadeyya: Wenn jemand sagen sollte:

ā€˜ahametaį¹ abyāpādaį¹ dhammapadaį¹ paccakkhāya byāpannacittaį¹ paduį¹­į¹­hamanasaį¹…kappaį¹ samaį¹‡aį¹ vā brāhmaį¹‡aį¹ vā paƱƱāpessāmÄ«ā€™ti, tamahaį¹ tattha evaį¹ vadeyyaį¹: ā€šIch lehne die Dhamma-FuƟspur des Wohlwollens ab und werde einen wahren Asketen oder Brahmanen benennen, der bƶsen Willen und gehƤssige Absicht hatā€˜, dann wĆ¼rde ich ihm entgegnen:

ā€˜etu vadatu byāharatu passāmissānubhāvanā€™ti. ā€šSoll er kommen, soll er so sprechen und diskutieren. Wir werden sehen, wie weit er damit kommt.ā€˜

So vata, paribbājakā, abyāpādaį¹ dhammapadaį¹ paccakkhāya byāpannacittaį¹ paduį¹­į¹­hamanasaį¹…kappaį¹ samaį¹‡aį¹ vā brāhmaį¹‡aį¹ vā paƱƱāpessatÄ«ti netaį¹ į¹­hānaį¹ vijjati. Es ist ganz unmƶglich, diese Dhamma-FuƟspur des Wohlwollens abzulehnen und einen wahren Asketen oder Brahmanen zu benennen, der bƶsen Willen und gehƤssige Absicht hat.

Yo kho, paribbājakā, evaį¹ vadeyya: Wenn jemand sagen sollte:

ā€˜ahametaį¹ sammāsatiį¹ dhammapadaį¹ paccakkhāya muį¹­į¹­hassatiį¹ asampajānaį¹ samaį¹‡aį¹ vā brāhmaį¹‡aį¹ vā paƱƱāpessāmÄ«ā€™ti, tamahaį¹ tattha evaį¹ vadeyyaį¹: ā€šIch lehne die Dhamma-FuƟspur der rechten Achtsamkeit ab und werde einen wahren Asketen oder Brahmanen benennen, der unachtsam und ohne Situationsbewusstsein istā€˜, dann wĆ¼rde ich ihm entgegnen:

ā€˜etu vadatu byāharatu passāmissānubhāvanā€™ti. ā€šSoll er kommen, soll er so sprechen und diskutieren. Wir werden sehen, wie weit er damit kommt.ā€˜

So vata, paribbājakā, sammāsatiį¹ dhammapadaį¹ paccakkhāya muį¹­į¹­hassatiį¹ asampajānaį¹ samaį¹‡aį¹ vā brāhmaį¹‡aį¹ vā paƱƱāpessatÄ«ti netaį¹ į¹­hānaį¹ vijjati. Es ist ganz unmƶglich, diese Dhamma-FuƟspur der rechten Achtsamkeit abzulehnen und einen wahren Asketen oder Brahmanen zu benennen, der unachtsam und ohne Situationsbewusstsein ist.

Yo kho, paribbājakā, evaį¹ vadeyya: Wenn jemand sagen sollte:

ā€˜ahametaį¹ sammāsamādhiį¹ dhammapadaį¹ paccakkhāya asamāhitaį¹ vibbhantacittaį¹ samaį¹‡aį¹ vā brāhmaį¹‡aį¹ vā paƱƱāpessāmÄ«ā€™ti, tamahaį¹ tattha evaį¹ vadeyyaį¹: ā€šIch lehne die Dhamma-FuƟspur der rechten Versenkung ab und werde einen wahren Asketen oder Brahmanen benennen, der zerstreut ist, mit schweifendem Geistā€˜, dann wĆ¼rde ich ihm entgegnen:

ā€˜etu vadatu byāharatu passāmissānubhāvanā€™ti. ā€šSoll er kommen, soll er so sprechen und diskutieren. Wir werden sehen, wie weit er damit kommt.ā€˜

So vata, paribbājakā, sammāsamādhiį¹ dhammapadaį¹ paccakkhāya asamāhitaį¹ vibbhantacittaį¹ samaį¹‡aį¹ vā brāhmaį¹‡aį¹ vā paƱƱāpessatÄ«ti netaį¹ į¹­hānaį¹ vijjati. Es ist ganz unmƶglich, diese Dhamma-FuƟspur der rechten Versenkung abzulehnen und einen wahren Asketen oder Brahmanen zu benennen, der zerstreut ist, mit schweifendem Geist.

Yo kho, paribbājakā, imāni cattāri dhammapadāni garahitabbaį¹ paį¹­ikkositabbaį¹ maƱƱeyya, tassa diį¹­į¹­heva dhamme cattāro sahadhammikā vādānupātā gārayhā į¹­hānā āgacchanti. Wer auch immer denkt, er kƶnne diese vier Dhamma-FuƟspuren tadeln und ablehnen, verdient in eben diesem Leben eine Gegendarstellung und Tadel aus vier berechtigten GrĆ¼nden.

Katame cattāro? Aus welchen vier?

AnabhijjhaƱce bhavaį¹ dhammapadaį¹ garahati paį¹­ikkosati, ye ca hi abhijjhālÅ« kāmesu tibbasārāgā samaį¹‡abrāhmaį¹‡Ä te bhoto pujjā te bhoto pāsaį¹sā. Wenn man die Dhamma-FuƟspur der Zufriedenheit ablehnt, muss man jene Asketen und Brahmanen, die Sinnenfreuden mit heftiger Wollust begehren, ehren und preisen.

AbyāpādaƱce bhavaį¹ dhammapadaį¹ garahati paį¹­ikkosati, ye ca hi byāpannacittā paduį¹­į¹­hamanasaį¹…kappā samaį¹‡abrāhmaį¹‡Ä te bhoto pujjā te bhoto pāsaį¹sā. Wenn man die Dhamma-FuƟspur des Wohlwollens ablehnt, muss man jene Asketen und Brahmanen, die bƶsen Willen und gehƤssige Absicht haben, ehren und preisen.

SammāsatiƱce bhavaį¹ dhammapadaį¹ garahati paį¹­ikkosati, ye ca hi muį¹­į¹­hassatÄ« asampajānā samaį¹‡abrāhmaį¹‡Ä te bhoto pujjā te bhoto pāsaį¹sā. Wenn man die Dhamma-FuƟspur der rechten Achtsamkeit ablehnt, muss man jene Asketen und Brahmanen, die unachtsam und ohne Situationsbewusstsein sind, ehren und preisen.

SammāsamādhiƱce bhavaį¹ dhammapadaį¹ garahati paį¹­ikkosati, ye ca hi asamāhitā vibbhantacittā samaį¹‡abrāhmaį¹‡Ä te bhoto pujjā te bhoto pāsaį¹sā. Wenn man die Dhamma-FuƟspur der rechten Versenkung ablehnt, muss man jene Asketen und Brahmanen, die zerstreut sind, mit schweifendem Geist, ehren und preisen.

Yo kho, paribbājakā, imāni cattāri dhammapadāni garahitabbaį¹ paį¹­ikkositabbaį¹ maƱƱeyya, tassa diį¹­į¹­heva dhamme ime cattāro sahadhammikā vādānupātā gārayhā į¹­hānā āgacchanti. Wer auch immer denkt, er kƶnne diese vier Dhamma-FuƟspuren tadeln und ablehnen, verdient in eben diesem Leben eine Gegendarstellung und Tadel aus diesen vier berechtigten GrĆ¼nden.

Yepi te paribbājakā ahesuį¹ ukkalā vassabhaƱƱā ahetukavādā akiriyavādā natthikavādā, tepi imāni cattāri dhammapadāni na garahitabbaį¹ na paį¹­ikkositabbaį¹ amaƱƱiį¹su. Selbst jene Wanderer der Vergangenheit, die den Doktrinen anhingen, es gebe kein Kausalprinzip und keine Wirksamkeit von Taten, und die Nihilisten waren, Vassa und BhaƱƱa von Ukkalā, haben nicht gedacht, dass diese vier Dhamma-FuƟspuren getadelt oder abgelehnt werden sollten.

Taį¹ kissa hetu? Warum ist das so?

Nindābyārosanaupārambhabhayāti. Aus Furcht, dass man sie tadeln und kritisieren und an ihnen etwas aussetzen wĆ¼rde.

Abyāpanno sadā sato, Wer Wohlwollen hat, stets achtsam ist,

ajjhattaį¹ susamāhito; innerlich gesammelt,

Abhijjhāvinaye sikkhaį¹, wer sich schult, um Begehrlichkeit auszutreiben,

appamattoti vuccatÄ«ā€ti. den nennt man ā€šeinen Beflissenenā€˜.ā€œ

Dasamaį¹.

Uruvelavaggo tatiyo.

Tassuddānaį¹

Dve uruvelā loko kāįø·ako,

Brahmacariyena paƱcamaį¹;

Kuhaį¹ santuį¹­į¹­hi vaį¹so ca,

Dhammapadaį¹ paribbājakena cāti.
PreviousNext