Other Translations: Deutsch , English
From:
Saṁyutta Nikāya 51.15 Zbiór połączonych mów - 51
2. Pāsādakampanavagga 2. Rozdział o trzęsieniu w posadach
Uṇṇābhabrāhmaṇasutta Mowa o braminie Uṇṇābha
Evaṁ me sutaṁ—Oto com usłyszał –
ekaṁ samayaṁ āyasmā ānando kosambiyaṁ viharati ghositārāme. pewnego razu Czcigodny Ānanda przebywał niedaleko miasta Kosambī, w parku Ghosity.
Atha kho uṇṇābho brāhmaṇo yenāyasmā ānando tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā āyasmatā ānandena saddhiṁ sammodi. Wtedy to bramin Uṇṇābho przybył do Czcigodnego Ānandy. Przybliżywszy się do Czcigodnego Ānandy, przywitał się.
Sammodanīyaṁ kathaṁ sāraṇīyaṁ vītisāretvā ekamantaṁ nisīdi. Ekamantaṁ nisinno kho uṇṇābho brāhmaṇo āyasmantaṁ ānandaṁ etadavoca: Po przywitaniu i wyrażeniu szacunku spytał o zdrowie, a następnie usiadł z boku. Siedząc obok, bramin Uṇṇābho rzekł do Czcigodnego Ānandy:
“kimatthiyaṁ nu kho, bho ānanda, samaṇe gotame brahmacariyaṁ vussatī”ti? „Przyjacielu Ānando, jaki sens ma przebywanie w świętym życiu pod przewodnictwem pustelnika Gotamy?”.
“Chandappahānatthaṁ kho, brāhmaṇa, bhagavati brahmacariyaṁ vussatī”ti. „Braminie, sens przebywania w świętym życiu pod przewodnictwem Błogosławionego to porzucenie dążenia”.
“Atthi pana, bho ānanda, maggo atthi paṭipadā etassa chandassa pahānāyā”ti? „Przyjacielu Ānando, czy istnieje ścieżka, czy istnieje sposób do porzucenia tego dążenia?”.
“Atthi kho, brāhmaṇa, maggo, atthi paṭipadā etassa chandassa pahānāyā”ti. „Braminie, istnieje ścieżka, istnieje sposób do porzucenia tego dążenia”.
“Katamo pana, bho ānanda, maggo katamā paṭipadā etassa chandassa pahānāyā”ti? „Która to ścieżka, przyjacielu Ānando, jaki to sposób do porzucenia dążenia?”.
“Idha, brāhmaṇa, bhikkhu chandasamādhippadhānasaṅkhārasamannāgataṁ iddhipādaṁ bhāveti, „Jest tak wtedy, braminie, kiedy mnich rozwija siłą swej woli podstawę mocy, dzięki czemu osiąga skupienie wynikłe z dążenia, (…),
vīriyasamādhi …pe… dzięki czemu osiąga skupienie wynikłe z energi, (…),
cittasamādhi … dzięki czemu osiąga skupienie wynikłe ze skłonności umysłu, (…),
vīmaṁsāsamādhippadhānasaṅkhārasamannāgataṁ iddhipādaṁ bhāveti—rozwija siłą swej woli podstawę mocy, dzięki czemu osiąga skupienie wynikłe z rozeznania –
ayaṁ kho, brāhmaṇa, maggo ayaṁ paṭipadā etassa chandassa pahānāyā”ti. oto ścieżka, braminie, oto sposób do porzucenia dążenia”.
“Evaṁ sante, bho ānanda, santakaṁ hoti no asantakaṁ. „Skoro tak jest, przyjacielu Ānando, to jest to coś, co nie ma końca, a nie coś, co można doprowadzić do końca.
Chandeneva chandaṁ pajahissatīti—netaṁ ṭhānaṁ vijjati”. Nie jest możliwe porzucić dążenie dążeniem”.
“Tena hi, brāhmaṇa, taññevettha paṭipucchissāmi. Yathā te khameyya tathā taṁ byākareyyāsi. „Zatem, braminie, przepytam cię co do tego. Możesz zrobić, co uznasz za stosowne.
Taṁ kiṁ maññasi, brāhmaṇa, Jak mniemasz, braminie,
ahosi te pubbe chando ‘ārāmaṁ gamissāmī’ti? czy wcześniej było w tobie dążenie: »pójdę do parku«?
Tassa te ārāmagatassa yo tajjo chando so paṭippassaddho”ti? Czy gdy doszedłeś do parku, twoje dążenie zostało zaspokojone?”.
“Evaṁ, bho”. „Tak, przyjacielu”.
“Ahosi te pubbe vīriyaṁ ‘ārāmaṁ gamissāmī’ti? „Czy wcześniej była w tobie energia: »pójdę do parku«?
Tassa te ārāmagatassa yaṁ tajjaṁ vīriyaṁ taṁ paṭippassaddhan”ti? Czy gdy doszedłeś do parku, twoja energia została zaspokojona?”
“Evaṁ, bho”. „Tak, przyjacielu”.
“Ahosi te pubbe cittaṁ ‘ārāmaṁ gamissāmī’ti? „Czy wcześniej była w tobie skłonność umysłu: »pójdę do parku«?
Tassa te ārāmagatassa yaṁ tajjaṁ cittaṁ taṁ paṭippassaddhan”ti? Czy gdy doszedłeś do parku, twoja skłonność umysłu została zaspokojona?”
“Evaṁ, bho”. „Tak, przyjacielu”.
“Ahosi te pubbe vīmaṁsā ‘ārāmaṁ gamissāmī’ti? „Czy wcześniej było w tobie rozeznanie: »pójdę do parku«?
Tassa te ārāmagatassa yā tajjā vīmaṁsā sā paṭippassaddhā”ti? Czy gdy doszedłeś do parku, twoje rozeznanie zostało zaspokojone?”.
“Evaṁ, bho”. „Tak, przyjacielu”.
“Evameva kho, brāhmaṇa, yo so bhikkhu arahaṁ khīṇāsavo vusitavā katakaraṇīyo ohitabhāro anuppattasadattho parikkhīṇabhavasaṁyojano sammadaññāvimutto, tassa yo pubbe chando ahosi arahattappattiyā, arahattappatte yo tajjo chando so paṭippassaddho; „Tak samo jest z mnichem, który jest Arahantem, od skażeń uwolnionym, którego święte życie zostało dopełnione, to, co należało zrobić, zostało zrobione, odłożył to, czym był obarczony, dobrobyt osiągnął, jarzmo dalszego stawania się zerwał, dzięki doskonałemu pojęciu został wyzwolony, jego wcześniej istniejące dążenie osiągnięcia stanu Arahanta po osiągnięciu stanu Arahanta zostało zaspokojone,
yaṁ pubbe vīriyaṁ ahosi arahattappattiyā, arahattappatte yaṁ tajjaṁ vīriyaṁ taṁ paṭippassaddhaṁ; jego wcześniej istniejąca energia osiągnięcia stanu Arahanta po osiągnięciu stanu Arahanta została zaspokojona,
yaṁ pubbe cittaṁ ahosi arahattappattiyā, arahattappatte yaṁ tajjaṁ cittaṁ taṁ paṭippassaddhaṁ; jego wcześniej istniejąca skłonność umysłu osiągnięcia stanu Arahanta po osiągnięciu stanu Arahanta została zaspokojona,
yā pubbe vīmaṁsā ahosi arahattappattiyā, arahattappatte yā tajjā vīmaṁsā sā paṭippassaddhā. jego wcześniej istniejące rozeznanie osiągnięcia stanu Arahanta po osiągnięciu stanu Arahanta zostało zaspokojone.
Taṁ kiṁ maññasi, brāhmaṇa, Jak mniemasz, braminie,
iti evaṁ sante, santakaṁ vā hoti no asantakaṁ vā”ti? czy jest to coś, co nie ma końca, czy coś, co można doprowadzić do końca?”.
“Addhā, bho ānanda, evaṁ sante, santakaṁ hoti no asantakaṁ. „Doprawdy, przyjacielu Ānando, tak jest – jest to coś, co ma koniec, a nie coś, czego nie można doprowadzić do końca.
Abhikkantaṁ, bho ānanda, abhikkantaṁ, bho ānanda. Wspaniale, przyjacielu Ānando! Wspaniale, przyjacielu Ānando!
Seyyathāpi, bho ānanda, nikkujjitaṁ vā ukkujjeyya, paṭicchannaṁ vā vivareyya, mūḷhassa vā maggaṁ ācikkheyya, andhakāre vā telapajjotaṁ dhāreyya: ‘cakkhumanto rūpāni dakkhantī’ti; evamevaṁ bhotā ānandena anekapariyāyena dhammo pakāsito. To tak, jakby, przyjacielu Ānando, człowiek postawił z powrotem coś, co było przewrócone, jakby odkrył ukryte, jakby wskazano drogę zagubionemu, jakby przyniesiono lampę w ciemności z taką myślą: »Ci, którzy mają oczy, będą widzieli wszystko wyraźnie«. W taki też sposób została mi ukazana Dhamma przez przyjaciela Ānandę.
Esāhaṁ, bho ānanda, taṁ bhavantaṁ gotamaṁ saraṇaṁ gacchāmi dhammañca bhikkhusaṅghañca. Chciałbym mieć, przyjacielu Ānando, schronienie w mistrzu Gotamie, w Dhammie i w mnisiej Saṅdze.
Upāsakaṁ maṁ bhavaṁ ānando dhāretu ajjatagge pāṇupetaṁ saraṇaṁ gatan”ti. Niech przyjaciel Ānanda traktuje mnie jako współwyznawcę, tego, który od dziś znalazł schronienie na resztę życia”.
Pañcamaṁ. Piąta.