Theravadan

Other Translations: English , ພາສາລາວ

From: Jayasāro Bhikkhu

Previous Next

Dvemātikāpāḷi ปาฬิสิกขาบท ๒ คัมภีร์

Bhikkhunīpātimokkhapāḷi ปาฬิภิกขุนีปาติโมกข์

Pubbakaraṇaṁ บุพพกรณ์ (ธุระที่ต้องทำในเบื้องต้น)

Sammajjanī padīpo ca, udakaṁ āsanena ca; การปัดกวาดโรงอุโบสถ การตามประทีป การตั้งน้ำใช้น้ำฉัน และการปูอาสนะ;

Uposathassa etāni, “pubbakaraṇa”nti vuccati. คือ องค์ของบุพกรณ์ของอุโบสถทั้ง ๔ อย่าง.

Pubbakiccaṁ บุพพกิจ (ธุระที่ต้องทำก่อน)

Chanda, pārisuddhi, utukkhānaṁ, bhikkhunigaṇanā ca ovādo; การนำฉันทะมา การบอกปาริสุทธิ การบอกฤดู และการให้โอวาทภิกขุนี;

Uposathassa etāni, “pubbakicca”nti vuccati. คือ องค์ของบุพกิจทั้ง ໔ อย่าง.

Pattakallaaṅgā ความพรั่งพร้อม

Uposatho, yāvatikā ca bhikkhunī kammappattā; มีองค์ ๔ คือ เป็นวันอุโบสถ เป็นภิกขุนีผู้ควรถึงกรรม;

Sabhāgāpattiyo ca na vijjanti; เป็นผู้ที่ไม่ต้องสภากาบัติ;

Vajjanīyā ca puggalā tasmiṁ na honti, “pattakalla”nti vuccati. บุคคลผู้ควรเว้น ไม่มีในหัตถบาสสงฆ์นั้น.

Pubbakaraṇapubbakiccāni samāpetvā desitāpattikassa samaggassa bhikkhunisaṅghassa anumatiyā pātimokkhaṁ uddisituṁ ārādhanaṁ karoma. ข้าพเจ้าขอเชื้อเชิญ ผู้ทําบุพพกรณ์บุพพกิจสำเร็จดีแล้วที่อยู่ที่นี้ ผู้พร้อมเพรียงกัน ผู้มีอาบัติอันถูกบอกเทศนาแล้ว เพื่อสวดปาฏิโมกข์ โดยอนุมัติแห่งหมู่ภิกขุนีสงฆ์.

Nidānuddeso นิทานุทเทส (คำขยายความ)

Suṇātu me ayye saṅgho. ข้าแต่ภิกขุนีสงฆ์ผู้เจริญ ขอจงฟังเถิด.

Ajjuposatho pannaraso, อุโบสถวันนี้ที่ ๑๕,

yadi saṅghassa pattakallaṁ, saṅgho uposathaṁ kareyya, pātimokkhaṁ uddiseyya. ถ้าความพรั่งพร้อม ของสงฆ์ถึงที่แล้ว เราทั้งหลายพึงทำอุโบสถ พึงแสดงซึ่งปาฏิโมกข์ด้วยกัน.

Kiṁ saṅghassa pubbakiccaṁ? กิจที่ต้องทำก่อนอะไรๆ ของสงฆ์ก็ทำสำเร็จแล้ว?

Pārisuddhiṁ ayyāyo ārocetha, ท่านทั้งหลายพึงบอกความบริสุทธิ์,

pātimokkhaṁ uddisissāmi, ข้าพเจ้าจักแสดงซึ่งปาติโมกข์,

taṁ sabbāva santā sādhukaṁ suṇoma manasi karoma. อันพวกเราทั้งหลาย จงฟัง จงใส่ใจซึ่งปาฏิโมกข์นั้น ให้สำเร็จประโยชน์.

Yassā siyā āpatti, sā āvikareyya, ผู้ใดหากมีอาบัติ ผู้นั้นก็พึงเปิดเผยเสีย,

asantiyā āpattiyā tuṇhī bhavitabbaṁ, เมื่ออาบัติไม่มี ก็พึงนิ่งอยู่,

tuṇhībhāvena kho panāyyāyo, “parisuddhā”ti vedissāmi. ก็เพราะความเป็นผู้นิ่งแล ข้าพเจ้าจักทราบท่านทั้งหลายว่า เป็นผู้บริสุทธิ์.

Yathā kho pana paccekapuṭṭhassā veyyākaraṇaṁ hoti, evamevaṁ evarūpāya parisāya yāvatatiyaṁ anusāvitaṁ hoti. อนึ่ง การสวดประกาศให้ได้ยินมีกำหนด ๓ ครั้ง ในบริษัทเห็นปานนี้อย่างนี้ เป็นเหมือนถูกถามตอบเฉพาะองค์.

Yā pana bhikkhunī yāvatatiyaṁ anusāviyamāne saramānā santiṁ āpattiṁ nāvikareyya, sampajānamusāvādassā hoti. อนึ่ง ภิกขุนีใดเมื่อสวดประกาศจบครั้งที่ ๓ ระลึก (อาบัติ) ได้อยู่ ไม่เปิดเผยอาบัติซึ่งมีอยู่ รู้ตัวว่ากล่าวเท็จความผิดย่อมมีแก่เธอนั้น.

Sampajānamusāvādo kho panāyyāyo, antarāyiko dhammo vutto bhagavatā, ท่านทั้งหลาย ก็รู้ตัวว่ากล่าวเท็จแล พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า เป็นธรรมทำอันตราย,

tasmā saramānāya bhikkhuniyā āpannāya visuddhāpekkhāya santī āpatti āvikātabbā, เพราะฉะนั้น เมื่อภิกขุนีต้องอาบัติแล้วระลึกได้ หวังความบริสุทธิ์ พึงเปิดเผยอาบัติซึ่งมีอยู่,

āvikatā hissā phāsu hoti. เพราะการเปิดเผยอาบัติแล้ว ความสบายย่อมมีแก่เธอ.

Uddiṭṭhaṁ kho, ayyāyo, nidānaṁ. ข้าพเจ้าเพียงแสดงโดยสรุปเท่านั้น ในข้อความเบื้องต้น.

Tatthāyyāyo pucchāmi, kaccittha parisuddhā, ข้าพเจ้าถามท่านทั้งหลาย ในข้อเหล่านั้น ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธ์แล้วหรือ?

dutiyampi pucchāmi, kaccittha parisuddhā, ข้าพเจ้าถามแม้ครั้งที่ ๒ ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธ์แล้วหรือ?

tatiyampi pucchāmi, kaccittha parisuddhā, ข้าพเจ้าถามแม้ครั้งที่ ๓ ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธ์แล้วหรือ?

parisuddhetthāyyāyo, tasmā tuṇhī, evametaṁ dhārayāmīti. ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธ์ในข้อเหล่านี้แล้ว เหตุนั้นจึงนิ่ง ข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้ด้วยอย่างนี้.

Nidānaṁ niṭṭhitaṁ. ข้อความเบื้องต้น จบ.

Pārājikuddeso ปาราชิกุทเทส

Tatrime aṭṭha pārājikā dhammā uddesaṁ āgacchanti. อาบัติทั้งหลายชื่อว่าปาราชิก ๘ เหล่านี้ ย่อมมาสูอุทเทสในปาฏิโมกข์นั้น.

Pārājika 1. Methunadhammasikkhāpadaṁ ปาราชิก ๑. สิกขาบทเมถุนธรรม

Yā pana bhikkhunī chandaso methunaṁ dhammaṁ paṭiseveyya, antamaso tiracchānagatenapi, pārājikā hoti asaṁvāsā. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงเสพเมถุนธรรม โดยที่สุดแม้ในดิรัจฉานตัวเมีย ผู้นี้ก็ต้องอาบัติปาราชิก ไม่มีการอยู่ร่วมกับภิกขุนีอื่น.

Pārājika 2. Adinnādānasikkhāpadaṁ ผู้นี้ก็ต้องอาบัติปาราชิก ไม่มีการอยู่ร่วมกับภิกขุนีอื่น.

Yā pana bhikkhunī gāmā vā araññā vā adinnaṁ theyyasaṅkhātaṁ ādiyeyya, อนึ่ง ภิกขุนีใดถือเอาทรัพย์อันเจ้าของไม่ได้ให้ เป็นส่วนโจรกรรม จากบ้านก็ดีจากป่าก็ดี,

yathārūpe adinnādāne rājāno coraṁ gahetvā haneyyuṁ vā bandheyyuṁ vā pabbājeyyuṁ vā corāsi bālāsi mūḷhāsi thenāsīti, tathārūpaṁ bhikkhunī adinnaṁ ādiyamānā พระราชาจับโจรได้แล้ว ฆ่าเสียบ้าง จำขังไว้บ้าง เนรเทศเสียบ้าง ด้วยปรับโทษว่า เจ้าเป็นโจร เจ้าเป็นคนพาล เจ้าเป็นคนหลง เจ้าเป็นคนขโมย ดังนี้ เพราะถือเอาทรัพย์อันเจ้าของไม่ได้ให้เห็นปานใด ภิกขุนีถือเอาทรัพย์อันเจ้าของไม่ได้ให้เห็นปานนั้น

ayampi pārājikā hoti asaṁvāsā. ผู้นี้ก็ต้องอาบัติปาราชิก ไม่มีการอยู่ร่วมกับภิกขุนีอื่น.

Pārājika 3. Manussaviggahasikkhāpadaṁ ปาราชิก ๓. สิกขาบทมนุสสวิคคห

Yā pana bhikkhunī sañcicca manussaviggahaṁ jīvitā voropeyya, satthahārakaṁ vāssa pariyeseyya, maraṇavaṇṇaṁ vā saṁvaṇṇeyya, maraṇāya vā samādapeyya, อนึ่ง ภิกขุนีใดแกล้งพรากกายมนุษย์จากชีวิตหรือแสวงหาศัสตราอันจะนำ (ชีวิต) เสียให้แก่กายมนุษย์นั้น หรือพรรณนาคุณแห่งความตายหรือชักชวนเพื่อความตายด้วยคำว่า,

“ambho purisa, kiṁ tuyhiminā pāpakena dujjīvitena, mataṁ te jīvitā seyyo”ti, “แน่ะ นายผู้เป็นชาย มีประโยชน์อะไรแก่ท่านด้วยชีวิตอันชั่วนี้ ท่านตายเสียดีกว่าเป็นอยู่”,

iti cittamanā cittasaṅkappā anekapariyāyena maraṇavaṇṇaṁ vā saṁvaṇṇeyya, maraṇāya vā samādapeyya, ดังนี้เธอมีจิตใจ มีจิตดำริอย่างนี้ พรรณนาคุณแห่งความตายก็ดี ชักชวนเพื่อความตายก็ดี โดยหลายนัย,

Pārājika 4. Uttarimanussadhammasikkhāpadaṁ ปาราชิก ๔. สิกขาบทอุตตริมนุสสธรรม

Yā pana bhikkhunī anabhijānaṁ uttarimanussadhammaṁ attupanāyikaṁ alamariyañāṇadassanaṁ samudācareyya, “iti jānāmi, iti passāmī”ti, อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่รู้เฉพาะ (คือไม่รู้จริง) กล่าวอวดอุตตริมนุสสธรรม อันเป็น ความเห็นอย่างประเสริฐ อย่างสามารถ น้อมเข้าในตัวว่า “ข้าพเจ้ารู้อย่างนี้ ข้าพเจ้าเห็นอย่างนี้”,

tato aparena samayena samanuggāhīyamānā vā asamanuggāhīyamānā vā āpannā visuddhāpekkhā evaṁ vadeyya, “ajānamevaṁ, ayye, avacaṁ jānāmi, apassaṁ passāmi, tucchaṁ musā vilapi”nti, ครั้นสมัยอื่น แต่นั้น อันผู้ใดผู้หนึ่ง เชื่อก็ตาม ไม่เชื่อก็ตาม ก็เป็นอันต้องอาบัติแล้ว มุ่งความหมดจด (คือ พ้นโทษ) จะพึงกล่าวอย่างนี้ว่า “แน่ะท่าน ข้าพเจ้าไม่รู้ ได้กล่าวว่ารู้ ไม่เห็นได้กล่าวว่าเห็นได้พูดพล่อยๆ เป็นเท็จเปล่าๆ”,

aññatra adhimānā, เว้นไว้แต่ว่าสำคัญว่าได้บรรลุ,

Pārājika 5. Ubbhajāṇumaṇḍalikāsikkhāpadaṁ ปาราชิก ๕. สิกขาบทอุพภชาณุมัณฑลิกา

Yā pana bhikkhunī avassutā avassutassa purisapuggalassa, adhakkhakaṁ ubbhajāṇumaṇḍalaṁ āmasanaṁ vā parāmasanaṁ vā gahaṇaṁ vā chupanaṁ vā paṭipīḷanaṁ vā sādiyeyya, ayampi pārājikā hoti asaṁvāsā ubbhajāṇumaṇḍalikā. อนึ่ง ภิกขุนีใดมีความกำหนัด ยินดีการลูบก็ดี คลำก็ดี จับก็ดี ต้องก็ดีบีบเคล้นก็ดี ของบุรุษบุคคลผู้กำหนัด ใต้รากขวัญลงไป เหนือเข่าขึ้นมา ผู้นี้ก็เป็นปาราชิกชื่ออุพภะชาณุมัณฑะลิกา ไม่มีการอยู่ร่วมกับภิกขุนีอื่น.

Pārājika 6. Vajjappaṭicchādikāsikkhāpadaṁ ปาราชิก ๖. สิกขาบทวัชชัปปฏิจฉาทิกา

Yā pana bhikkhunī jānaṁ pārājikaṁ dhammaṁ ajjhāpannaṁ bhikkhuniṁ nevattanā paṭicodeyya, na gaṇassa āroceyya, yadā ca sā ṭhitā vā assa cutā vā nāsitā vā avassaṭā vā, sā pacchā evaṁ vadeyya: “pubbevāhaṁ, ayye, aññāsiṁ etaṁ bhikkhuniṁ ‘evarūpā ca evarūpā ca sā bhaginī’ti, no ca kho attanā paṭicodessaṁ, na gaṇassa ārocessa”nti, ayampi pārājikā hoti asaṁvāsā vajjappaṭicchādikā. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ว่าภิกขุนีล่วงอาบัติปาราชิก ไม่โจทด้วยตน ไม่บอกแก่คณะ ในเวลาที่ภิกขุนีนั้นยังดำรงเพศอยู่ก็ดี เคลื่อนไปแล้วก็ดี ถูกนาสนะแล้วก็ดี ไปเข้ารีดเดียรถีย์เสียก็ดี ภายหลังนางจึงบอกอย่างนี้ว่า แม่เจ้า เจ้าข้า เมื่อก่อนดิฉันรู้จักภิกขุนีนั่นได้ดีทีเดียวว่า นางเป็นพี่หญิง น้องหญิง มีความประพฤติเช่นนี้และมีความประพฤติเช่นนี้แต่ดิฉันไม่โจทด้วยตน ไม่บอกแก่คณะ ผู้นี้ก็ต้องอาบัติปาราชิกชื่อวัชชัปปะฏิจฉาทิกา ไม่มีการอยู่ร่วมกับภิกขุนีอื่น.

Pārājika 7. Ukkhittānuvattikāsikkhāpadaṁ ปาราชิก ๗. สิกขาบทอุกขิตตานุวัตติกา

Yā pana bhikkhunī samaggena saṅghena ukkhittaṁ bhikkhuṁ dhammena vinayena satthusāsanena anādaraṁ appaṭikāraṁ akatasahāyaṁ tamanuvatteyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงประพฤติตามภิกขุผู้ถูกสงฆ์พร้อมเพรียงกันยกเสียแล้ว ตามธรรม ตามวินัย ตามสัตถุศาสน์ ผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ไม่ทำคืนอาบัติ มิได้ทำภิกขุผู้มีสังวาสเสมอกันให้เป็นสหาย ภิกขุนีนั้นอันภิกขุนีทั้งหลายพึงว่ากล่าวอย่างนี้ว่า:

“eso kho, ayye, bhikkhu samaggena saṅghena ukkhitto, dhammena vinayena satthusāsanena anādaro appaṭikāro akatasahāyo, māyye, etaṁ bhikkhuṁ anuvattī”ti, “แม่เจ้า ภิกขุนั่นแล อันสงฆ์ผู้พร้อมเพรียงกันยกเสียแล้ว ตามธรรม ตามวินัย อันเป็นสัตถุศาสน์ เป็นผู้ไม่เอื้อเฟื้อ ไม่ทำคืนอาบัติ มิได้ทำภิกขุผู้มีสังวาสเสมอกันให้เป็นสหาย แม่เจ้าอย่าประพฤติตามภิกขุนั่นเลย”,

evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, แลภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยกย่องอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีนั้นอันภิกขุนีทั้งหลายพึงสวดสมนุภาส กว่าจะครบสามจบ เพื่อให้สละกรรมนั้นเสีย,

yāvatatiyaṁ ce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyya, iccetaṁ kusalaṁ, หากเธอถูกสวดสมนุภาส กว่าจะครบ ๓ จบอยู่ สละกรรมนั้นเสีย สละได้อย่างนี้นั่นเป็นการดี,

no ce paṭinissajjeyya, ayampi pārājikā hoti asaṁvāsā ukkhittānuvattikā. หากเธอไม่สละเสีย ผู้นี้ก็ต้องอาบัติปาราชิกชื่ออุกขิตตานุวัตติกา ไม่มีการอยู่ร่วมกับภิกขุนีอื่น.

Pārājika 8. Aṭṭhavatthukāsikkhāpadaṁ ปาราชิก ๘. สิกขาบทอัฏฐวัตถุกา

Yā pana bhikkhunī avassutā avassutassa purisapuggalassa hatthaggahaṇaṁ vā sādiyeyya, saṅghāṭikaṇṇaggahaṇaṁ vā sādiyeyya, santiṭṭheyya vā, sallapeyya vā, saṅketaṁ vā gaccheyya, purisassa vā abbhāgamanaṁ sādiyeyya, channaṁ vā anupaviseyya, kāyaṁ vā tadatthāya upasaṁhareyya etassa asaddhammassa paṭisevanatthāya, ayampi pārājikā hoti asaṁvāsā aṭṭhavatthukā. อนึ่ง ภิกขุนีใดมีความกำหนัด ยินดีการที่บุรุษบุคคลผู้กำหนัดจับมือก็ดี จับชายผ้าสังฆาฏิก็ดี ยืนด้วยก็ดี สนทนาด้วยก็ดี ไปสู่ที่นัดหมายกันก็ดี ยินดีการที่บุรุษมาหาตามนัดก็ดี เข้าไปสู่ที่มุงด้วยกันก็ดี ทอดกายเพื่อประโยชน์แก่บุรุษนั้น เพื่อประสงค์จะเสพอสัทธรรมนั้นก็ดี แม้ผู้นี้ก็ต้องอาบัติปาราชิกชื่ออัฏฐวัตถุกา ไม่มีการอยู่ร่วมกับภิกขุนีอื่น.

Uddiṭṭhā kho, ayyāyo, aṭṭha pārājikā dhammā. ท่านทั้งหลาย อาบัติปาราชิกทั้ง ๘ ข้าพเจ้าได้ยกขึ้นแสดงแล้ว.

Yesaṁ bhikkhunī aññataraṁ vā aññataraṁ vā āpajjitvā na labhati bhikkhunīhi saddhiṁ saṁvāsaṁ ภิกขุนีต้องอาบัติเหล่าไรเล่าอันใดอันหนึ่งแล้ว ย่อมไม่มีการอยู่ร่วมกับภิกขุนีอื่นทั้งหลาย

yathā pure, tathā pacchā, pārājikā hoti asaṁvāsā. เหมือนอย่างแต่ก่อน ต้องอาบัติปาราชิก ไม่มีการอยู่ร่วมกับภิกขุนีอื่น.

Pārājikaṁ niṭṭhitaṁ. ปาราชิกุทเทส จบ.

Saṅghādisesuddeso สังฆาทิเสสุทเทโส

Ime kho panāyyāyo sattarasa saṅghādisesā dhammā uddesaṁ āgacchanti. ท่านทั้งหลายอาบัติชื่อสังฆาทิเสส ๑๗ เหล่านี้แล ย่อมมาสู่อุทเทส.

Saṅghādisesa 1. Ussayavādikāsikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๑. อุสสยวาทิกาสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ussayavādikā vihareyya gahapatinā vā gahapatiputtena vā dāsena vā kammakārena vā antamaso samaṇaparibbājakenāpi, ayampi bhikkhunī paṭhamāpattikaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดชอบฟ้องความกับคหบดีก็ดี บุตรคหบดีก็ดี ทาสก็ดี กรรมกรก็ดี โดยที่สุด แม้สมณะปริพาชก ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ.

Saṅghādisesa 2. Corīvuṭṭhāpikāsikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๒. โจรีวุฏฐาปิกาสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jānaṁ coriṁ vajjhaṁ viditaṁ anapaloketvā rājānaṁ vā saṅghaṁ vā gaṇaṁ vā pūgaṁ vā seṇiṁ vā, aññatra kappā vuṭṭhāpeyya, ayampi bhikkhunī paṭhamāpattikaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ว่าหญิงเป็นโจร ผู้ปรากฏ เป็นนักโทษประหาร ไม่บอกกล่าวพระราชา หมู่ คณะ นายหมวดหรือนายกอง รับให้บวช เว้นแต่บวชมาแล้ว ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ.

Saṅghādisesa 3. Ekagāmantaragamanasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๓. เอกคามันตรคมนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ekā vā gāmantaraṁ gaccheyya, ekā vā nadīpāraṁ gaccheyya, ekā vā rattiṁ vippavaseyya, ekā vā gaṇamhā ohiyeyya, ayampi bhikkhunī paṭhamāpattikaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดผู้เดียวไปสู่ละแวกบ้านก็ดี ผู้เดียวไปสู่ฝั่งแม่น้ำก็ดี ผู้เดียวอยู่ปราศจากพวกในราตรีก็ดี ผู้เดียวเดินปลีกไปจากคณะก็ดี ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ.

Saṅghādisesa 4. Ukkhittakaosāraṇasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๔. อุกขิตตกโอสารณสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī samaggena saṅghena ukkhittaṁ bhikkhuniṁ dhammena vinayena satthusāsanena anapaloketvā kārakasaṅghaṁ, anaññāya gaṇassa chandaṁ osāreyya, ayampi bhikkhunī paṭhamāpattikaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่บอกกล่าวสงฆ์ผู้ทำการ ไม่รู้ฉันทะของคณะ เรียกภิกขุนีผู้ซึ่งสงฆ์พรั่งพร้อมกันยกเสียจากหมู่ ตามธรรม ตามวินัย อันเป็นสัตถุศาสน์แล้วให้เข้าหมู่ ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ.

Saṅghādisesa 5. Bhojanapaṭiggahaṇapaṭhamasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๕. โภชนปฏิคคหณปฐมสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī avassutā avassutassa purisapuggalassa hatthato khādanīyaṁ vā, bhojanīyaṁ vā sahatthā paṭiggahetvā khādeyya vā bhuñjeyya vā, ayampi bhikkhunī paṭhamāpattikaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดมีความพึงพอใจ รับของเคี้ยวก็ดี ของฉันก็ดี ด้วยมือของตนเอง จากมือของบุรุษบุคคลผู้มีความพึงพอใจแล้วเคี้ยวก็ดี ฉันก็ดี ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ.

Saṅghādisesa 6. Bhojanapaṭiggahaṇadutiyasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๖. โภชนปฏิคคหณทุติยสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī evaṁ vadeyya: “kiṁ te, ayye, eso purisapuggalo karissati avassuto vā anavassuto vā, yato tvaṁ anavassutā, iṅgha, ayye, yaṁ te eso purisapuggalo deti khādanīyaṁ vā bhojanīyaṁ vā, taṁ tvaṁ sahatthā paṭiggahetvā khāda vā bhuñja vā”ti, ayampi bhikkhunī paṭhamāpattikaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดกล่าวอย่างนี้ว่า “แม่เจ้า บุรุษบุคคลนั้น มีความพอใจก็ตาม ไม่มีความพอใจก็ตาม จักทำอะไรแก่แม่เจ้าได้ เพราะแม่เจ้าไม่มีความพอใจ นิมนต์เถิด เจ้าค่ะ บุรุษบุคคลนั้นจะถวายของสิ่งใด เป็นของเคี้ยวหรือของฉันก็ตาม แก่แม่เจ้า ขอแม่เจ้า จงรับประเคนของสิ่งนั้นด้วยมือของตน แล้วเคี้ยวหรือฉันเถิด ดังนี้” ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ.

Saṅghādisesa 7. Sañcarittasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๗. สัญจริตตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sañcarittaṁ samāpajjeyya itthiyā vā purisamatiṁ, purisassa vā itthimatiṁ, jāyattane vā jārattane vā antamaso taṅkhaṇikāyapi, ayampi bhikkhunī paṭhamāpattikaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดถึงความเป็นสื่อรัก ความประสงค์ของชายแก่หญิงก็ดี (บอก) ความประสงค์ของหญิงแก่ชายก็ดี ในความเป็นเมียก็ตาม ในความเป็นชู้ก็ตาม โดยที่สุด (บอก) แม้แก่หญิงขายบริการ อันจะพึงอยู่ร่วมชั่วขณะ ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ.

Saṅghādisesa 8. Duṭṭhadosasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๘. ทุฏฐโทสสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniṁ duṭṭhā dosā appatītā amūlakena pārājikena dhammena anuddhaṁseyya: “appeva nāma naṁ imamhā brahmacariyā cāveyya”nti, อนึ่ง ภิกขุนีใดขัดใจ มีโทสะไม่แช่มชื่น ตามกำจัด (คือ โจท) ภิกขุนีด้วยอาบัติมีโทษถึงปาราชิก อันหามูลมิได้ ด้วยหมายใจว่า “แม้ไฉนเราจะยังเธอให้เคลื่อนจากพรหมจรรย์นี้ได้”,

tato aparena samayena samanuggāhīyamānā vā asa manuggāhīyamānā vā amūlakañceva taṁ adhikaraṇaṁ hoti, bhikkhunī ca dosaṁ patiṭṭhāti, ayampi bhikkhunī paṭhamāpattikaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. ครั้นสมัยอื่น แต่นั้น อันผู้ใดผู้หนึ่งถือเอาตามก็ตาม ไม่ถือเอาตามก็ตาม (คือ เชื่อไม่เชื่อก็ตาม) แต่อธิกรณ์นั้น เป็นเรื่องหามูลมิได้และย่อมยันอิงโทสะ ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ.

Saṅghādisesa 9. Aññabhāgiyasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๙. อัญญภาคิยสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniṁ duṭṭhā dosā appatītā aññabhāgiyassa adhikaraṇassa kiñcidesaṁ lesamattaṁ upādāya pārājikena dhammena anuddhaṁseyya, “appeva nāma naṁ imamhā brahmacariyā cāveyya”nti, อนึ่ง ภิกขุนีใดขัดใจ มีโทสะไม่แช่มชื่น ถือเอาเอกเทศบางแห่ง แห่งอธิกรณ์อันเป็นเรื่องอื่นให้เป็นเพียงเลิศ ตามกำจัด (คือ โจท) ภิกขุนีด้วย ธรรมอันมีโทษถึงปาราชิก ด้วยหมายใจว่า “แม้ไฉนเราจะยังเธอให้เคลื่อนจากพรหมจรรย์นี้ได้”,

tato aparena samayena samanuggāhīyamānā vā asamanuggāhīyamānā vā aññabhāgiyañceva taṁ adhikaraṇaṁ hoti. Kocideso lesamatto upādinno, bhikkhunī ca dosaṁ patiṭṭhāti, ayampi bhikkhunī paṭhamāpattikaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. ครั้นสมัยอื่น แต่นั้น อันผู้ใดผู้อื่นถือเอาตามก็ตาม ไม่ถือเอาตามก็ตาม (คือ เชื่อก็ตามไม่เชื่อก็ตาม) แต่อธิกรณ์นั้นเป็นเรื่องอื่นเอกเทศบางแห่ง เธอถือเอาพอเป็นเลศและย่อมยืนยันอิงโทสะ ๓ ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ.

Saṅghādisesa 10. Sikkhaṁpaccācikkhaṇasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๑๐. สิกขังปัจจาจิกขณสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī kupitā anattamanā evaṁ vadeyya: อนึ่ง ภิกขุนีใดโกรธ ขัดใจ พึงกล่าวอย่างนี้ว่า:

“buddhaṁ paccācikkhāmi dhammaṁ paccācikkhāmi, saṅghaṁ paccācikkhāmi, sikkhaṁ paccācikkhāmi, kinnumāva samaṇiyo yā samaṇiyo sakyadhītaro, santaññāpi samaṇiyo lajjiniyo kukkuccikā sikkhākāmā, tāsāhaṁ santike brahmacariyaṁ carissāmī”ti. “ข้าพเจ้าขอบอกคืนพระพุทธเจ้า ขอบอกคืนพระธรรม ขอบอกคืนพระสงฆ์ ขอบอกคืนสิกขา ภิกขุนีที่ชื่อว่าสมณีจะมีเฉพาะสมณีศากยธิดาเหล่านี้เมื่อไร แม้สมณีเหล่าอื่นที่มีความละอาย มีความรังเกียจผู้ใคร่ต่อสิกขาก็ยังมี ข้าพเจ้าจักประพฤติพรหมจรรย์ในสำนักสมณีเหล่านั้น ดังนั้น”.

Sā bhikkhunī bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: ดังนั้น ภิกขุนีนั้นอันภิกขุนีทั้งหลายพึงกล่าวอย่างนี้ว่า:

“māyye kupitā anattamanā evaṁ avaca ‘buddhaṁ paccācikkhāmi, dhammaṁ paccācikkhāmi, saṅghaṁ paccācikkhāmi, sikkhaṁ paccācikkhāmi, kinnumāva samaṇiyo yā samaṇiyo sakyadhītaro, santaññāpi samaṇiyo lajjiniyo kukkuccikā sikkhākāmā, tāsāhaṁ santike brahmacariyaṁ carissāmī’ti, abhiramāyye, svākkhāto dhammo, cara brahmacariyaṁ sammā dukkhassa antakiriyāyā”ti, “แม่เจ้าอย่าได้โกรธ ขัดใจ” กล่าวอย่างนี้ว่า “ข้าพเจ้าขอบอกคืนพระพุทธเจ้า ขอบอกคืนพระธรรม ขอบอกคืนพระสงฆ์ ขอบอกคืนสิกขา ภิกขุนีที่ชื่อว่าสมณี จะมีเฉพาะสมณีศากยธิดาเหล่านี้เมื่อไร แม้สมณีเหล่าอื่นที่มีความละอาย มีความรังเกียจ ใคร่ต่อสิกขาก็ยังมี ข้าพเจ้าจักไปประพฤติพรหมจรรย์ในสำนักสมณีเหล่านั้น” ดังนั้น ภิกขุนีทั้งหลายจึงกล่าวว่า “แม่เจ้าจงยินดียิ่ง พระธรรมอันพระพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว จงประพฤติพรหมจรรย์ เพื่อทำที่สุดทุกข์โดยชอบเถิด”,

evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, และภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยกย่องอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีนั้นอันภิกขุนีทั้งหลาย พึงสวดสมนุภาสกว่าจะครบสามจบ เพื่อให้สละกรรมนั้น,

yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyya, iccetaṁ kusalaṁ, ถ้าเธอกำลังถูกสวดสมนุภาสกว่าจะครบสามจบอยู่ สละกรรมนั้นเสีย สละได้อย่างนี้นั่นเป็นการดี,

no ce paṭinissajjeyya, ayampi bhikkhunī yāvatatiyakaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. หากเธอไม่สละ ภิกขุนีแม้นี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติในเมื่อสวดสมนุภาสครบสามจบ.

Saṅghādisesa 11. Adhikaraṇakupitasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๑๑. อธิกรณกุปิตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī kismiñcideva adhikaraṇe paccākatā kupitā anattamanā evaṁ vadeyya: อนึ่ง ภิกขุนีใดถูกตัดสินให้แพ้ในอธิกรณ์เรื่องหนึ่งแล้วโกรธ ขัดใจ กล่าวอย่างนี้ว่า:

“chandagāminiyo ca bhikkhuniyo, dosagāminiyo ca bhikkhuniyo, mohagāminiyo ca bhikkhuniyo, bhayagāminiyo ca bhikkhuniyo”ti, sā bhikkhunī bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: “พวกภิกขุนีถึงฉันทาคติ โทสาคติ โมหาคติ และภยาคติ ดังนี้” ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงว่ากล่าวอย่างนี้ว่า:

“māyye, kismiñcideva adhikaraṇe paccākatā kupitā anattamanā evaṁ avaca ‘chandagāminiyo ca bhikkhuniyo, dosagāminiyo ca bhikkhuniyo, mohagāminiyo ca bhikkhuniyo, bhayagāminiyo ca bhikkhuniyo’ti, “แม่เจ้าถูกตัดสินให้แพ้ในอธิกรณ์เรื่องหนึ่งแล้ว อย่าโกรธ ขัดใจ” กล่าวอย่างนี้ว่า “พวกภิกขุนีถึงฉันทาคติ โทสาคติ โมหาคติ และภยาคติดังนี้,

ayyā kho chandāpi gaccheyya, dosāpi gaccheyya, mohāpi gaccheyya, bhayāpi gaccheyyā”ti. แม่เจ้าต่างหาก ถึงฉันทาคติบ้าง โทสาคติบ้าง โมหาคติบ้าง ภยาคติบ้าง”.

Evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, และภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยกย่องอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงสวดสมนุภาสกว่าจะครบสามจบ เพื่อให้สละกรรมนั้น,

yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyya, iccetaṁ kusalaṁ, หากเธอถูกสวดสมนุภาสกว่าจะครบสามจบอยู่ สละกรรมนั้นเสียได้ การสละได้อย่างนั้น นั่นเป็นการดี ,

no ce paṭinissajjeyya, ayampi bhikkhunī yāvatatiyakaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. หากเธอไม่สละ ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติในเมื่อสวดสมนุภาสครบสามจบ.

Saṅghādisesa 12. Pāpasamācārapaṭhamasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๑๒. ปาปสมาจารปฐมสิกขาบท

Bhikkhuniyo paneva saṁsaṭṭhā viharanti pāpācārā pāpasaddā pāpasilokā bhikkhunisaṅghassa vihesikā aññamaññissā vajjappaṭicchādikā, อนึ่ง ภิกขุนีทั้งหลายอยู่คลุกคลีกัน มีความประพฤติเสื่อมเสีย มีเกียรติศัพท์ไม่งาม มีอาชีวะไม่ชอบ มักเบียดเบียนภิกขุนีสงฆ์ ชอบปกปิดโทษของพรรคพวกกัน,

tā bhikkhuniyo bhikkhunīhi evamassu vacanīyā: ภิกขุนีเหล่านั้น อันภิกขุนีทั้งหลาย พึงว่ากล่าวอย่างนี้ว่า:

“bhaginiyo kho saṁsaṭṭhā viharanti pāpācārā pāpasaddā pāpasilokā bhikkhunisaṅghassa vihesikā aññamaññissā vajjappaṭicchādikā, “พี่น้องหญิงทั้งหลายแลอยู่คลุกคลีกัน มีความประพฤติเสื่อมเสีย มีเกียรติศัพท์ไม่งาม มีอาชีวะไม่ชอบ มักเบียดเบียนภิกขุนีสงฆ์ ชอบปกปิดโทษของพรรคพวกกัน,

viviccathāyye, vivekaññeva bhaginīnaṁ saṅgho vaṇṇetī”ti, แม่เจ้าทั้งหลายจงแยกกันอยู่เถิด สงฆ์ย่อมสรรเสริญความสงัดอย่างเดียวแก่พี่น้องหญิงทั้งหลาย”,

evañca tā bhikkhuniyo bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyyuṁ, tā bhikkhuniyo bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, แลภิกขุนีเหล่านั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยกย่องอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีเหล่านั้น อันภิกขุนีทั้งหลาย พึงสวดสมนุภาสกว่าจะครบสามจบเพื่อให้สละวัตถุนั้น,

yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyyuṁ, iccetaṁ kusalaṁ, หากเธอเหล่านั้นถูกสวดสมนุภาส กว่าจะครบสามจบอยู่ สละวัตถุนั้นเสียได้การสละได้อย่างนี้ นั่นเป็นการดี,

no ce paṭinissajjeyyuṁ, imāpi bhikkhuniyo yāvatatiyakaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. หากไม่สละ ภิกขุนีแม้เหล่านี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติในเมื่อสวดสมนุภาสครบสามจบ.

Saṅghādisesa 13. Pāpasamācāradutiyasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๑๓. ปาปสมาจารทุติยสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī evaṁ vadeyya: อนึ่ง ภิกขุนีใดกล่าวอย่างนี้ว่า:

“saṁsaṭṭhāva, ayye, tumhe viharatha, mā tumhe nānā viharittha, “แม่เจ้าทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงอยู่คลุกคลีกันเถิด อย่าต่างคนต่างอยู่เลย,

santi saṅghe aññāpi bhikkhuniyo evācārā evaṁsaddā evaṁsilokā bhikkhunisaṅghassa vihesikā aññamaññissā vajjappaṭicchādikā, tā saṅgho na kiñci āha ภิกขุนีแม้เหล่าอื่นที่มีความประพฤติเช่นนี้ มีเกียรติศัพท์เช่นนี้ มีอาชีวะเช่นนี้ มักเบียดเบียนภิกขุนีสงฆ์เช่นนี้ ชอบปกปิดโทษของพรรคพวกกันเช่นนี้ก็ยังมีในสงฆ์ สงฆ์ไม่ว่ากล่าวอะไรภิกขุนีพวกนั้น สงฆ์ว่ากล่าวเฉพาะพวกท่าน

tumhaññeva saṅgho uññāya paribhavena akkhantiyā vebhassiyā dubbalyā evamāha: ‘bhaginiyo kho saṁsaṭṭhā viharanti pāpācārā pāpasaddā pāpasilokā bhikkhunisaṅghassa vihesikā aññamaññissā vajjappaṭicchādikā, viviccathāyye, vivekaññeva bhaginīnaṁ saṅgho vaṇṇetī”’ti, ด้วยความดูหมิ่น ด้วยความไม่สุภาพ ด้วยความไม่อดกลั้น ด้วยความขู่เข็ญ และเพราะความที่พวกท่านเป็นคนอ่อนแออย่างนี้ว่า 'พี่น้องหญิงทั้งหลายแล อยู่คลุกคลีกัน มีความประพฤติไม่ดี มีเกียรติศัพท์ไม่งาม มีอาชีวะไม่ชอบ มักเบียดเบียนภิกขุนีสงฆ์ ชอบปกปิดโทษของพรรคพวกกัน แม่เจ้าทั้งหลายจงแยกกันอยู่เถิด สงฆ์ย่อมสรรเสริญความสงัดอย่างเดียวแก่พี่น้องหญิงทั้งหลายดังนี้'”,

sā bhikkhunī bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงว่ากล่าวอย่างนี้ว่า:

“māyye, evaṁ avaca, “เธออย่าได้กล่าวอย่างนั้น,

saṁsaṭṭhāva ayye tumhe viharatha, mā tumhe nānā viharittha, แม่เจ้าทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงอยู่คลุกคลีกันเถิด อย่าต่างคนต่างอยู่เลย,

santi saṅghe aññāpi bhikkhuniyo evācārā evaṁsaddā evaṁsilokā bhikkhunisaṅghassa vihesikā aññamaññissā vajjappaṭicchādikā, tā saṅgho na kiñci āha, ภิกขุนีแม้เหล่าอื่นที่มีความประพฤติเช่นนี้ มีเกียรติศัพท์เช่นนี้ มีอาชีวะเช่นนี้ มักเบียดเบียนภิกขุนีสงฆ์เช่นนี้ ชอบปกปิดโทษของพรรคพวกกันเช่นนี้ก็ยังมีในสงฆ์ สงฆ์ไม่ว่ากล่าวอะไรภิกขุนีพวกนั้น,

tumhaññeva saṅgho uññāya paribhavena akkhantiyā vebhassiyā dubbalyā evamāha: ‘bhaginiyo kho saṁsaṭṭhā viharanti pāpācārā pāpasaddā pāpasilokā bhikkhunisaṅghassa vihesikā aññamaññissā vajjappaṭicchādikā, viviccathāyye, vivekaññeva bhaginīnaṁ saṅgho vaṇṇetī”’ti, สงฆ์ว่ากล่าวเฉพาะพวกท่าน ด้วยความดูหมิ่น ด้วยความไม่สุภาพ ด้วยความไม่อดกลั้น ด้วยความขู่เข็ญ และเพราะความที่พวกท่านเป็นคนอ่อนแออย่างนี้ว่า 'พี่น้องหญิงทั้งหลายแล อยู่คลุกคลีกัน มีความประพฤติไม่ดี มีเกียรติศัพท์ไม่งาม มีอาชีวะไม่ชอบ มักเบียดเบียนภิกขุนีสงฆ์ ชอบปกปิดโทษของพรรคพวกกัน แม่เจ้าทั้งหลายจงแยกกันอยู่เถิด สงฆ์ย่อมสรรเสริญความสงัดอย่างเดียวแก่พี่น้องหญิงทั้งหลายดังนี้'”,

evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, แลภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยกย่องอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงสวดสมนุภาสกว่าจะครบสามจบ เพื่อให้สละวัตถุนั้น,

yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyya, iccetaṁ kusalaṁ, หากเธอถูกสวดสมนุภาสกว่าจะครบสามจบอยู่ สละวัตถุนั้นเสีย สละได้อย่างนี้ นั่นเป็นการดี,

no ce paṭinissajjeyya, ayampi bhikkhunī yāvatatiyakaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. หากไม่สละภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติในเมื่อสวดสมนุภาสครบสามจบ.

Saṅghādisesa 14. Saṅghabhedakasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๑๔. สังฆเภทกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī samaggassa saṅghassa bhedāya parakkameyya, bhedanasaṁvattanikaṁ vā adhikaraṇaṁ samādāya paggayha tiṭṭheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: อนึ่ง ภิกขุนีใดตะเกียกตะกายเพื่อทำลายสงฆ์ผู้พร้อมเพรียงหรือถือเอาอธิกรณ์ (คือ เรื่อง) อันเป็นเหตุแตกกันยืนกรานอยู่ ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงว่ากล่าวอย่างนี้ ว่า:

“māyyā, samaggassa saṅghassa bhedāya parakkami, bhedanasaṁvattanikaṁ vā adhikaraṇaṁ samādāya paggayha aṭṭhāsi, “เธออย่าได้ตะเกียกตะกาย เพื่อทำลายสงฆ์ผู้พร้อมเพรียง หรืออย่าได้ถือเอาอธิกรณ์อันเป็นเหตุแตกกัน ยืนกรานอยู่ ขอท่านจงพร้อมเพรียงด้วยสงฆ์,

sametāyyā, saṅghena, samaggo hi saṅgho sammodamāno avivadamāno ekuddeso phāsu viharatī”ti. เพราะว่าสงฆ์ผู้พร้อมเพรียงกัน ปรองดองกันไม่วิวาทกัน มีอุทเทสเดียวกัน (คือ ฟังพระปาฏิโมกข์ร่วมกัน) ย่อมอยู่ผาสุก”.

Evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, และภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยืนกรานอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงสวดสมนุภาส (คือ ประกาศห้าม) กว่าจะครบ ๓ จบเพื่อให้สละกรรมนั้นเสีย,

yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyya, iccetaṁ kusalaṁ. หากเธอถูกสวดสมนุภาส กว่าจะครบ ๓ จบอยู่ สละกรรมนั้นเสียสละได้อย่างนี้ นั่นเป็นการดี,

No ce paṭinissajjeyya, ayampi bhikkhunī yāvatatiyakaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. หากไม่สละภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติในเมื่อสวดสมนุภาสครบสามจบ.

Saṅghādisesa 15. Bhedānuvattakasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๑๕. เภทานุวัตตกสิกขาบท

Tassāyeva kho pana bhikkhuniyā bhikkhuniyo honti anuvattikā vaggavādikā ekā vā dve vā tisso vā, tā evaṁ vadeyyuṁ: อนึ่ง มีภิกขุนีผู้ประพฤติตามผู้พูดเข้ากันของภิกขุนีนั้นแล ๑ รูปบ้าง ๒ รูปบ้าง ๓ รูปบ้าง ๓ เธอทั้งหลายกล่าวอย่างนี้ว่า:

“māyyāyo, etaṁ bhikkhuniṁ kiñci avacuttha “ขอท่านทั้งหลายอย่าได้กล่าวคำอะไรๆ ต่อภิกขุนีนั้น

dhammavādinī cesā bhikkhunī, vinayavādinī cesā bhikkhunī, ภิกขุนีนั่นกล่าวถูกธรรมด้วย ภิกขุนีนั่นกล่าวถูกวินัยด้วย,

amhākañcesā bhikkhunī chandañca ruciñca ādāya voharati, jānāti, no bhāsati, amhākampetaṁ khamatī”ti, ภิกขุนีนั้นถือเอาความพอใจและความชอบใจของพวกข้าพเจ้ากล่าวด้วย เธอรู้ (ใจ) ของพวกข้าพเจ้าจึงกล่าวคำที่เธอกล่าวนี้ ย่อมควร (คือ ถูกใจ) แม้แก่พวกข้าพเจ้า”,

tā bhikkhuniyo bhikkhunīhi evamassu vacanīyā: ภิกขุนีเหล่านั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงว่ากล่าว อย่างนี้ว่า:

“māyyāyo, evaṁ avacuttha, “ท่านทั้งหลาย อย่าได้กล่าวอย่างนั้น,

na cesā bhikkhunī dhammavādinī, na cesā bhikkhunī vinayavādinī, ภิกขุนีนั้น หาไม่ใช่ผู้กล่าวถูกธรรมด้วย ภิกขุนีนั่น หาไม่ใช่ผู้กล่าวถูกวินัยด้วย,

māyyānampi saṅghabhedo ruccittha, ความทำลายสงฆ์อย่าได้ชอบแม้แก่พวกท่าน,

sametāyyānaṁ saṅghena, samaggo hi saṅgho sammodamāno avivadamāno ekuddeso phāsu viharatī”ti, ขอ (ใจ) ของพวกท่านจงพร้อมเพรียงด้วยสงฆ์เพราะว่าสงฆ์ผู้พร้อมเพรียงปรองดองกัน ไม่วิวาทกัน มีอุทเทสเดียวกัน ย่อมอยู่ผาสุก”,

evañca tā bhikkhuniyo bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyyuṁ, tā bhikkhuniyo bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, และภิกขุนีเหล่านั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยืนกรานอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีเหล่านั้น อันภิกขุนี ทั้งหลาย พึงสวดสมนุภาสกว่าจะครบ ๓ จบเพื่อให้สละกรรมนั้นเสีย,

yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyyuṁ. Iccetaṁ kusalaṁ. หากเธอทั้งหลายถูกสวดสมนุภาส กว่าจะครบ ๓ จบอยู่ สละกรรมนั้นเสียสละได้อย่างนี้ นั่นเป็นการดี.

No ce paṭinissajjeyyuṁ, imāpi bhikkhuniyo yāvatatiyakaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. หากไม่สละเสีย ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติในเมื่อสวดสมนุภาสครบสามจบ.

Saṅghādisesa 16. Dubbacasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๑๖. ทุพพจสิกขาบท

Bhikkhunī paneva dubbacajātikā hoti uddesapariyāpannesu sikkhāpadesu bhikkhunīhi sahadhammikaṁ vuccamānā attānaṁ avacanīyaṁ karoti: อนึ่ง ภิกขุนีเป็นผู้มีสัญชาติแห่งคนว่ายากอันภิกขุนีทั้งหลาย ว่ากล่าวอยู่โดยชอบธัมม์ ในสิกขาบททั้งหลายอันเนี่องในอุทเทส (คือ พระปาฏิโมกข์) ทำตนให้เป็นผู้อันใครๆว่ากล่าวไม่ได้ ด้วยกล่าวโต้ว่า:

“mā maṁ ayyāyo kiñci avacuttha kalyāṇaṁ vā pāpakaṁ vā, ahampāyyāyo, na kiñci vakkhāmi kalyāṇaṁ vā pāpakaṁ vā, “พวกท่านอย่าได้กล่าวอะไรๆ ต่อเราเป็นคำดีก็ตาม เป็นคำชั่วก็ตาม แม้เราก็จะไม่กล่าวอะไรๆ ต่อพวกท่านเหมือนกัน เป็นคำดีก็ตาม เป็นคำชั่วก็ตาม,

viramathāyyāyo, mama vacanāyā”ti, ขอพวกท่านจงเว้นจากการว่ากล่าวเราเสีย”,

sā bhikkhunī bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลาย พึงว่ากล่าวอย่างนี้ว่า:

“māyyā, attānaṁ avacanīyaṁ akāsi, vacanīyameva, ayyā, attānaṁ karotu, “ท่านอย่าได้ทำตนให้เป็นผู้อันใครๆ ว่าไม่ได้ขอท่านจงทำตนให้เขาว่าได้แล,

ayyāpi bhikkhuniyo vadatu sahadhammena, bhikkhuniyopi ayyaṁ vakkhanti sahadhammena, แม้ท่านก็จงว่ากล่าวภิกขุนีทั้งหลายโดยชอบธรรม แม้ภิกขุนีทั้งหลายก็จักว่ากล่าว ท่านโดยชอบธรรม,

evaṁ saṁvaddhā hi tassa bhagavato parisā yadidaṁ aññamaññavacanena aññamaññavuṭṭhāpanenā”ti. เพราะว่าบริษัทของพระผู้มีพระภาคเจ้านั้น เจริญแล้วด้วยอาการอย่างนี้ คือด้วยว่ากล่าวซึ่งกันและกัน ด้วยเตือนกันและกันให้ออกจากอาบัติ”.

Evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, และภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยืนกรานอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงสวดสมนุภาสกว่าจะครบ ๓ จบ เพื่อให้สละกรรมนั้นเสีย,

yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyya, iccetaṁ kusalaṁ. หากเธอถูกสวดสมนุภาสกว่าจะครบ ๓ จบอยู่สละกรรมนั้น เสีย สละได้อย่างนี้ นั่นเป็นการดี.

No ce paṭinissajjeyya, ayampi bhikkhunī yāvatatiyakaṁ dhammaṁ āpannā nissāraṇīyaṁ saṅghādisesaṁ. หากเธอไม่สละเสีย ภิกขุนีนี้ก็ต้องอาบัติสังฆาทิเสส ชื่อนิสสารณียะ มีอันให้ต้องอาบัติในเมื่อสวดสมนุภาสครบสามจบ.

Saṅghādisesa 17. Kuladūsakasikkhāpadaṁ สังฆาทิเสส ๑๗. กุละทูสกะสิกขาบท

Bhikkhunī paneva aññataraṁ gāmaṁ vā nigamaṁ vā upanissāya viharati kuladūsikā pāpasamācārā, tassā kho pāpakā samācārā dissanti ceva suyyanti ca, kulāni ca tāya duṭṭhāni dissanti ceva suyyanti ca, อนึ่ง ภิกขุนีเข้าไปอาศัยบ้านก็ดีนิคมก็ดี แห่งใดแห่งหนึ่งอยู่ เป็นผู้ประทุษร้ายสกุล มีความประพฤติเลวทรามความประพฤติเลวทรามของเธอ เขาได้เห็นอยู่ด้วย เขาได้ยินอยู่ด้วยและสกุลทั้งหลายอันเธอประทุษร้ายแล้ว เขาได้เห็นอยู่ด้วย เขาได้ยินอยู่ด้วย,

sā bhikkhunī bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงกล่าวอย่างนี้ว่า:

“ayyā, kho kuladūsikā pāpasamācārā, ayyāya kho pāpakā samācārā dissanti ceva suyyanti ca, kulāni cāyyāya, duṭṭhāni dissanti ceva suyyanti ca, pakkamatāyyā imamhā āvāsā, alaṁ te idha vāsenā”ti. “ท่านเป็นผู้ประทุษร้ายสกุล มีความประพฤติเลวทรามความประพฤติเลวทรามของท่าน เขาได้เห็นอยู่ด้วย เขาได้ยินอยู่ด้วยและสกุลทั้งหลาย อันท่านประทุษร้ายแล้วเขาได้เห็นอยู่ด้วย เขาได้ยินอยู่ด้วย ท่านจงหลีกไปเสียจากอาวาสนี้ท่านอย่าอยู่ในที่นี้ (อีก)”.

Evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tā bhikkhuniyo evaṁ vadeyya: และภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ พึงกล่าวกะภิกขุนีเหล่านั้นอย่างนี้ว่า:

“chandagāminiyo ca bhikkhuniyo, dosagāminiyo ca bhikkhuniyo, mohagāminiyo ca bhikkhuniyo, bhayagāminiyo ca bhikkhuniyo, tādisikāya āpattiyā ekaccaṁ pabbājenti ekaccaṁ na pabbājentī”ti, “พวกภิกขุนีถึงความพอใจด้วย ถึงความขัดเคืองด้วย ถึงความหลงด้วย ถึงความกลัวด้วย ย่อมขับภิกขุนีบางรูป ย่อมไม่ขับภิกขุนีบางรูปเพราะอาบัติเช่นเดียวกัน”,

“māyyā, evaṁ avaca, na ca bhikkhuniyo chandagāminiyo, na ca bhikkhuniyo dosagāminiyo , na ca bhikkhuniyo mohagāminiyo, na ca bhikkhuniyo bhayagāminiyo, “ท่านอย่าได้กล่าวอย่างนั้น ภิกขุนีทั้งหลายหาได้ถึงความพอใจไม่ หาได้ถึงความขัดเคืองไม่ หาได้ถึงความหลงไม่ หาได้ถึงความกลัวไม่,

ayyā kho kuladūsikā pāpasamācārā, ayyāya kho pāpakā samācārā dissanti ceva suyyanti ca, kulāni cāyyāya duṭṭhāni dissanti ceva suyyanti ca, pakkamatāyyā, imamhā āvāsā alaṁ te idha vāsenā”ti. ท่านเองแลเป็นผู้ประทุษร้ายสกุล มีความประพฤติเลวทรามความประพฤติเลวทรามของท่าน เขาได้เห็นอยู่ด้วยเขาได้ยินอยู่ด้วยและสกุลทั้งหลาย อันท่านประทุษร้ายแล้วเขาได้เห็นอยู่ด้วย เขาได้ยินอยู่ด้วยท่านจงหลีกไปเสียจากอาวาสนี้ท่านอย่าอยู่ในที่นี้ (อีก)”.

Evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, และภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ ยังยืนกรานอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงสวดสมนุภาสกว่าจะครบ ๓ จบ เพื่อให้สละกรรมนั้นเสีย,

yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyya, iccetaṁ kusalaṁ. หากเธอถูกสวดสมนุภาสกว่าจะครบ ๓ จบอยู่สละกรรมนั้นเสีย สละได้อย่างนี้นั่นเป็นการดี.

Uddiṭṭhā kho ayyāyo sattarasa saṅghādisesā dhammā nava paṭhamāpattikā, aṭṭha yāvatatiyakā, ท่านทั้งหลายธรรมชื่อสังฆาทิเสส ๑๗ เป็นอาบัติแต่แรกทํา (ปฐมาปัตติกะ) ๙ ข้อ ให้ต้องอาบัติต่อ เมื่อสงฆ์สวดประกาศห้ามครบ ๓ ครั้ง ๘ ข้อ,

yesaṁ bhikkhunī aññataraṁ vā aññataraṁ vā āpajjati, tāya bhikkhuniyā ubhatosaṅghe pakkhamānattaṁ caritabbaṁ. ภิกขุนีต้องอาบัติเหล่าไรเล่าอันใดอันหนึ่งแล้ว ภิกขุนีต้องประพฤติมานัติครึ่งเดือนกับหมู่สงฆ์ทั้ง ๒ ฝ่าย.

Ciṇṇamānattā bhikkhunī yattha siyā vīsatigaṇo bhikkhunisaṅgho, tattha sā bhikkhunī abbhetabbā. หมู่ภิกขุนีได้ประพฤติมานัตต์ ๖ ราตรีแล้ว หมู่ภิกขุนีคณะ ๒๐ จะพึงมี ณ สีมาใด ภิกขุนีนั้น สงฆ์พึงอัพภานเธอ ณ สีมานั้น.

Ekāyapi ce ūno vīsatigaṇo bhikkhunisaṅgho taṁ bhikkhuniṁ abbheyya, sā ca bhikkhunī anabbhitā, tā ca bhikkhuniyo gārayhā, ayaṁ tattha sāmīci. ถ้าภิกขุนีสงฆ์คณะ ๒๐ หย่อนด้วยภิกขุแม้แต่องค์หนึ่งไม่ครบ ๒๐ ภิกขุนีนั้นก็เป็นอันมิได้อัพภาน ภิกขุนีทั้งหลายที่เป็นหมู่ภิกขุผู้ปฏิบัติหน้าที่ ก็เป็นอันพระพุทธเจ้าจะพึงติเตียน นี้คือการปฏิบัติชอบ (เป็นสามีจิกรรม) ในเรื่องนั้น.

Tatthāyyāyo pucchāmi, kaccittha parisuddhā, ข้าพเจ้าถามท่านทั้งหลายในเรื่องนั้น ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธ์แล้วหรือ?

parisuddhetthāyyāyo, tasmā tuṇhī, evametaṁ dhārayāmīti. ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธ์แล้วในเรื่องนั้น เพราะฉะนั้น จึงนิ่ง ข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้ด้วยอย่างนี้.

Saṅghādiseso niṭṭhito. สังฆาทิเสสุทเทส จบ.

Nissaggiya pācittiyā นิสสัคคิยะ ปาจิตติยา

Ime kho panāyyāyo tiṁsa nissaggiyā pācittiyā dhammā uddesaṁ āgacchanti. ท่านทั้งหลายธรรมชื่อ นิสสัคคิย ปาจิตตีย์สิกขาบท เหล่านี้แลย่อมมาสู่อุทเทส.

Pattavaggo วรรคว่าด้วยบาตร

Nissaggiya pācittiya 1. Pattasannicayasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑. ปัตตสันนิจยสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī pattasannicayaṁ kareyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงทำการสั่งสมบาตร ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 2. Akālacīvarabhājanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒. อกาลจีวรภาชนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī akālacīvaraṁ “kālacīvara”nti adhiṭṭhahitvā bhājāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงทำการอธิษฐานจีวรนอกาล เป็นจีวรในกาล แล้วแจกจ่าย ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 3. Cīvaraparivattanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๓. จีวรปริวัตตนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā saddhiṁ cīvaraṁ parivattetvā sā pacchā evaṁ vadeyya: “handāyye, tuyhaṁ cīvaraṁ, āhara metaṁ cīvaraṁ, yaṁ tuyhaṁ tuyhamevetaṁ, yaṁ mayhaṁ mayhamevetaṁ, āhara metaṁ cīvaraṁ, sakaṁ paccāharā”ti acchindeyya vā acchindāpeyya vā, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงทำการแลกจีวรกับภิกขุนีรูปอื่น แล้วพูดว่า ‘แม่เจ้า นี่คือจีวรของท่าน ให้จีวรของฉันคืนมา สิ่งที่เป็นของท่านก็คือของท่าน และสิ่งที่เป็นของฉันก็คือของฉัน ให้นำจีวรนั้นมา และเอาสิ่งที่เป็นของท่านกลับไป' ภิกขุนีผู้ชิงคืนเอง หรือใช้ให้ผู้อื่นชิง ถ้าหากไม่สละ ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 4. Aññaviññāpanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๔. อัญญวิญญาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī aññaṁ viññāpetvā aññaṁ viññāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงขอของอย่างหนึ่งแล้วขออย่างอื่นอีก ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 5. Aññacetāpana sikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๕. อัญญเจตาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī aññaṁ cetāpetvā aññaṁ cetāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงสั่งให้ซื้อของอย่างหนึ่งแล้วสั่งให้ซื้อของอย่างอื่น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 6. Paṭhamasaṅghikacetāpanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๖. ปฐมสังฆิกเจตาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī aññadatthikena parikkhārena aññuddisikena saṅghikena aññaṁ cetāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงให้เอาบริขารที่เขาถวายเพื่อประโยชน์แก่ปัจจัยอย่างหนึ่ง ที่เขาถวายอุทิศของอย่างหนึ่ง ที่เขาบริจาคแก่สงฆ์ แลกเปลี่ยนของอย่างอื่น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 7. Dutiyasaṅghikacetāpanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๗. ทุติยสังฆิกเจตาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī aññadatthikena parikkhārena aññuddisikena saṅghikena saññācikena aññaṁ cetāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงให้เอาบริขารที่เขาถวายเพื่อประโยชน์แก่ปัจจัยอย่างหนึ่ง ที่เขาถวายอุทิศของอย่างหนึ่ง ที่เขาบริจาคแก่สงฆ์ ที่ขอมาเอง แลก เปลี่ยนของอย่างอื่น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 8. Paṭhamagaṇikacetāpanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๘. ปฐมคณิกเจตาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī aññadatthikena parikkhārena aññuddisikena mahājanikena aññaṁ cetāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงให้เอาบริขารที่เขาถวายเพื่อประโยชน์แก่ปัจจัยอย่างหนึ่ง ที่เขาถวายอุทิศของอย่างหนึ่ง ที่เขาบริจาคแก่ภิกขุนีณีจำนวนมาก แลก เปลี่ยนของอย่างอื่น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 9. Dutiyagaṇikacetāpanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๙. ทุติยคณิกเจตาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī aññadatthikena parikkhārena aññuddisikena mahājanikena saññācikena aññaṁ cetāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงให้เอาบริขารที่เขาถวายเพื่อประโยชน์แก่ปัจจัยอย่าง หนึ่ง ที่เขาถวายอุทิศของอย่างหนึ่ง ที่เขาบริจาคแก่สงฆ์ แลกเปลี่ยนของ อย่างอื่น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 10. Puggalikacetāpanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๐. ปุคคลิกเจตาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī aññadatthikena parikkhārena aññuddisikena puggalikena saññācikena aññaṁ cetāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงให้เอาบริขารที่เขาถวายเพื่อประโยชน์แก่ปัจจัยอย่าง หนึ่ง ที่เขาถวายอุทิศของอย่างหนึ่ง ที่เขาบริจาคแก่บุคคล ที่ขอมาเอง แลก เปลี่ยนของอย่างอื่น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Pattavaggo paṭhamo. วรรคว่าด้วยบาตร จบ.

Cīvaravaggo วรรคว่าด้วยจีวร

Nissaggiya pācittiya 11. Garupāvuraṇasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๑. ครุปาวุรณสิกขาบท

Garupāvuraṇaṁ pana bhikkhuniyā cetāpentiyā catukkaṁsaparamaṁ cetāpetabbaṁ. Tato ce uttari cetāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเมื่อจะขอผ้าห่มหนา พึงขอได้เพียงราคา ๔ กังสะ๑ เป็นอย่างมาก ถ้าขอเกินกว่านั้น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์. (๑ ๑ กังสะ เท่ากับ ๔ กหาปณะ, ๔ กังสะ จึงเท่ากับ (๔x๔) ๑๖ กหาปณะ (กงฺขา.อ.๓๖๒).

Nissaggiya pācittiya 12. Lahupāvuraṇasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๒. ลหุปาวุรณสิกขาบท

Lahupāvuraṇaṁ pana bhikkhuniyā cetāpentiyā aḍḍhateyyakaṁsaparamaṁ cetāpetabbaṁ. Tato ce uttari cetāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเมื่อจะขอผ้าห่มบาง พึงขอได้เพียงราคา ๒ กังสะครึ่ง เป็นอย่างมาก ถ้าขอเกินกว่านั้น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 13. Kathinasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๓. กถิน (กฐิน) สิกขาบท

Niṭṭhitacīvarasmiṁ bhikkhuniyā ubbhatasmiṁ kathine dasāhaparamaṁ atirekacīvaraṁ dhāretabbaṁ. จีวรสําเร็จแล้วกฐินอันภิกขุนีเดาะเสียแล้ว พึงทรงอติเรกจีวรได้ ๑๐ วันเป็น อย่างยิ่ง.

Taṁ atikkāmentiyā, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. ภิกขุนีให้ล่วงกําหนดนั้นไป ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 14. Udositasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๔. อุโทสิตสิกขาบท

Niṭṭhitacīvarasmiṁ bhikkhuniyā ubbhatasmiṁ kathine ekarattampi ce bhikkhunī ticīvarena vippavaseyya, aññatra bhikkhunisammutiyā nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. จีวรสําเร็จแล้วกฐินอันภิกขุนีเดาะเสียแล้วถ้าภิกขุนีอยู่ปราศจากไตรจีวรแม้สิ้นราตรีหนึ่ง เว้นเสียแต่ภิกขุนีได้รับสมมติ ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 15. Akālacīvarasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๕. อกาลจีวรสิกขาบท

Niṭṭhitacīvarasmiṁ bhikkhuniyā ubbhatasmiṁ kathine bhikkhuniyā paneva akālacīvaraṁ uppajjeyya, ākaṅkhamānāya bhikkhuniyā paṭiggahetabbaṁ, จีวรสําเร็จแล้วกฐินอันภิกขุนีเดาะเสียแล้ว อกาลจีวรเกิดขึ้นแก่ภิกขุนี ภิกขุนีหวังอยู่ก็พึงรับ,

paṭiggahetvā khippameva kāretabbaṁ, ครั้นรับแล้วพึงรีบให้ทํา,

no cassa pāripūri, māsaparamaṁ tāya bhikkhuniyā taṁ cīvaraṁ nikkhipitabbaṁ ūnassa pāripūriyā satiyā paccāsāya. ถ้าผ้านั้นมีไม่พอเมื่อความหวังว่าจะได้มีอยู่ภิกขุนีนั้นพึงเก็บจีวรนั้นไว้ได้เดือนหนึ่งเป็นอย่างยิ่ง เพื่อจีวรที่ยังบกพร่องจะได้พอกัน.

Tato ce uttari nikkhipeyya satiyāpi paccāsāya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. ถ้าเธอเก็บไว้ยิ่งกว่ากําหนดนั้น แม้ความหวังว่าจะได้มีอยู่ ก็ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 16. Aññātakaviññattisikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๖. อัญญาตกวิญญัตติสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī aññātakaṁ gahapatiṁ vā gahapatāniṁ vā cīvaraṁ viññāpeyya aññatra samayā, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดขอจีวรต่อพ่อเจ้าเรือน ก็ดีต่อแม้เจ้าเรือนก็ดีผู้มิใช่ญาต นอกจากสมัย ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Tatthāyaṁ samayo acchinnacīvarā vā hoti bhikkhunī, naṭṭhacīvarā vā, ayaṁ tattha samayo. สมัยในคํานั้นดังนี้ คือภิกขุนีเป็นผู้มีจีวรถูกชิงเอาไปก็ดี มีจีวรฉิบหายก็ดี นี้คือสมัยในคํานั้น.

Nissaggiya pācittiya 17. Tatuttarisikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๗. ตตุตตริสิกขาบท

Tañce aññātako gahapati vā gahapatānī vā bahūhi cīvarehi abhihaṭṭhuṁ pavāreyya, santaruttaraparamaṁ tāya bhikkhuniyā tato cīvaraṁ sāditabbaṁ. พ่อเจ้าเรือนก็ดีแม้เจ้าเรือนก็ดี ผู้มิใช่ญาติปวารณาต่อภิกขุนีด้วยจีวรเป็นอันมากเพื่อนําไปตามใจ ภิกขุนีนั้นพึงยินดีจีวรมีอุตตราสงค์กับอันตรวาสกเป็นอย่างมากจากจีวรเหล่านั้น.

Tato ce uttari sādiyeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. ถ้ายินดียิ่งกว่านั้น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 18. Paṭhamaupakkhaṭasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๘. ปฐมอุปักขฏสิกขาบท

Bhikkhuniṁ paneva uddissa aññātakassa gahapatissa vā gahapatāniyā vā cīvaracetāpannaṁ upakkhaṭaṁ hoti: อนึ่ง มีพ่อเจ้าเรือนก็ดีแม้เจ้าเรือนก็ดี ผู้มิใช่ญาติตระเตรียมทรัพย์ สําหรับจ่ายจีวรเฉพาะภิกขุนีไว้ว่า:

“iminā cīvaracetāpannena cīvaraṁ cetāpetvā itthannāmaṁ bhikkhuniṁ cīvarena acchādessāmī”ti. “เราจักจ่ายจีวรด้วยทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรนี้ แล้วยังภิกขุนีชื่อนี้ให้ครองจีวร”.

Tatra cesā bhikkhunī pubbe appavāritā upasaṅkamitvā cīvare vikappaṁ āpajjeyya: ถ้าภิกขุนีนั้น เขาไม่ได้ปวารณาไว้ก่อน เข้าไปหาแล้วถึงการกําหนดในจีวรในสํานักของ เขาว่า:

“sādhu vata, maṁ āyasmā iminā cīvaracetāpannena evarūpaṁ vā evarūpaṁ vā cīvaraṁ cetāpetvā acchādehī”ti “ดีละ ท่านจงจ่ายจีวรเช่นนั้นเช่นนี้ ด้วยทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรแล้วยังรูปให้ครองเถิด”,

kalyāṇakamyataṁ upādāya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. ถือเอาความเป็นผู้ใคร่จีวรดี, ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 19. Dutiyaupakkhaṭasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๑๙. ทุติยอุปักขฏสิกขาบท

Bhikkhuniṁ paneva uddissa ubhinnaṁ aññātakānaṁ gahapatīnaṁ vā gahapatānīnaṁ vā paccekacīvaracetāpannāni upakkhaṭāni honti: อนึ่ง มีพ่อเจ้าเรือนก็ดีแม้เจ้าเรือนก็ดี ผู้มิใช่ญาติ ๒ คน ตระเตรียมทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรเฉพาะผืนๆ ไว้เฉพาะภิกขุนีว่า:

“imehi mayaṁ paccekacīvaracetāpannehi paccekacīvarāni cetāpetvā itthannāmaṁ bhikkhuniṁ cīvarehi acchādessāmā”ti. “เราทั้งหลายจักจ่ายจีวรเฉพาะผืนๆ ด้วยทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรเฉพาะผืนๆ นี้แล้วยัง ภิกขุนีชื่อนี้ให้ครองจีวรหลายผืนด้วยกัน”.

Tatra cesā bhikkhūnī pubbe appavāritā upasaṅkamitvā cīvare vikappaṁ āpajjeyya: ถ้าภิกขุนีนั้น เขาไม่ได้ปวารณาไว้ก่อน เข้าไปหาแล้วถึงการกําหนดในจีวรในสํานักของ เขาว่า:

“sādhu vata maṁ āyasmanto imehi paccekacīvaracetāpannehi evarūpaṁ vā evarūpaṁ vā cīvaraṁ cetāpetvā acchādetha ubhova santā ekenā”ti “ดีละขอท่านทั้งหลายจ่ายจีวรเช่นนั้นเช่นนี้ ด้วยทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรเฉพาะผืนๆ แล้วทั้ง ๒ คนรวมกัน ยังรูปให้ครองจีวรผืนเดียวเถิด”

Nissaggiya pācittiya 20. Rājasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๐. ราชสิกขาบท

Bhikkhuniṁ paneva uddissa rājā vā rājabhoggo vā brāhmaṇo vā gahapatiko vā dūtena cīvaracetāpannaṁ pahiṇeyya: อนึ่ง พระราชาก็ดี ราชอมาตย์ก็ดี พราหมณ์ก็ดีคหบดีก็ดีส่งทรัพย์สําหรับ จับจ่ายจีวรไปด้วยทูตเฉพาะภิกขุนีว่า:

“iminā cīvaracetāpannena cīvaraṁ cetāpetvā itthannāmaṁ bhikkhuniṁ cīvarena acchādehī”ti. “เจ้าจงจ่ายจีวรด้วยทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรนี้แล้วยังภิกขุนีชื่อนี้ให้ครองจีวร”.

So ce dūto taṁ bhikkhuniṁ upasaṅkamitvā evaṁ vadeyya: ถ้าทูตนั้นเข้าไปหาภิกขุนีนั้น กล่าวอย่างนี้ว่า:

“idaṁ kho, ayye, ayyaṁ uddissa cīvaracetāpannaṁ ābhataṁ, paṭiggaṇhātāyyā cīvaracetāpanna”nti. “ทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรนี้นํามาเฉพาะท่าน ขอท่านจงรับทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรนั้น”.

Tāya bhikkhuniyā so dūto evamassa vacanīyo: ภิกขุนีนั้นพึงกล่าวต่อทูตนั้นอย่างนี้ว่า:

“na kho mayaṁ, āvuso, cīvaracetāpannaṁ paṭiggaṇhāma, cīvarañca kho mayaṁ paṭiggaṇhāma kālena kappiya”nti. “พวกเราหาได้รับทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรไม่เลือกรับเฉพาะ, พวกเรารับแต่จีวรอันเป็นของเหมาะโดยกาล”.

So ce dūto taṁ bhikkhuniṁ evaṁ vadeyya: ถ้าทูตนั้นกล่าวต่อภิกขุนีนั้นอย่างนี้ว่า:

“atthi panāyyāya, koci veyyāvaccakaro”ti, “ก็ใครๆ ผู้เป็นไวยาวัจกรของท่านมีหรือ?”

cīvaratthikāya, bhikkhave, bhikkhuniyā veyyāvaccakaro niddisitabbo ārāmiko vā upāsako vā: ภิกขุนีต้องการจีวร พึงแสดงชนผู้ทําการในอาราม หรืออุบาสกให้เป็นไวยาวัจกรด้วย คําว่า:

“eso kho, āvuso, bhikkhunīnaṁ veyyāvaccakaro”ti. “คนนั้นแลเป็นไวยาวัจกรของภิกขุนีทั้งหลาย”.

So ce dūto taṁ veyyāvaccakaraṁ saññāpetvā taṁ bhikkhuniṁ upasaṅkamitvā evaṁ vadeyya: ถ้าทูตนั้นสั่งไวยาวัจกรนั้นให้เข้าใจแล้วเข้าไปหาภิกขุนีนั้นกล่าวอย่างนี้ว่า:

“yaṁ kho, ayye, ayyā veyyāvaccakaraṁ niddisi, saññatto so mayā, upasaṅkamatāyyā kālena, cīvarena taṁ acchādessatī”ti. “คนที่ท่านแสดงเป็นไวยาวัจกรนั้น ข้าพเจ้าสั่งให้เข้าใจแล้ว ท่านจงเข้าไปหาเขาจักให้ท่านครองจีวรตามกาล”.

Cīvaratthikāya, bhikkhave, bhikkhuniyā veyyāvaccakaro upasaṅkamitvā dvattikkhattuṁ codetabbo sāretabbo: ภิกขุนีผู้ต้องการจีวรเข้าไปหาไวยาวัจกรแล้วพึงทวง พึงเตือน ๒-๓ ครั้งว่า:

“attho me, āvuso, cīvarenā”ti, “รูปต้องการจีวร”,

dvattikkhattuṁ codayamānā sārayamānā taṁ cīvaraṁ abhinipphādeyya, iccetaṁ kusalaṁ, ภิกขุนีทวงอยู่ เตือนอยู่ ๒-๓ ครั้งยังไวยาวัจกรนั้นให้จัดจีวรสําเร็จได้ การให้สําเร็จได้ด้วยอย่างนี้นั่นเป็นการดี,

no ce abhinipphādeyya, catukkhattuṁ pañcakkhattuṁ chakkhattuparamaṁ tuṇhībhūtāya uddissa ṭhātabbaṁ, ถ้าให้สําเร็จไม่ได้, พึงเข้าไปยืนนิ่งต่อหน้า ๔ ครั้ง ๕ ครั้ง ๖ ครั้ง เป็นอย่างมาก,

catukkhattuṁ pañcakkhattuṁ chakkhattuparamaṁ tuṇhībhūtā uddissa tiṭṭhamānā taṁ cīvaraṁ abhinipphādeyya, iccetaṁ kusalaṁ. เธอยืนนิ่งต่อหน้า ๔ ครั้ง ๕ ครั้ง ๖ ครั้งเป็นอย่างมาก ยังไวยาวัจกรนั้นให้จัดจีวรสําเร็จได้การให้สําเร็จได้ด้วยอย่างนี้นั่นเป็นการดี.

Tato ce uttari vāyamamānā taṁ cīvaraṁ abhinipphādeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. ถ้าให้สําเร็จไม่ได้ ถ้าเธอพยายามให้ยิ่งกว่านั้น ยังจีวรนั้นให้สําเร็จ ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

No ce abhinipphādeyya, yatassā cīvaracetāpannaṁ ābhataṁ, tattha sāmaṁ vā gantabbaṁ, dūto vā pāhetabbo: ถ้าให้สําเร็จไม่ได้ พึงไปเองก็ได้ส่งทูตไปก็ได้ในสํานักที่ส่งทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรมาเพื่อเธอ บอกว่า:

“yaṁ kho tumhe āyasmanto bhikkhuniṁ uddissa cīvaracetāpannaṁ pahiṇittha, na taṁ tassā bhikkhuniyā kiñci atthaṁ anubhoti, “ท่านส่งทรัพย์สําหรับจ่ายจีวรไปเฉพาะภิกขุนีใด ทรัพย์นั้นหาสําเร็จประโยชน์น้อยหนึ่งแก่ภิกขุนีนั้นไม่,

yuñjantāyasmanto sakaṁ, mā vo sakaṁ vinassā”ti, ท่านจงทวงเอาคืนทรัพย์ของท่าน ทรัพย์ของท่านอย่าได้ฉิบหายเสียเลย”,

ayaṁ tattha sāmīci. นี้เป็นสามีจิกรรม (คือประพฤติชอบ) ในเรื่องนั้น.

Cīvaravaggo dutiyo. จีวรวรรคที่ ๒ จบ.

Pattavaggo ปัตตวรรค

Nissaggiya pācittiya 21. Rūpiyasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๑. รูปิยสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jātarūparajataṁ uggaṇheyya vā uggaṇhāpeyya vā upanikkhittaṁ vā sādiyeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรับก็ดีให้รับก็ดีซึ่งทองเงิน หรือยินดีทองเงินอันเขาเก็บไว้ให้ก็ดี, ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 22. Rūpiyasaṁvohārasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๒. รูปิยสังโวหารสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī nānappakārakaṁ rūpiyasaṁvohāraṁ samāpajjeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดถึงความแลกเปลี่ยน ด้วยรูปิยะ มีประการต่าง ๆ, ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 23. Kayavikkayasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๓. กยวิกกยสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī nānappakārakaṁ kayavikkayaṁ samāpajjeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดถึงการซื้อและการขายมีประการต่างๆ, ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 24. Ūnapañcabandhanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๔. อูนปัญจพันธนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ūnapañcabandhanena pattena aññaṁ navaṁ pattaṁ cetāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใด มีบาตรมีแผลหย่อน ๕ ให้จ่ายบาตรอื่นใหม่ ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Tāya bhikkhuniyā so patto bhikkhuniparisāya nissajjitabbo, ภิกขุนีนั้นพึงสละบาตรนั้น ในภิกขุนีบริษัท,

yo ca tassā bhikkhuniparisāya pattapariyanto, so tassā bhikkhuniyā padātabbo: บาตรใบสุดแห่งภิกขุนีในบริษัทนั้น พึงมอบให้แกภิกขุนีนั้นสั่งว่า:

“ayaṁ te bhikkhuni patto yāvabhedanāya dhāretabbo”ti, ayaṁ tattha sāmīci. “นี้บาตรของท่าน พึงทรงไว้ (คือใช่) กว่าจะแตก.” นี้เป็นสามีจิกรรม (คือการชอบ) ในเรื่องนั้น.

Nissaggiya pācittiya 25. Bhesajjasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๕. เภสัชชสิกขาบท

Yāni kho pana tāni gilānānaṁ bhikkhunīnaṁ paṭisāyanīyāni bhesajjāni, seyyathidaṁ: sappi navanītaṁ telaṁ madhu phāṇitaṁ, tāni paṭiggahetvā sattāhaparamaṁ sannidhikārakaṁ paribhuñjitabbāni. อนึ่ง มีเภสัช อันควรลิ้มของภิกขุนีผู้อาพาธ คือเนยใส เนยข้น น้ํามัน น้ําผึ้ง น้ําอ้อย, ภิกขุนีรับประเคนของนั้นแล้ว พึงเก็บไว้ฉันได้ ๗ วันเป็นอย่างยิ่ง.

Nissaggiya pācittiya 26. Cīvaraacchindanasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๖. จีวราจฉินทนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā sāmaṁ cīvaraṁ datvā kupitā anattamanā acchindeyya vā acchindāpeyya vā, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใด พึงให้จีวรแก่ภิกขุนีเองแล้วโกรธน้อยใจชิงเอามาก็ดีให้ชิงเอามาก็ดี ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 27. Suttaviññattisikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๗. สุตตวิญญัตติสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sāmaṁ suttaṁ viññāpetvā tantavāyehi cīvaraṁ vāyāpeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดขอด้ายมาเองแล้วยังช่างหูกให้ทอจีวร ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 28. Mahāpesakārasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๘. มหาเปสการสิกขาบท

Bhikkhuniṁ paneva uddissa aññātako gahapati vā gahapatānī vā tantavāyehi cīvaraṁ vāyāpeyya, tatra cesā bhikkhunī pubbe appavāritā tantavāye upasaṅkamitvā cīvare vikappaṁ āpajjeyya: อนึ่ง พ่อเจ้าเรือนก็ดีแม้เจ้าเรือน็ดีผู้มิใช่ญาติสั่งช่างหูกให้ทอจีวรเฉพาะภิกขุนี ถ้าภิกขุนีนั้นเขาไม่ได้ปวารณไว้ก่อน เข้าไปหาช่างหูกแล้วถึงความกําหนัดในจีวรในสํานักของเขานั้นว่า:

“idaṁ kho āvuso cīvaraṁ maṁ uddissa viyyati, āyatañca karotha, vitthatañca appitañca suvītañca suppavāyitañca suvilekhitañca suvitacchitañca karotha, “จีวรผืนนี้ทอเฉพาะรูป ขอท่านจงทําให้ยาวให้กว้าง ให้แน่น ให้เป็นของขึงดีให้เป็นของที่ทอดีให้เป็นของที่สางดีให้เป็นของที่กรีดดี,

appeva nāma mayampi āyasmantānaṁ kiñcimattaṁ anupadajjeyyāmā”ti, แม้ไฉน รูปจะให้ของเล็กน้อยเป็นรางวัลแก่ท่าน”,

evañca sā bhikkhunī vatvā kiñcimattaṁ anupadajjeyya antamaso piṇḍapātamattampi, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. ครั้นกล่าวอย่างนี้แล้ว ภิกขุนีนั้นให้ของเล็กน้อยเป็นรางวัลโดยที่สุดแม้สักว่าบิณฑบาต ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 29. Accekacīvarasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๒๙. อัจเจกจีวรสิกขาบท

Dasāhānāgataṁ kattikatemāsikapuṇṇamaṁ bhikkhuniyā paneva accekacīvaraṁ uppajjeyya, accekaṁ maññamānāya bhikkhuniyā paṭiggahetabbaṁ, paṭiggahetvā yāva cīvarakālasamayaṁ nikkhipitabbaṁ. วันปุรณมีที่ครบ ๓ เดือนแห่งเดือนกัตติกา (คือเดือน ๑๑ ) ยังไม่มาอีก ๑๐ วัน อัจเจกจีวรเกิดขึ้นแก่ภิกขุนี ภิกขุนีรู้ว่า เป็นอัจเจกจีวร พึงรับไว้ได้ ครั้นรับไว้แล้ว พึงเก็บไว้ได้จนตลอดสมัยที่เป็นจีวรกาล.

Tato ce uttari nikkhipeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. ถ้าเธอเก็บไว้ยิ่งกว่านั้น ต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Nissaggiya pācittiya 30. Pariṇatasikkhāpadaṁ นิสสัคคิย ปาจิตติย ๓๐. ปริณตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jānaṁ saṅghikaṁ lābhaṁ pariṇataṁ attano pariṇāmeyya, nissaggiyaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดพึงรู้อยู่น้อมลาภที่เขาน้อมไว้เป็นของจะถวายสงฆ์มาเพื่อตนต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์.

Pattavaggo tatiyo. ปัตตวรรคที่ ๓ จบ

Uddiṭṭhā kho, ayyāyo, tiṁsa nissaggiyā pācittiyā dhammā. ท่านทั้งหลายธรรมชื่อ นิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐ (สิกขาบท) ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้วแล.

Tatthāyyāyo pucchāmi, kaccittha parisuddhā, ข้าพเจ้าถามท่านทั้งหลายในข้อเหล่านั้น ท่านเป็นผู้บริสุทธ์แล้วหรือ?

dutiyampi pucchāmi, kaccittha parisuddhā, แม้ครั้งที่ ๒ ข้าพเจ้าถามท่านทั้งหลายในข้อเหล่านั้น ท่านเป็นผู้บริสุทธ์แล้วหรือ?

tatiyampi pucchāmi, kaccittha parisuddhā, แม้ครั้งที่ ๓ ข้าพเจ้าถามท่านทั้งหลายในข้อเหล่านั้น ท่านเป็นผู้บริสุทธ์แล้วหรือ?

parisuddhetthāyyāyo, tasmā tuṇhī, evametaṁ dhārayāmīti. ท่านทั้งหลายเป็นผู้บริสุทธ์ในข้อเหล่านั้นแล้ว เพราะฉะนั้น จึงนิ่งข้าพเจ้าทรงความนี้ไว้อย่างนี้.

Nissaggiyapācittiyā niṭṭhitā. ธรรมทั้งหลายชื่อ นิสสัคคิยปาจิตตีย์ จบ.

Suddhapācittiyā สุทธปาจิตติยา

Ime kho panāyyāyo, chasaṭṭhisatā pācittiyā dhammā uddesaṁ āgacchanti. แม่เจ้าทั้งหลาย ธรรมคือปาจิตตีย์ ๑๖๖ สิกขาบทเหล่านี้มาถึงวาระที่จะยกขึ้นแสดงเป็นข้อๆ ตามลำดับ.

Lasuṇavaggo ลสุณวรรค

Pācittiya 1. Lasuṇasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑. ลสุณสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī lasuṇaṁ khādeyya pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดฉันกระเทียม ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 2. Sambādhalomasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒. สัมพาธโลมสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sambādhe lomaṁ saṁharāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดให้ถอนขนในที่แคบ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 3. Talaghātakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓. ตลฆาตกสิกขาบท

Talaghātake pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้ของลับกระทบกัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 4. Jatumaṭṭhakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔. ชตุมัฏฐกสิกขาบท

Jatumaṭṭhake pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้ท่อนยางเกลี้ยงกระทบของลับ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 5. Udakasuddhikasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕. อุทกสุทธิกสิกขาบท

Udakasuddhikaṁ pana bhikkhuniyā ādiyamānāya dvaṅgulapabbaparamaṁ ādātabbaṁ. Taṁ atikkāmentiyā pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีผู้จะใช้นํ้าชำระ พึงใช้ชำระลึกเพียงสองข้อองคุลีเป็นอย่างยิ่ง เกินกว่านั้นไป ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 6. Upatiṭṭhanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖. อุปติฏฐนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhussa bhuñjantassa pānīyena vā vidhūpanena vā upatiṭṭheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเมื่อภิกขุกำลังฉันอยู่ เข้าไปปรนนิบัติด้วยนํ้าฉันหรือด้วยการพัดวี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 7. Āmakadhaññasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗. อามกธัญญสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī āmakadhaññaṁ viññatvā vā viññāpetvā vā bhajjitvā vā bhajjāpetvā vā koṭṭetvā vā koṭṭāpetvā vā pacitvā vā pacāpetvā vā bhuñjeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดขอก็ดี ให้ขอก็ดี คั่วก็ดี ให้คั่วก็ดี ตำก็ดี ให้ตำก็ดี หุงก็ดี ให้หุงก็ดี ซึ่งข้าวเปลือกดิบแล้วฉัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 8. Paṭhamauccārachaḍḍanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘. ปฐมอุจจารฉัฑฑนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī uccāraṁ vā passāvaṁ vā saṅkāraṁ vā vighāsaṁ vā tirokuṭṭe vā tiropākāre vā chaḍḍeyya vā chaḍḍāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเทก็ดี ให้เทก็ดี ซึ่งอุจจาระก็ดี ปัสสาวะก็ดี หยากเยื่อก็ดี ของเป็นเดนก็ดี ออกไปภายนอกฝาที่พำนักก็ดี ภายนอก กำแพงก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 9. Dutiyauccārachaḍḍanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙. ทุติยอุจจารฉัฑฑนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī uccāraṁ vā passāvaṁ vā saṅkāraṁ vā vighāsaṁ vā harite chaḍḍeyya vā chaḍḍāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเทก็ดี ให้เทก็ดี ซึ่งอุจจาระก็ดี ปัสสาวะก็ดี หยากเยื่อก็ดี ของเป็นเดนก็ดี ลงในของเขียวสด ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 10. Naccagītasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐. นัจจคีตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī naccaṁ vā gītaṁ vā vāditaṁ vā dassanāya gaccheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไปดูการฟ้อนรำก็ดี การขับร้องก็ดี การ ประโคมดนตรีก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Lasuṇavaggo paṭhamo. ลสุณวรรคที่ ๑ จบ

Rattandhakāravaggo รัตตันธการวรรค

Pācittiya 11. Rattandhakārasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑. รัตตันธการสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī rattandhakāre appadīpe purisena saddhiṁ ekenekā santiṭṭheyya vā sallapeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดยืนด้วยกันก็ดี เจรจาด้วยกันก็ดี กับบุรุษสองต่อสอง ในเวลาคํ่ามืด ที่ไม่มีแสงสว่าง ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 12. Paṭicchannokāsasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒. ปฏิจฉันโนกาสสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī paṭicchanne okāse purisena saddhiṁ ekenekā santiṭṭheyya vā sallapeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดยืนด้วยกันก็ดี เจรจาด้วยกันก็ดี กับบุรุษสองต่อสอง ในสถานที่กำบัง ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 13. Ajjhokāsasallapanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓. อัชโฌกาสสัลลปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ajjhokāse purisena saddhiṁ ekenekā santiṭṭheyya vā sallapeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดยืนด้วยกันก็ดี เจรจาด้วยกันก็ดี กับษุรุษสองต่อสอง ในสถานที่แจ้ง ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 14. Dutiyikauyyojanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔. ทุติยิกอุยโยชนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī rathikāya vā byūhe vā siṅghāṭake vā purisena saddhiṁ ekenekā santiṭṭheyya vā sallapeyya vā nikaṇṇikaṁ vā jappeyya dutiyikaṁ vā bhikkhuniṁ uyyojeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดยืนด้วยกันก็ดี เจรจาด้วยกันก็ดี กระซิบใกล้หูกันก็ดี กับบุรุษสองต่อสองในถนนก็ดี ในตรอกตันก็ดี ในทาง สามแยกก็ดี ส่งภิกขุนีผู้เป็นเพื่อนกลับไปก่อนก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 15. Anāpucchāpakkamanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕. อนาปุจฉาปักกมนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī purebhattaṁ kulāni upasaṅkamitvā āsane nisīditvā sāmike anāpucchā pakkameyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเข้าไปยังตระกูลทั้งหลายในเวลาก่อนฉัน นั่งบนอาสนะแล้ว ไม่บอกลาเจ้าของบ้านก่อนหลีกไป ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 16. Anāpucchāabhinisīdanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๖. อนาปุจฉาอภินิสีทนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī pacchābhattaṁ kulāni upasaṅkamitvā sāmike anāpucchā āsane abhinisīdeyya vā abhinipajjeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเข้าไปยังตระกูลทั้งหลาย ในเวลาหลังฉัน ไม่บอกกล่าวเจ้าของบ้าน นั่งก็ดี นอนก็ดี บนอาสนะ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 17. Anāpucchāsantharaṇasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๗. อนาปุจฉาสันถรณสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī vikāle kulāni upasaṅkamitvā sāmike anāpucchā seyyaṁ santharitvā vā santharāpetvā vā abhinisīdeyya vā abhinipajjeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเข้าไปยังตระกูลในเวลาวิกาล แล้วไม่บอกกล่าวเจ้าของบ้าน ปูลาดก็ดี ให้ปูลาดก็ดี ซึ่งเครื่องนอน แล้วนั่งก็ดี นอนก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 18. Paraujjhāpanakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๘. ปรอุชฌาปนกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī duggahitena dūpadhāritena paraṁ ujjhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดให้ผู้อื่นโพนทะนาโดยเชื่อถือผิด เข้าใจผิด ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 19. Paraabhisapanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๙. ปราภิสปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī attānaṁ vā paraṁ vā nirayena vā brahmacariyena vā abhisapeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดแช่งตนก็ดี แช่งคนอื่นก็ดี ด้วยนรกก็ดี ด้วยพรหมจรรย์ก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 20. Rodanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๐. โรทนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī attānaṁ vadhitvā vadhitvā rodeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดร้องไห้ทุบตีตนเอง ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Rattandhakāravaggo dutiyo. รัตตันธการวรรคที่ ๒ จบ

Naggavaggo นัคควรรค

Pācittiya 21. Naggasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๑. นัคควรรคสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī naggā nahāyeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเปลือยกายอาบนํ้า ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 22. Udakasāṭikasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๒. อุทกสาฏิกสิกขาบท

Udakasāṭikaṁ pana bhikkhuniyā kārayamānāya pamāṇikā kāretabbā, tatridaṁ pamāṇaṁ, dīghaso catasso vidatthiyo sugatavidatthiyā, tiriyaṁ dve vidatthiyo. Taṁ atikkāmentiyā chedanakaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีผู้จะให้ทำผ้าอาบน้ำ พึงทำให้ได้ขนาด ขนาดในข้อนั้น คือ ยาว ๔ คืบ กว้าง ๒ คืบ โดยคืบสุคต ทำให้เกินขนาดนั้น ต้องอาบัติปาจิตตีย์ที่ชื่อว่าเฉทนกะ.

Pācittiya 23. Cīvarasibbanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๓. จีวรสิพพนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā cīvaraṁ visibbetvā vā visibbāpetvā vā sā pacchā anantarāyikinī neva sibbeyya, na sibbāpanāya ussukkaṁ kareyya aññatra catūhapañcāhā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเลาะก็ดี ให้เลาะก็ดี ซึ่งจีวรของภิกขุนีแล้ว ภายหลังเธอไม่มีอันตราย แต่ก็ไม่เย็บให้ ไม่ขวนขวายที่จะให้เย็บ พ้น ๔-๕ วันไป ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 24. Saṅghāṭicārasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๔. สังฆาฏิจารสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī pañcāhikaṁ saṅghāṭicāraṁ atikkāmeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดปล่อยวาระผลัดเปลี่ยนผ้าสังฆาฏิ อันมีกำหนดระยะเวลา ๕ วันให้ล่วงเลยไป ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 25. Cīvarasaṅkamanīyasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๕. จีวรสังกมนียสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī cīvarasaṅkamanīyaṁ dhāreyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดห่มจีวรสับเปลี่ยนกัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 26. Gaṇacīvarasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๖. คณจีวรสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī gaṇassa cīvaralābhaṁ antarāyaṁ kareyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดทำลาภคือจีวรของหมู่คณะให้เป็นอันตราย ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 27. Paṭibāhanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๗. ปฏิพาหนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī dhammikaṁ cīvaravibhaṅgaṁ paṭibāheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดห้ามการแจกจีวรอันเป็นไปโดยชอบธรรม ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 28. Cīvaradānasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๘. จีวรทานสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī agārikassa vā paribbājakassa vā paribbājikāya vā samaṇacīvaraṁ dadeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีผู้ให้สมณจีวรแก่ชาวบ้านก็ดี ปริพาชกก็ดี ปริพาชิกาก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 29. Kālaatikkamanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๒๙. กาลาติกกมนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī dubbalacīvarapaccāsāya cīvarakālasamayaṁ atikkāmeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดทำให้สมัยจีวรกาลล่วงเลยไปด้วยหวังว่าจะ ได้จีวรอันไม่แน่นอน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 30. Kathinuddhārasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๐. กถินุทธารสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī dhammikaṁ kathinuddhāraṁ paṭibāheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดห้ามการเดาะกฐินอันเป็นไปโดยชอบธรรม ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Naggavaggo tatiyo. นัคควรรคที่ ๓ จบ.

Tuvaṭṭavaggo ตุวัฏฏวรรค

Pācittiya 31. Ekamañcatuvaṭṭanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๑. เอกมัญจตุวัฏฏนสิกขาบท

Yā pana bhikkhuniyo dve ekamañce tuvaṭṭeyyuṁ, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีเหล่าใดนอนบนเตียงเดียวกันสองรูป ต้องอาบัติปาจิตตีย์

Pācittiya 32. Ekattharaṇatuvaṭṭanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๒. เอกัตถรณตุวัฏฏนสิกขาบท

Yā pana bhikkhuniyo dve ekattharaṇapāvuraṇā tuvaṭṭeyyuṁ, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีเหล่าใดสองรูป มีผ้าลาดและผ้าห่มผืนเดียวกันนอน ต้องอาบัติ ปาจิตตีย์.

Pācittiya 33. Aphāsukaraṇasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๓. อผาสุกรณสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā sañcicca aphāsuṁ kareyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดแกล้งก่อความไม่สำราญให้แก่ภิกขุนี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 34. Naupaṭṭhāpanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๔. นอุปัฏฐาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī dukkhitaṁ sahajīviniṁ neva upaṭṭhaheyya, na upaṭṭhāpanāya ussukkaṁ kareyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่ดูแลช่วยเหลือ หรือไม่ใส่ใจมอบหมายให้ผู้อื่นดูแลช่วยเหลือสหชีวินีผู้ได้รับความลำบาก ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 35. Nikkaḍḍhanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๕. นิกกัฑฒนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā upassayaṁ datvā kupitā anattamanā nikkaḍḍheyya vā nikkaḍḍhāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดให้ห้องพักแก่ภิกขุนีแล้ว โกรธ ขัดใจ ฉุดคร่าก็ดี ให้ฉุดคร่าก็ดีต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 36. Saṁsaṭṭhasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๖. สังสัฏฐสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī saṁsaṭṭhā vihareyya gahapatinā vā gahapatiputtena vā, sā bhikkhunī bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: อนึ่ง ภิกขุนีใดอยู่คลุกคลีกับคฤหบดีก็ดี กับบุตรคฤหบดี ก็ดี ภิกขุนีนั้นอันภิกขุนีทั้งหลายพึงว่ากล่าวอย่างนี้ว่า

“māyye, saṁsaṭṭhā vihari gahapatināpi gahapatiputtenāpi, viviccāyye, vivekaññeva bhaginiyā saṅgho vaṇṇetī”ti. ‘แม่เจ้าอย่าได้อยู่คลุกคลีกับคฤหบดีหรือบุตรคฤหบดี แม่เจ้าจงแยกกันอยู่เถิด สงฆ์ย่อมสรรเสริญการแยกกันอยู่ของพี่น้องหญิงเท่านั้น',

Evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya, และภิกขุนีนั้นถูกภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนี้ยังยืนยันอยู่อย่างนั้นเทียว ภิกขุนีนั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงสวดสมนุภาสน์กว่าจะครบสามจบเพื่อให้สละเรื่องนั้น

yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyya, iccetaṁ kusalaṁ. หากนางถูกสวดสมนุภาสน์กว่าจะครบสามจบอยู่ สละเรื่องนั้นได้ การสละได้อย่างนี้ นั่นเป็นการดี

No ce paṭinissajjeyya, pācittiyaṁ. หากนางไม่ยอมสละ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 37. Antoraṭṭhasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๗. อันโตรัฏฐสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī antoraṭṭhe sāsaṅkasammate sappaṭibhaye asatthikā cārikaṁ careyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่มีกองเกวียนเป็นเพื่อน เที่ยวจาริกไปในสถานที่ซึ่งรู้กันว่าเป็นที่น่าระแวง มีภัยเฉพาะหน้าภายในรัฐ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 38. Tiroraṭṭhasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๘. ติโรรัฏฐสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī tiroraṭṭhe sāsaṅkasammate sappaṭibhaye asatthikā cārikaṁ careyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่มีพวกเกวียนเป็นเพื่อน เที่ยวจาริกไปในสถานที่ซึ่งรู้ กันอยู่ว่ามีรังเกียจ มีภัยเฉพาะหน้า ภายนอกรัฐ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 39. Antovassasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๓๙. อันโตวัสสสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī antovassaṁ cārikaṁ careyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเที่ยวจาริกไปในภายในพรรษา ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 40. Cārikanapakkamanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๐. จาริกนปักกมนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī vassaṁvuṭṭhā cārikaṁ na pakkameyya antamaso chappañcayojanānipi, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดอยู่จำพรรษาตลอดฤดูฝนแล้ว ไม่หลีกไปสู่จาริก โดยที่สุด แม้สิ้นหนทาง ๕-๖ โยชน์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Tuvaṭṭavaggo catuttho. ตุวัฏฏวรรคที่ ๔ จบ.

Cittāgāravaggo จิตตาคารวรรค

Pācittiya 41. Rājāgārasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๑. ราชาคารสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī rājāgāraṁ vā cittāgāraṁ vā ārāmaṁ vā uyyānaṁ vā pokkharaṇiṁ vā dassanāya gaccheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไปดูโรงละครหลวงก็ดี หอจิตรกรรมก็ดี สวนสาธารณะก็ดี อุทยานก็ดี สระโบกขรณีก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 42. Āsandiparibhuñjanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๒. อาสันทิปริภุญชนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī āsandiṁ vā pallaṅkaṁ vā paribhuñjeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้สอยเก้าอี้ยาวก็ดี แท่นก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 43. Suttakantanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๓. สุตตกันตนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī suttaṁ kanteyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดกรอด้าย ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 44. Gihiveyyāvaccasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๔. คิหิเวยยาวัจจสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī gihiveyyāvaccaṁ kareyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดช่วยทำงานของชาวบ้าน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 45. Adhikaraṇasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๕. อธิกรณสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā: “ehāyye, imaṁ adhikaraṇaṁ vūpasamehī”ti vuccamānā: “sādhū”ti paṭissuṇitvā sā pacchā anantarāyikinī neva vūpasameyya, na vūpasamāya ussukkaṁ kareyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดถูกภิกขุนีขอร้องว่า ‘ขอแม่เจ้าได้โปรดไป ช่วยระงับอธิกรณ์นี้ด้วยเถิด’ รับคำว่าได้ แล้วภายหลังภิกขุนีไม่มีอันตราย แต่ก็ไม่ระงับ ทั้งไม่ช่วยขวนขวายที่จะให้ระงับ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 46. Bhojanadānasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๖. โภชนทานสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī agārikassa vā paribbājakassa vā paribbājikāya vā sahatthā khādanīyaṁ vā bhojanīyaṁ vā dadeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดให้ของเคี้ยวก็ดี ของกินก็ดี แก่ชาวบ้าน ก็ดี ปริพาชกก็ดี ปริพาชิกาก็ดี ด้วยมือของตน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 47. Āvasathacīvarasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๗. อาวสถจีวรสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī āvasathacīvaraṁ anissajjetvā paribhuñjeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้ผ้าซับระดูเสียคนเดียวไม่ยอมสละ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 48. Āvasathavihārasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๘. อาวสถวิหารสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī āvasathaṁ anissajjitvā cārikaṁ pakkameyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่มอบหมายห้องพักก่อนแล้วหลีกจาริก ไป ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 49. Tiracchānavijjāpariyāpuṇanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๔๙. ติรัจฉานวิชชาปริยาปุณนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī tiracchānavijjaṁ pariyāpuṇeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเรียนดิรัจฉานวิชา ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 50. Tiracchānavijjāvācanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๐. ติรัจฉานวิชชาวาจนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī tiracchānavijjaṁ vāceyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดสอนดิรัจฉานวิชา ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Cittāgāravaggo pañcamo. จิตตาคารวรรคที่ ๕ จบ.

Ārāmavaggo อารามวรรค

Pācittiya 51. Ārāmapavisanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๑. อารามปวิสนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jānaṁ sabhikkhukaṁ ārāmaṁ anāpucchā paviseyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ ไม่บอกกล่าวก่อน เข้าไปยังอารามที่มีภิกขุอยู่ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 52. Bhikkhuakkosanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๒. ภิกขุอักโกสนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuṁ akkoseyya vā paribhāseyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดด่าก็ตาม บริภาษก็ตาม ซึ่งภิกขุ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 53. Gaṇaparibhāsanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๓. คณปริภาสนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī caṇḍīkatā gaṇaṁ paribhāseyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดขึ้งเคียดด่าว่าหมู่คณะ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 54. Pavāritasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๔. ปวาริตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī nimantitā vā pavāritā vā khādanīyaṁ vā bhojanīyaṁ vā khādeyya vā bhuñjeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดได้รับนิมนต์แล้วหรือห้ามภัตแล้ว เคี้ยวก็ดี ฉันก็ดี ซึ่งของเคี้ยวก็ดี ของฉันก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 55. Kulamaccharinīsikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๕. กุลมัจฉรินีสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī kulamaccharinī assa, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเป็นผู้หวงแหนตระกูล ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 56. Abhikkhukāvāsasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๖. อภิกขุกาวาสสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī abhikkhuke āvāse vassaṁ vaseyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดอยู่จำพรรษาในอาวาสที่ไม่มีภิกขุ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 57. Apavāraṇāsikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๗. อปวารณาสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī vassaṁvuṭṭhā ubhatosaṅghe tīhi ṭhānehi na pavāreyya diṭṭhena vā sutena vā parisaṅkāya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดจำพรรษาแล้ว ไม่ปวารณาต่อสงฆ์สองฝ่าย ด้วยสถาน ๓ คือ ด้วยได้เห็นก็ดี ด้วยได้ยินก็ดี ด้วยรังเกียจสงสัยก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 58. Ovādasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๘. โอวาทสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ovādāya vā saṁvāsāya vā na gaccheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่ไปเพื่อรับโอวาทก็ดี เพื่อธรรมเป็นเหตุ อยู่ร่วมกันก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 59. Ovādūpasaṅkamanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๕๘. โอวาทูปสังกมนสิกขาบท

Anvaddhamāsaṁ bhikkhuniyā bhikkhusaṅghato dve dhammā paccāsīsitabbā uposathapucchakañca ovādūpasaṅkamanañca. Taṁ atikkāmentiyā pācittiyaṁ. อนึ่ง ทุก ๆ ระยะกึ่งเดือน ภิกขุนีพึงหวังเฉพาะธรรม ๒ ประการ จากภิกขุสงฆ์ คือการถามอุโบสถ การเข้าไปขอโอวาท เมื่อฝ่าฝืนธรรม ๒ อย่างนั้น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 60. Pasākhejātasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๐. ปสาเขชาตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī pasākhe jātaṁ gaṇḍaṁ vā rudhitaṁ vā anapaloketvā saṅghaṁ vā gaṇaṁ vā purisena saddhiṁ ekenekā bhedāpeyya vā phālāpeyya vā dhovāpeyya vā ālimpāpeyya vā bandhāpeyya vā mocāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่บอกกล่าวสงฆ์หรือคณะ อยู่กันสองต่อสองกับบุรุษ ให้บ่งก็ดี ให้ผ่าก็ดี ให้ชะก็ดี ให้ทาก็ดี ให้พันก็ดี ให้แกะก็ดี ซึ่งฝีหรือบาดแผลที่เกิดในร่มผ้า ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Ārāmavaggo chaṭṭho. อารามวรรคที่ ๗ จบ.

Gabbhinivaggo คัพภินิวรรค

Pācittiya 61. Gabbhinīsikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๑. คัพภินีสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī gabbhiniṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้สตรีมีครรภ์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 62. Pāyantīsikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๒. ปายันตีสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī pāyantiṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้สตรีแม่ลูกอ่อน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 63. Paṭhamasikkhamānasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๓. ปฐมสิกขมานสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī dve vassāni chasu dhammesu asikkhitasikkhaṁ sikkhamānaṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้สิกขมานาผู้ยังมิได้ศึกษาสิกขาใน ธรรม ๖ ประการเป็นเวลา ๒ ปี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 64. Dutiyasikkhamānasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๔. ทุติยสิกขมานสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī dve vassāni chasu dhammesu sikkhitasikkhaṁ sikkhamānaṁ saṅghena asammataṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้สิกขมานาผู้ศึกษาสิกขาในธรรม ๖ ประการมาครบ ๒ ปีแล้ว แต่สงฆ์ยังมิได้สมมติ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 65. Paṭhamagihigatasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๕. ปฐมคิหิคตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ūnadvādasavassaṁ gihigataṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้หญิงครองเรือนผู้มีอายุตํ่ากว่า ๑๒ ปี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 66. Dutiyagihigatasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๖. ทุติยคิหิคตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī paripuṇṇadvādasavassaṁ gihigataṁ dve vassāni chasu dhammesu asikkhitasikkhaṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้หญิงครองเรือนผู้มีอายุครบ ๑๒ ปี แต่ยังมิได้ศึกษาสิกขาในธรรม ๖ ประการมาครบ ๒ ปี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 67. Tatiyagihigatasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๗. ตติยคิหิคตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī paripuṇṇadvādasavassaṁ gihigataṁ dve vassāni chasu dhammesu sikkhitasikkhaṁ saṅghena asammataṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้หญิงครองเรือนมีอายุครบ ๑๒ ปี ผู้ได้ศึกษาสิกขาในธรรม ๖ ประการมาครบ ๒ ปีแล้ว แต่สงฆ์ยังมิได้ สมมติ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 68. Paṭhamasahajīvinīsikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๘. ปฐมสหชีวินีสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sahajīviniṁ vuṭṭhāpetvā dve vassāni neva anuggaṇheyya na anuggaṇhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่งภิกขุนีใดบวชให้สหชีวินีแล้ว ไม่อนุเคราะห์เอง ทั้งไม่ให้ผู้อื่นอนุเคราะห์ ตลอด ๒ ปี เป็นปาจิตตีย์ไม่ติดตามปวัตตินีผู้บวชให้ตนเป็นเวลา ๒ ปี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 69. Pavattinīnānubandhanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๖๙. ปวัตตินีนานุพันธนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī vuṭṭhāpitaṁ pavattiniṁ dve vassāni nānubandheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่ติดตามปวัตตินีผู้บวชให้ตนเป็นเวลา ๒ ปี ต้องอาบัติปาจิฅตีย์.

Pācittiya 70. Dutiyasahajīvinīsikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๐. ทุติยสหชีวินีสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sahajīviniṁ vuṭṭhāpetvā neva vūpakāseyya na vūpakāsāpeyya antamaso chappañcayojanānipi, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้สหชีวินีแล้ว ไม่พาหลีกไป ทั้งไม่ให้ผู้อื่นพาหลีกไป ที่สุดแม้สิ้นระยะทาง ๕-๖ โยชน์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Gabbhinivaggo sattamo. คัพภินิวรรคที่ ๗ จบ.

Kumāribhūtavaggo กุมาริภูตวรรค

Pācittiya 71. Paṭhamakumāribhūtasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๑. ปฐมกุมาริภูตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ūnavīsativassaṁ kumāribhūtaṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้หญิงผู้เป็นกุมารีมีอายุตํ่ากว่า ๒๐ปี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 72. Dutiyakumāribhūtasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๒. ทุติยกุมาริภูตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī paripuṇṇavīsativassaṁ kumāribhūtaṁ dve vassāni chasu dhammesu asikkhitasikkhaṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้หญิงผู้เป็นกุมารีผู้มีอายุครบ ๒๐ ปี แล้ว แต่ยังมิได้ศึกษาสิกขาในธรรม ๖ ประการเป็นเวลา ๒ ปี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 73. Tatiyakumāribhūtasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๓. ตติยกุมาริภูตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī paripuṇṇavīsativassaṁ kumāribhūtaṁ dve vassāni chasu dhammesu sikkhitasikkhaṁ saṅghena asammataṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้หญิงผู้เป็นกุมารีผู้มีอายุครบ ๒๐ ปี ผู้ได้ศึกษาสิกขาในธรรม ๖ ประการมาครบ ๒ ปีแล้ว แต่สงฆ์ยังมิได้ สมมติ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 74. Ūnadvādasavassasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๔. อูนัทวาทสวัสสสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ūnadvādasavassā vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดมีพรรษาตํ่ากว่า ๑๒ บวชให้กุลธิดา ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 75. Paripuṇṇadvādasavassasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๕. ปริปุณณัทวาทสวัสสสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī paripuṇṇadvādasavassā saṅghena asammatā vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดมีพรรษาครบ ๑๒ แล้ว แต่สงฆ์ยังมิได้ สมมติ บวชให้กุลธิดา ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 76. Khiyyanadhammasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๖. ขิยยนธรรมสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī, “alaṁ tāva te, ayye, vuṭṭhāpitenā”ti vuccamānā, “sādhū”ti paṭissuṇitvā sā pacchā khiyyanadhammaṁ āpajjeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดอันภิกขุนีสงฆ์กล่าวอยู่ว่า ‘ดูก่อนแม่เจ้า เธอยังไม่สมควรบวชให้กุลธิดาก่อน’ รับคำว่าดีแล้ว ภายหลังกลับมาบ่นว่า ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 77. Paṭhamasikkhamānanavuṭṭhāpanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๗. ปฐมสิกขมานนวุฏฐาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sikkhamānaṁ, “sace me tvaṁ, ayye, cīvaraṁ dassasi, evāhaṁ taṁ vuṭṭhāpessāmī”ti vatvā sā pacchā anantarāyikinī neva vuṭṭhāpeyya, na vuṭṭhāpanāya ussukkaṁ kareyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดกล่าวกะสิกขมานาว่า ‘ดูก่อนนาง ถ้าเธอให้จีวรฉัน เมื่อได้เช่นนี้ ฉันก็จักบวชให้เธอ, ดังนี้แล้ว นางไม่มีอันตรายในภายหลัง แต่ไม่บวชให้ ทั้งไม่ช่วยขวนขวายที่จะให้ได้บวช ต้องอาบัติ ปาจิตตีย์.

Pācittiya 78. Dutiyasikkhamānanavuṭṭhāpanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๘. ทุติยสิกขมานนวุฏฐาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sikkhamānaṁ, “sace maṁ tvaṁ, ayye, dve vassāni anubandhissasi, evāhaṁ taṁ vuṭṭhāpessāmī”ti vatvā sā pacchā anantarāyikinī neva vuṭṭhāpeyya, na vuṭṭhāpanāya ussukkaṁ kareyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดกล่าวกะสิกขมานาว่า ‘ดูก่อนนาง ถ้าเธอ จักติดตามฉันเป็นเวลา ๒ ปี เมื่อได้เช่นนี้ ฉันก็จักบวชให้เธอ, ดังนี้แล้ว นางไม่มีอันตรายในภายหลัง แต่ไม่บวชให้ ทั้งไม่ช่วยขวนขวายที่จะให้ ได้บวช ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 79. Sokāvāsasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๗๙. โสกาวาสสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī purisasaṁsaṭṭhaṁ kumārakasaṁsaṭṭhaṁ caṇḍiṁ sokāvāsaṁ sikkhamānaṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่งภิกขุนีใดบวชให้สิกขมานาผู้คลุกคลีกับผู้ชาย ผู้คลุกคลีกับเด็กหนุ่ม ผู้ดุร้าย ผู้ยังชายให้ระทมโศก ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 80. Ananuññātasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๐. อนนุญญาตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī mātāpitūhi vā sāmikena vā ananuññātaṁ sikkhamānaṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้สิกขมานาผู้ที่มารดาบิดาก็ดี สามีก็ดี ยังมิได้อนุญาต ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 81. Pārivāsikasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๑. ปาริวาสิกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī pārivāsikachandadānena sikkhamānaṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้สิกขมานาโดยให้ฉันทะค้าง ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 82. Anuvassasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๒. อนุวัสสสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī anuvassaṁ vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้สิกขมานาทุกปี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 83. Ekavassasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๓. เอกวัสสสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ekaṁ vassaṁ dve vuṭṭhāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบวชให้สิกขมานารีปีละสองรูป ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Kumāribhūtavaggo aṭṭhamo. กุมาริภูตวรรคที่ ๘ จบ.

Chattupāhanavaggo ฉัตตุปาหนวรรค

Pācittiya 84. Chattupāhanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๔. ฉัตตุปาหนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī agilānā chattupāhanaṁ dhāreyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดมิใช่ผู้อาพาธ ใช้ร่มและรองเท้า ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 85. Yānasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๕. ยานสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī agilānā yānena yāyeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดมิใช่ผู้อาพาธ เดินทางด้วยยานพาหนะ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 86. Saṅghāṇisikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๖. สังฆาณิสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī saṅghāṇiṁ dhāreyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้เครื่องประดับเอว ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 87. Itthālaṅkārasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๗. อิตถาลังการสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī itthālaṅkāraṁ dhāreyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้เครื่องประดับสำหรับสตรี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 88. Gandhavaṇṇakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๘. คันธวัณณกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī gandhavaṇṇakena nahāyeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดอาบน้ำด้วยเครื่องหอมและเครื่องประทินผิว ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 89. Vāsitakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๘๙. วาสิตกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī vāsitakena piññākena nahāyeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดอาบน้ำด้วยแป้งรํ่า ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 90. Bhikkhuniummaddāpanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๐. ภิกขุนิอุมมัททาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā ummaddāpeyya vā parimaddāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้ภิกขุนีให้บีบก็ดี ให้นวดก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 91. Sikkhamānaummaddāpanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๑. สิกขมานอุมมัททาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sikkhamānāya ummaddāpeyya vā parimaddāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้สิกขมานา (ผู้ที่ถือศีล 6 ข้อ) ให้บีบก็ดี ให้นวดก็ดี เต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 92. Sāmaṇerīummaddāpanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๒. สามเณรีอุมมัททาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sāmaṇeriyā ummaddāpeyya vā parimaddāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้สามเณรีให้บีบก็ดี ให้นวดก็ดี เต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 93. Gihiniummaddāpanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๓. คิหินิอุมมัททาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī gihiniyā ummaddāpeyya vā parimaddāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใช้สตรีคฤหัสถ์ให้บีบก็ดี ให้นวดก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 94. Anāpucchāsikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๔. อนาปุจฉาสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhussa purato anāpucchā āsane nisīdeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่ขอโอกาสก่อน นั่งบนอาสนะข้างหน้าภิกขุ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 95. Pañhāpucchanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๕. ปัญหาปุจฉนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī anokāsakataṁ bhikkhuṁ pañhaṁ puccheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดถามปัญหากะภิกขุผู้ที่ตนยังมิได้ขอโอกาสก่อน ต้องอาบัติปาจิฅติย์.

Pācittiya 96. Asaṅkaccikasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๖. อสังกัจจิกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī asaṅkaccikā gāmaṁ paviseyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไม่มีผ้ารัดถันเข้าหมู่บ้าน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Chattupāhanavaggo navamo. ฉัตตุปาหนวรรคที่ ๙ จบ.

Musāvādavaggo มุสาวาทวรรค

Pācittiya 97. Musāvādasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๗. มุสาวาทสิกขาบท

Sampajānamusāvāde pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะกล่าวเท็จทั้งที่รู้อยู่.

Pācittiya 98. Omasavādasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๘. โอมสวาทสิกขาบท

Omasavāde pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะพูดดูถูก.

Pācittiya 99. Pesuññasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๙๙. เปสุญญสิกขาบท

Bhikkhunipesuññe pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะภิกขุนีพูดส่อเสียด.

Pācittiya 100. Padasodhammasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๐. ปทโสธรรมะสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī anupasampannaṁ padaso dhammaṁ vāceyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดยังผู้ที่ไม่ได้บวช (อนุปสัมบัน) ให้กล่าวธรรมโดยบท ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 101. Paṭhamasahaseyyasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๑. ปฐมสหเสยยสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī anupasampannāya uttaridirattatirattaṁ sahaseyyaṁ kappeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดสำเร็จการนอนร่วมกับผู้ที่ไม่ได้บวช (อนุปสัมบัน) ยิ่งกว่า ๒-๓ คืนต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 102. Dutiyasahaseyyasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๒. ทุติยสหเสยยสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī purisena sahaseyyaṁ kappeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดสำเร็จการนอนร่วมกับบุรุษ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 103. Dhammadesanāsikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๓. ธรรมเทสนาสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī purisassa uttarichappañcavācāhi dhammaṁ deseyya aññatra viññunā itthiviggahena, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดแสดงธรรมแก่บุรุษ ยิ่งกว่า ๕-๖ คํา เว้นไว้แต่บุรุษผู้รู้เดียงสา ( มีอยู่) ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 104. Bhūtārocanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๔. ภูตาโรจนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī anupasampannāya uttarimanussadhammaṁ āroceyya, bhūtasmiṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบอกธรรมอันยิ่งของมนุษย์ที่ไม่มีในตน (อุตตริมนุสสธรรม) แก่ผู้ที่ไม่ได้บวช (อนุปสัมบัน) ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 105. Duṭṭhullārocanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๕. ทุฏฐุลลาโรจนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā duṭṭhullaṁ āpattiṁ anupasampannāya āroceyya aññatra bhikkhunisammutiyā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดบอกอาบัติชั่วหยาบของภิกขุนีแก่ผู้ที่ไม่ได้บวช (อนุปสัมบัน) ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เว้นไว้แต่ภิกขุนีได้รับสมมติ.

Pācittiya 106. Pathavīkhaṇanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๖. ปถวีขณนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī pathaviṁ khaṇeyya vā khaṇāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดขุดเองก็ดี ให้ขุดก็ดี ซึ่งแผ่นดิน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Musāvādavaggo dasamo. มุสาวาทวรรคที่ ๑๐ จบ.

Bhūtagāmavaggo ภูตคามวรรค

Pācittiya 107. Bhūtagāmasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๗. ภูตคามสิกขาบท

Bhūtagāmapātabyatāya pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะพรากภูตคาม (พืช ๕ ชนิด คือ พืชเกิดจากเหง้า พืชเกิดจากต้น พืชเกิดจากข้อ พืชเกิดจากยอด พืชเกิดจากเมล็ด).

Pācittiya 108. Aññavādakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๘. อัญญวาทกสิกขาบท

Aññavādake, vihesake pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะความเป็นผู้กล่าวคำอื่น เพราะความเป็นผู้ทำให้ผู้อื่นลำบาก.

Pācittiya 109. Ujjhāpanakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๐๙. อุชฌาปนกสิกขาบท

Ujjhāpanake, khiyyanake pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะเป็นผู้กล่าวโทษ เพราะเป็นผู้ติเตียน.

Pācittiya 110. Paṭhamasenāsanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๐. ปฐมเสนาสนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī saṅghikaṁ mañcaṁ vā pīṭhaṁ vā bhisiṁ vā kocchaṁ vā ajjhokāse santharitvā vā santharāpetvā vā taṁ pakkamantī neva uddhareyya, na uddharāpeyya, anāpucchaṁ vā gaccheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดวางก็ดี ให้วางก็ดี ซึ่งเตียงก็ดี ตั่งก็ดี ฟูกก็ดี เก้าอี้ก็ดี อันเป็นของสงฆ์ไว้ในที่แจ้ง เมื่อจะจากไป ไม่เก็บเองก็ดี ไม่ให้เก็บก็ดี ซึ่งเสนาสนะที่วางไว้นั้น หรือไม่บอกมอบหมาย ไปเสีย ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 111. Dutiyasenāsanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๑. ทุติยเสนาสนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī saṅghike vihāre seyyaṁ santharitvā vā santharāpetvā vā taṁ pakkamantī neva uddhareyya, na uddharāpeyya, anāpucchaṁ vā gaccheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดปูก็ดี ให้ปูก็ดี ซึ่งที่นอนในวิหารอันเป็นของสงฆ์ เมื่อจะจากไป ไม่เก็บเองก็ดี ไม่ให้เก็บก็ดี ซึ่งที่นอนอันปูไว้นั้น หรือไม่บอกมอบหมาย ไปเสีย ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 112. Anupakhajjasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๒. อนุปขัชชสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī saṅghike vihāre jānaṁ pubbupagataṁ bhikkhuniṁ anupakhajja seyyaṁ kappeyya, “yassā sambādho bhavissati, sā pakkamissatī”ti etadeva paccayaṁ karitvā anaññaṁ, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ เข้าไปนอนแทรกแซงภิกขุนีผู้เข้าไปก่อนในวิหารอันเป็นของสงฆ์ ด้วยหมายใจว่า ‘ผู้ใดมีความคับใจ ผู้นั้นจักหลีกไปเอง’ ทำความหมายใจอย่างนี้เท่านั้นให้เป็นเหตุ ไม่มีอย่างอื่น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 113. Nikkaḍḍhanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๓. นิกกัฑฒนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniṁ kupitā anattamanā saṅghikā vihārā nikkaḍḍheyya vā nikkaḍḍhāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดโกรธ ไม่พอใจ ฉุดคร่าก็ดี ให้ฉุดคร่าก็ดี ซึ่งภิกขุนีออกจากวิหารอันเป็นของสงฆ์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 114. Vehāsakuṭisikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๔. เวหาสกุฏิสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī saṅghike vihāre uparivehāsakuṭiyā āhaccapādakaṁ mañcaṁ vā pīṭhaṁ vā abhinisīdeyya vā abhinipajjeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดนั่งทับก็ดี นอนทับก็ดี ซึ่งเตียงก็ดี ตั่งก็ดีอันมีขาเสียบไว้ บนกุฏิมีชั้นลอยในวิหารอันเป็นของสงฆ์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 115. Mahallakavihārasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๕. มหัลลกวิหารสิกขาบท

Mahallakaṁ pana bhikkhuniyā vihāraṁ kārayamānāya yāva dvārakosā aggaḷaṭṭhapanāya, ālokasandhiparikammāya dvatticchadanassa pariyāyaṁ appaharite ṭhitāya adhiṭṭhātabbaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีผู้ให้สร้างวิหารใหญ่ จะตั้งบานประตูตลอดถึงกรอบประตู จะตบแต่งบานหน้าต่าง พึงยืนในที่ที่ปราศจากของเขียวสดจัดการมุงได้ ๒-๓ ชั้น.

Tato ce uttari appaharitepi ṭhitā adhiṭṭhaheyya, pācittiyaṁ. ถ้าเธอดำเนินการเกินกว่านั้น แม้จะยืนในที่ที่ปราศจากของเขียว ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 116. Sappāṇakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๖. สัปปาณกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jānaṁ sappāṇakaṁ udakaṁ tiṇaṁ vā mattikaṁ vā siñceyya vā siñcāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ว่าน้ำมีสิ่งมีชีวิต รด หรือใช้ให้รดหญ้าหรือดิน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Bhūtagāmavaggo ekādasamo. ภูตคามวรรคที่ ๑๑ จบ.

Bhojanavaggo โภชนวรรค

Pācittiya 117. Āvasathapiṇḍasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๗. อาวสถปิณฑสิกขาบท

Agilānāya bhikkhuniyā eko āvasathapiṇḍo bhuñjitabbo. ภิกขุนีมิใช่ผู้อาพาธ พึงฉันอาหารในโรงพักแรมได้ครั้งหนึ่ง.

Tato ce uttari bhuñjeyya, pācittiyaṁ. ถ้าฉันเกินกว่านั้น เป็นปาจิตตีย์.

Pācittiya 118. Gaṇabhojanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๘. คณโภชนสิกขาบท

Gaṇabhojane aññatra samayā pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะฉันเป็นหมู่ เว้นไว้แต่สมัย.

Tatthāyaṁ samayo, gilānasamayo, cīvaradānasamayo , cīvarakārasamayo, addhānagamanasamayo, nāvābhiruhanasamayo, mahāsamayo, samaṇabhattasamayo, ayaṁ tattha samayo. สมัยในเรื่องนั้นดังนี้ คือ คราวอาพาธ, คราวที่เป็นฤดูถวายจีวร, คราวที่ทำจีวร, คราวที่เดินทางไกล, นี้เป็นสมัยในเรื่องนั้น.

Pācittiya 119. Kāṇamātusikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๑๙. กาณมาตุสิกขาบท

Bhikkhuniṁ paneva kulaṁ upagataṁ pūvehi vā manthehi vā abhihaṭṭhuṁ pavāreyya, ākaṅkhamānāya bhikkhuniyā dvattipattapūrā paṭiggahetabbā. อนึ่ง เขานำขนมก็ดี สัตตุผง (ข้าวคั่วผง, ขนมผง ขนมแห้งที่ไม่บูด) ก็ดี มาปวารณาเฉพาะภิกขุนีผู้เข้าไปสู่ตระกูล ภิกขุนีต้องการ ก็พึงรับได้เต็ม ๒-๓ บาตร.

Tato ce uttari paṭiggaṇheyya, pācittiyaṁ. ถ้ารับยิ่งกว่านั้น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Dvattipattapūre paṭiggahetvā tato nīharitvā bhikkhunīhi saddhiṁ saṁvibhajitabbaṁ, ayaṁ tattha sāmīci. ครั้นรับเต็ม ๒-๓ บาตรแล้ว พึงนำออกจากที่นั้นแล้วแบ่งปันกับภิกขุนีทั้งหลาย นี้เป็นการปฏิบัติชอบในเรื่องนั้น.

Pācittiya 120. Vikālabhojanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๐. วิกาลโภชนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī vikāle khādanīyaṁ vā bhojanīyaṁ vā khādeyya vā bhuñjeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดฉันก็ดี เคี้ยวก็ดี ซึ่งของ เคี้ยวก็ดีของฉันก็ดีในเวลาวิกาล ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 121. Sannidhikārakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๑. สันนิธิการกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sannidhikārakaṁ khādanīyaṁ vā bhojanīyaṁ vā khādeyya vā bhuñjeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเคี้ยวก็ดี ฉันก็ดี ซึ่งของเคี้ยวก็ดี ของฉันก็ดี ที่เก็บสะสมไว้ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 122. Dantaponasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๒. ทันตโปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī adinnaṁ mukhadvāraṁ āhāraṁ āhareyya aññatra udakadantaponā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดนำอาหารที่เขายังไม่ได้ถวายมาฉัน ล่วงช่องปาก เว้นไว้แต่นํ้าและไม้ชำระฟัน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 123. Uyyojanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๓. อุยโยชนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniṁ, “ehāyye, gāmaṁ vā nigamaṁ vā piṇḍāya pavisissāmā”ti tassā dāpetvā vā adāpetvā vā uyyojeyya, “gacchāyye, na me tayā saddhiṁ kathā vā nisajjā vā phāsu hoti, ekikāya me kathā vā nisajjā vā phāsu hotī”ti etadeva paccayaṁ karitvā anaññaṁ, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดกล่าวชวนภิกขุนีอย่างนี้ว่า ‘มาเถิดท่าน พวกเราจักเข้าไปยังหมู่บ้านหรือนิคมเพื่อบิณฑบาตด้วยกัน’ จะให้เขาถวายแก่เธอก็ตาม ไม่ให้ถวายก็ตาม แล้วส่งเธอกลับไปด้วยคำว่า ‘กลับไปเถิดท่าน เราพูดหรือนั่งกับเธอไม่มีความผาสุก เราพูดหรือนั่งคนเดียวมีความผาสุกกว่า’ ทำความหมายใจอย่างนี้เท่านั้นให้เป็นเหตุ ไม่มีอะไรอื่น ต้องอาบัติปาจิตตีย์’.

Pācittiya 124. Sabhojanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๔. สโภชนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sabhojane kule anupakhajja nisajjaṁ kappeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดนั่งแทรกแซงในตระกูลที่มีคนอยู่กันสองคน ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 125. Rahopaṭicchannasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๕. รโหปฏิจฉันนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī purisena saddhiṁ raho paṭicchanne āsane nisajjaṁ kappeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใด สําเร็จการนั่งในที่ลับ คือ ในอาสนะกําบังกับบุรุษ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 126. Rahonisajjasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๖. รโหนิสัชชสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī purisena saddhiṁ ekenekā raho nisajjaṁ kappeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดผู้เดียวสําเร็จการนั่งในที่ลับตากับบุรุษผู้เดียว ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Bhojanavaggo dvādasamo. โภชนวรรคที่ ๑๒ จบ.

Cārittavaggo จาริตตวรรค

Pācittiya 127. Cārittasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๗. จาริตตสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī nimantitā sabhattā samānā santiṁ bhikkhuniṁ anāpucchā purebhattaṁ vā pacchābhattaṁ vā kulesu cārittaṁ āpajjeyya aññatra samayā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรับนิมนต์แล้ว มีภัตตาหารอยู่แล้ว เที่ยวไปในตระกูลทั้งหลายก่อนฉันก็ดี หลังฉันก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เว้นไว้แต่สมัย.

Tatthāyaṁ samayo, cīvaradānasamayo, cīvarakārasamayo, ayaṁ tattha samayo. สมัยในเรื่องนั้นดังนี้ คือ คราวที่เป็นฤดูถวายจีวร, คราวที่ทำจีวร, นี้เป็นสมัยในเรื่องนั้น.

Pācittiya 128. Mahānāmasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๘. มหานามสิกขาบท

Agilānāya bhikkhuniyā catumāsappaccayapavāraṇā sāditabbā aññatra punapavāraṇāya, aññatra niccapavāraṇāya. Tato ce uttari sādiyeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีมิใช่ผู้อาพาธพึงยินดีการปวารณาด้วยปัจจัยเพียง ๔ เดือน เว้นไว้แต่การปวารณาอีก เว้นไว้แต่การปวารณาเป็นนิจ ถ้าเธอยินดียิ่งกว่านั้น ต้องอาบัติปาจิตตีย์

Pācittiya 129. Uyyuttasenāsikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๒๙. อุยยุตตเสนาสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī uyyuttaṁ senaṁ dassanāya gaccheyya aññatra tathārūpappaccayā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดไปเพื่อจะดูกองทัพที่ยกออกไปแล้ว ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 130. Senāvāsasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓๐. เสนาวาสสิกขาบท

Siyā ca tassā bhikkhuniyā kocideva paccayo senaṁ gamanāya, dirattatirattaṁ tāya bhikkhuniyā senāya vasitabbaṁ. Tato ce uttari vaseyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ปัจจัยบางอย่างที่จะไปยังกองทัพพึงมีแก่ภิกขุนีนั้น ภิกขุนีนั้นพึงอยู่ในกองทัพได้เพียง ๒-๓ คืน ถ้าอยู่เกินกว่านั้น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 131. Uyyodhikasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓๑. อุยโยธิกสิกขาบท

Dirattatirattaṁ ce bhikkhunī senāya vasamānā uyyodhikaṁ vā balaggaṁ vā senābyūhaṁ vā anīkadassanaṁ vā gaccheyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ถ้าภิกขุนีพักอยู่ในกองทัพ ๒-๓ คืน ไปสนามรบก็ดี ที่พักพลก็ดี ที่จัดขบวนทัพก็ดี ไปดูการรวมพลก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 132. Surāpānasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓๒. สุราปานสิกขาบท

Surāmerayapāne pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะดื่มสุราเมรัย.

Pācittiya 133. Aṅgulipatodakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓๓. อังคุลิปโตทกสิกขาบท

Aṅgulipatodake pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะใช้นิ้วมือจี้.

Pācittiya 134. Hasadhammasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓๔. หสธรรมะสิกขาบท

Udake hasadhamme pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะการเล่นน้ำ.

Pācittiya 135. Anādariyasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓๕. อนาทริยสิกขาบท

Anādariye pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะความไม่เอื้อเฟื้อ.

Pācittiya 136. Bhiṁsāpanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓๖. ภิงสาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniṁ bhiṁsāpeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดหลอกภิกขุนีให้กลัว เป็นปาจิตตีย์.

Cārittavaggo terasamo. จาริตตวรรคที่ ๑๓ จบ.

Jotivaggo โชติวรรค

Pācittiya 137. Jotisikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓๗. โชติสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī agilānā visibbanāpekkhā jotiṁ samādaheyya vā samādahāpeyya vā aññatra tathārūpappaccayā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดมิใช่ผู้อาพาธ มุ่งการผิง ก่อเองก็ดี ให้ก่อก็ดี ซึ่งไฟ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 138. Nahānasikkhāpadaṁ ปาจิตติยะ ๑๓๘. นหานะสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī orenaddhamāsaṁ nahāyeyya aññatra samayā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดยังไม่ถึงครึ่งเดือน อาบน้ำ ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เว้นไว้แต่สมัย.

Tatthāyaṁ samayo “diyaḍḍho māso seso gimhāna”nti “vassānassa paṭhamo māso” iccete aḍḍhateyyamāsā uṇhasamayo, pariḷāhasamayo, gilānasamayo, kammasamayo, addhānagamanasamayo, vātavuṭṭhisamayo, ayaṁ tattha samayo. สมัยในเรื่องนั้นดังนี้ คือ 'หนึ่งเดือนครึ่งท้ายฤดูร้อน' 'หนึ่งเดือนแรกของฤดูฝน' รวมเป็นสองเดือนครึ่ง เป็นคราวที่ร้อน, เป็นคราวที่อบอ้าว, เป็นคราวอาพาธ, เป็นคราวทำการงาน, นี้เป็นสมัยในเรื่องนั้น.

Pācittiya 139. Dubbaṇṇakaraṇasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๓๙. ทุพพัณณกรณสิกขาบท

Navaṁ pana bhikkhuniyā cīvaralābhāya tiṇṇaṁ dubbaṇṇakaraṇānaṁ aññataraṁ dubbaṇṇakaraṇaṁ ādātabbaṁ nīlaṁ vā kaddamaṁ vā kāḷasāmaṁ vā. Anādā ce bhikkhunī tiṇṇaṁ dubbaṇṇakaraṇānaṁ aññataraṁ dubbaṇṇakaraṇaṁ navaṁ cīvaraṁ paribhuñjeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีได้จีวรใหม่มา พึงถือเอาวัตถุสำหรับทำให้เสียสี ๓ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่ง คือ ของสีเขียวครามก็ได้ ของสีตมก็ได้ ของสีดำคลํ้าก็ได้ มาทำให้เสียสี ถ้าภิกขุนีไม่ถือเอาวัตถุสำหรับทำให้เสียสี ๓ อย่าง อย่างใดอย่างหนึ่งมาทำให้เสียสี ใช้จีวรใหม่ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 140. Vikappanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๐. วิกัปปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhussa vā bhikkhuniyā vā sikkhamānāya vā sāmaṇerassa vā sāmaṇeriyā vā sāmaṁ cīvaraṁ vikappetvā apaccuddhāraṇaṁ paribhuñjeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดวิกัปจีวรเองแก่ภิกขุก็ดี ภิกขุนีก็ดี สิกขมานาก็ดี สามเณรก็ดี สามเณรีก็ดี แล้วใช้สอยจีวรซึ่งยังมิได้ถอนก่อนนั้น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 141. Apanidhāpanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๑. อปนิธาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā pattaṁ vā cīvaraṁ vā nisīdanaṁ vā sūcigharaṁ vā kāyabandhanaṁ vā apanidheyya vā apanidhāpeyya vā antamaso hasāpekkhāpi, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดซ่อนก็ดี ให้ซ่อนก็ดี ซึ่งบาตรก็ดี จีวรก็ดี ผ้าปูนั่งก็ดี กล่องเข็มก็ดี ประคดเอวก็ดี ของภิกขุนี โดยที่สุด แม้มุ่งจะหัวเราะเล่น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 142. Sañciccasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๒. สัญจิจจสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sañcicca pāṇaṁ jīvitā voropeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดจงใจฆ่าสัตว์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 143. Sappāṇakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๓. สัปปาณกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jānaṁ sappāṇakaṁ udakaṁ paribhuñjeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ บริโภคนํ้ามีตัวสัตว์ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 144. Ukkoṭanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๔. อุกโกฏนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jānaṁ yathādhammaṁ nihatādhikaraṇaṁ punakammāya ukkoṭeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ รื้อฟื้นอธิกรณ์ที่ตัดสินเสร็จแล้วตามธรรมเพื่อมาทำใหม่ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 145. Theyyasatthasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๕. เถยยสัตถสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jānaṁ theyyasatthena saddhiṁ saṁvidhāya ekaddhānamaggaṁ paṭipajjeyya antamaso gāmantarampi, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ ชักชวนกันแล้วเดินทางไกลด้วยกันกับกองเกวียนผู้เป็นโจร โดยที่สุด แม้ชั่วระหว่างหมู่บ้านหนึ่ง ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 146. Ariṭṭhasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๖. อริฏฐสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī evaṁ vadeyya: อนึ่ง ภิกขุนีใดกล่าวอย่างนี้ว่า:

“tathāhaṁ bhagavatā dhammaṁ desitaṁ ājānāmi, yathā yeme antarāyikā dhammā vuttā bhagavatā, te paṭisevato nālaṁ antarāyāyā”ti. “เรารู้ทั่วถึงธรรมที่พระผู้มีพระภาค ทรงแสดงแล้วจนกระทั่งว่าธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่าเป็นธรรมก่ออันตราย ก็หาสามารถก่ออันตรายแก่ผู้ซ่องเสพได้จริงไม่”.

Sā bhikkhunī bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: ดังนี้ ภิกขุนีนั้นอันภิกขุนีทั้งหลายพึงว่ากล่าวอย่างนี้ว่า:

“māyye evaṁ avaca, mā bhagavantaṁ abbhācikkhi, na hi sādhu bhagavato abbhakkhānaṁ, na hi bhagavā evaṁ vadeyya, ‘แม่เจ้าทั้งหลาย ท่านได้กล่าวแล้วอย่างนี้ อย่ากล่าวตู่พระผู้มีพระภาค การกล่าวตู่พระผู้มีพระภาค ไม่ดีเลย เพราะพระผู้มีพระภาคไม่ได้ตรัสอย่างนั้น,

anekapariyāyenāyye antarāyikā dhammā antarāyikā vuttā bhagavatā, alañca pana te paṭisevato antarāyāyā”ti. พระผู้มีพระภาคตรัสธรรมที่ก่ออันตรายว่าเป็นธรรมก่ออันตรายไว้โดยประการต่าง ๆ และธรรมเหล่านั้น ก็สามารถก่ออันตรายแก่ผู้ซ่องเสพได้จริง'.

Evañca sā bhikkhunī bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā bhikkhunī bhikkhunīhi yāvatatiyaṁ samanubhāsitabbā tassa paṭinissaggāya. ภิกขุนีเหล่านั้นอันพวกภิกขุนีว่ากล่าวตักเตือนอยู่อย่างนี้ ยังยกย่องอยู่อย่างนั้น ภิกขุนีเหล่านั้นอันภิกขุนีทั้งหลายพึงสวดสมนุภาสน์จนครบ ๓ ครั้งเพื่อให้สละเรื่องนั้น.

Yāvatatiyañce samanubhāsiyamānā taṁ paṭinissajjeyya, iccetaṁ kusalaṁ. ถ้าพวกเธอกำลังถูกสวดสมนุภาสน์กว่าจะครบ ๓ ครั้ง สละเรื่องนั้นได้นั่นเป็นการดี.

No ce paṭinissajjeyya, pācittiyaṁ. ถ้าพวกเธอไม่สละ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Jotivaggo cuddasamo. โชติวรรคที่ ๑๔ จบ.

Diṭṭhivaggo ทิฏฐิวรรค

Pācittiya 147. Ukkhittasambhogasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๗. อุกขิตตสัมโภคสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jānaṁ tathāvādiniyā bhikkhuniyā akaṭānudhammāya taṁ diṭṭhiṁ appaṭinissaṭṭhāya saddhiṁ sambhuñjeyya vā, saṁvaseyya vā, saha vā seyyaṁ kappeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ ร่วมกินก็ดี ร่วมอยู่ก็ดี ร่วมนอนก็ดี กับภิกขุนีผู้กล่าวอย่างนั้น ผู้ยังไม่ได้ทำตามธรรม ผู้ยังไม่ได้สละทิฏฐินั้น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 148. Kaṇṭakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๘. กัณฏกสิกขาบท

Samaṇuddesāpi ce evaṁ vadeyya: ถ้าแม้สามเณร (สมณุทเทส) กล่าวอย่างนี้ว่า:

“tathāhaṁ bhagavatā dhammaṁ desitaṁ ājānāmi, yathā yeme antarāyikā dhammā vuttā bhagavatā, te paṭisevato nālaṁ antarāyāyā”ti. “ข้าพเจ้ารู้ธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้วโดยประการที่ตรัสว่า เป็นธรรมทําอันตรายได้อย่างไร ธรรมนั้นหาอาจทําอันตรายแก่ผู้เสพได้ (จริง) ไม่”.

Sā samaṇuddesā bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: สามเณร (สมณุทเทส) นั้น อันภิกขุนีทั้งหลาย พึงกล่าวอย่างนี้ว่า:

“māyye, samaṇuddese evaṁ avaca, mā bhagavantaṁ abbhācikkhi, na hi sādhu bhagavato abbhakkhānaṁ, na hi bhagavā evaṁ vadeyya, “แม่เจ้าทั้งหลาย สามเณร (สมณุทเทส) เธออย่าได้พูดอย่างนั้น เธออย่าได้กล่าวตู่พระผู้มีพระภาคเจ้า การกล่าวตู่พระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ดีดอก พระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ได้ตรัสอย่างนั้นเลย,

anekapariyāyenāyye, samaṇuddese antarāyikā dhammā antarāyikā vuttā bhagavatā, alañca pana te paṭisevato antarāyāyā”ti. แน่ะสามเณร (สมณุทเทส) พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสธรรมทําอันตรายไว้โดยปริยายเป็นอันมากก็แลธรรมเหล่านั้น อาจทําอันตรายแก่ผู้เสพได้ (จริง).

Evañca sā samaṇuddesā bhikkhunīhi vuccamānā tatheva paggaṇheyya, sā samaṇuddesā bhikkhunīhi evamassa vacanīyā: แลสามเณร (สมณุทเทส) นั้น อันภิกขุนี ทั้งหลายว่ากล่าวอยู่อย่างนั้น ขืนถืออย่างนั้นเทียวสามเณร (สมณุทเทส) นั้น อันภิกขุนีทั้งหลายพึงว่ากล่าวอย่างนี้ว่า:

“ajjatagge te, ayye, samaṇuddese na ceva so bhagavā satthā apadisitabbo, “แม่เจ้าทั้งหลาย แน่ะสามเณร (สมณุทเทส) เธออย่าอ้างพระผู้มีพระภาคเจ้านั้นว่าเป็นพระศาสดาของเธอตั้งแต่วันนี้ไป,

yampi caññā samaṇuddesā labhanti bhikkhunīhi saddhiṁ dirattatirattaṁ sahaseyyaṁ, sāpi te natthi, แลพวกสามเณร (สมณุทเทส) อื่น ย่อมได้การนอนร่วมเพียง ๒-๓ คืน กับภิกขุนีทั้งหลายอันใด แม้กิริยาที่ได้การนอนร่วมนั้นไม่มีแก่เธอ,

cara pire, vinassā”ti. เจ้าคนเสียเจ้าจงไปเสียเจ้าจงฉิบหายเสีย”.

Yā pana bhikkhunī jānaṁ tathānāsitaṁ samaṇuddesaṁ upalāpeyya vā, upaṭṭhāpeyya vā, sambhuñjeyya vā, saha vā seyyaṁ kappeyya, pācittiyaṁ. แลภิกขุนีใดรู้อยู่ เกลี้ยกล่อมสามเณร (สมณุทเทส) ผู้ถูกให้ฉิบหายเสียอย่างนั้นแล้วก็ดีให้อุปฐากก็ดีกินร่วมก็ดีสําเร็จการนอนร่วมก็ดี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 149. Sahadhammikasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๔๘. สหธรรมมิกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhunīhi sahadhammikaṁ vuccamānā evaṁ vadeyya: “na tāvāhaṁ, ayye, etasmiṁ sikkhāpade sikkhissāmi, yāva na aññaṁ bhikkhuniṁ byattaṁ vinayadharaṁ paripucchāmī”ti, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดอันภิกขุนีทั้งหลายว่ากล่าวตักเตือนโดยชอบธรรม กล่าวอย่างนี้ว่า “ข้าพเจ้าจะยังไม่ศึกษาในสิกขาบทนี้ จนกว่าจะได้สอบถามภิกขุนีรูปอื่น ผู้ฉลาด ผู้เป็นวินัยธร” ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Sikkhamānāya, bhikkhave, bhikkhuniyā aññātabbaṁ paripucchitabbaṁ paripañhitabbaṁ, ayaṁ tattha sāmīci. ภิกขุนีทั้งหลาย ภิกขุนีผู้ศึกษาพึงรู้ พึงสอบถาม พึงพิจารณา นี้เป็นการทำที่สมควรในเรื่องนั้น.

Pācittiya 150. Vilekhanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕๐. วิเลขนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī pātimokkhe uddissamāne evaṁ vadeyya: “kiṁ panimehi khuddānukhuddakehi sikkhāpadehi uddiṭṭhehi, yāvadeva kukkuccāya vihesāya vilekhāya saṁvattantī”ti, sikkhāpadavivaṇṇake pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเมื่อมีผู้ยกปาติโมกข์ขึ้นแสดงอยู่ กล่าวอย่างนี้ว่า “สิกขาบทเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ยกขึ้นแสดงเหล่านี้ จะมีประโยชน์อะไร ย่อมเป็น ไปเพื่อความรำคาญ เพื่อความลำบาก เพื่อความยุ่งยาก” ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะดูหมิ่นสิกขาบท.

Pācittiya 151. Mohanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕๑. โมหนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī anvaddhamāsaṁ pātimokkhe uddissamāne evaṁ vadeyya: อนึ่ง ภิกขุนีใดเมื่อภิกขุนียกปาติโมกข์ขึ้นแสดงอยู่ทุกกึ่งเดือน กล่าวอย่างนี้ว่า:

“idāneva kho ahaṁ, ayye, jānāmi ayampi kira dhammo suttāgato suttapariyāpanno anvaddhamāsaṁ uddesaṁ āgacchatī”ti, “ข้าพเจ้าเพิ่งทราบเดี๋ยวนี้เองว่า ‘ทราบว่า ธรรมแม้นี้มาในพระสูตร อยู่ในพระสูตร มีการยกขึ้นแสดงทุกกึ่งเดือน”

tañce bhikkhuniṁ aññā bhikkhuniyo jāneyyuṁ nisinnapubbaṁ imāya bhikkhuniyā dvattikkhattuṁ pātimokkhe uddissamāne, ko pana vādo bhiyyo, na ca tassā bhikkhuniyā aññāṇakena mutti atthi, yañca tattha āpattiṁ āpannā, tañca yathādhammo kāretabbo, uttari cassā moho āropetabbo: ถ้าภิกขุนีเหล่าอื่นจำภิกขุนีนั้นได้ว่า “เมื่อภิกขุยกปาติโมกข์ขึ้นแสดงอยู่ ภิกขุนีนี้เคยนั่งอยู่ ๒-๓ ครั้งมาแล้ว ไม่จำต้องกล่าวถึงมากครั้งยิ่งกว่า” ภิกขุนีนั้นย่อมไม่พ้นเพราะความไม่รู้ แต่ภิกขุนีนั้นจะต้องอาบัติใดเพราะประพฤติไม่เหมาะสมนั้น พึงปรับอาบัตินั้นตาม ธรรม และพึงยกโมหาโรปนกรรมขึ้นมาปรับเพิ่มให้ยิ่งขึ้นไปอีกว่า:

“tassā te, ayye, alābhā, tassā te dulladdhaṁ, yaṁ tvaṁ pātimokkhe uddissamāne na sādhukaṁ aṭṭhiṁ katvā manasi karosī”ti, “ท่าน ไม่ใช่ ลาภของท่าน ท่านได้ไม่ดี ที่เมื่อภิกขุยกปาติโมกข์ขึ้นแสดงอยู่ ท่านไม่ ใส่ใจฟังให้สำเร็จประโยชน์ด้วยดี”

idaṁ tasmiṁ mohanake pācittiyaṁ. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะแสร้งทำผู้อื่นให้.

Pācittiya 152. Pahārasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕๒. ปหารสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā kupitā anattamanā pahāraṁ dadeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดโกรธ ไม่พอใจ ทำร้ายภิกขุนี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 153. Talasattikasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕๓. ตลสัตติกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā kupitā anattamanā talasattikaṁ uggireyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดโกรธ ไม่พอใจ เงื้อหอกคือฝ่ามือให้ภิกขุนี ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 154. Amūlakasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕๔. อมูลกสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniṁ amūlakena saṅghādisesena anuddhaṁseyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดใส่ความภิกขุนีด้วยอาบัติสังฆาทิเสสอันหามูลมิได้ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 155. Sañciccasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕๕. สัญจิจจสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhuniyā sañcicca kukkuccaṁ upadaheyya, “itissā muhuttampi aphāsu bhavissatī”ti etadeva paccayaṁ karitvā anaññaṁ, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดแกล้งก่อความรำคาญให้แก่ภิกขุด้วยหมายใจว่า ‘ด้วยวิธีนี้ ความไม่ผาสุกจักมีแก่เธอไปครู่หนึ่ง’ ทำความหมายใจอย่างนี้เท่านั้นให้เป็นเหตุ ไม่มีอะไรอื่น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 156. Upassuti sikkhāpadaṁ ปาจิตติยะ ๑๕๖. อุปัสสุติสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī bhikkhunīnaṁ bhaṇḍanajātānaṁ kalahajātānaṁ vivādāpannānaṁ upassutiṁ tiṭṭheyya, “yaṁ imā bhaṇissanti, taṁ sossāmī”ti etadeva paccayaṁ karitvā anaññaṁ, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใด เมื่อภิกขุนีทั้งหลายเกิดความบาดหมางกัน เกิดการทะเลาะกัน ถึงการวิวาทกัน ยืนแอบฟังด้วยหมายใจว่าจักได้ฟัง คำที่พวกเธอพูดกัน ทำความหมายใจอย่างนี้เท่านั้นให้เป็นเหตุ ไม่มีอะไรอื่น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Diṭṭhivaggo pannarasamo. ทิฏฐิวรรค ปันนรสโม.

Dhammikavaggo ธรรมมิกวรรค

Pācittiya 157. Kammappaṭibāhanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕๗. กัมมัปปฏิพาหนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī dhammikānaṁ kammānaṁ chandaṁ datvā pacchā khīyanadhammaṁ āpajjeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดให้ฉันทะเพื่อกรรมอันเป็นธรรมไปแล้ว กลับติเตียนในภายหลัง ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 158. Chandaṁadatvāgamanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕๘. ฉันทังอทัตวาคมนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī saṅghe vinicchayakathāya vattamānāya chandaṁ adatvā uṭṭhāyāsanā pakkameyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเมื่อเรื่องอันจะพึงวินิจฉัยยังดำเนินอยู่ในสงฆ์ ไม่ให้ฉันทะ ลุกจากอาสนะหลีกไปเสีย ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 159. Dubbalasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๕๙. ทุพพลสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī samaggena saṅghena cīvaraṁ datvā pacchā khīyanadhammaṁ āpajjeyya, “yathāsanthutaṁ bhikkhuniyo saṅghikaṁ lābhaṁ pariṇāmentī”ti, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดร่วมกับสงฆ์ผู้พร้อมเพรียงกันให้จีวรแล้ว กลับติเตียนในภายหลังว่า ‘ภิกขุทั้งหลายน้อมลาภของสงฆ์ไปตามชอบใจ’ ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 160. Pariṇāmanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๖๐. ปริณามนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī jānaṁ saṅghikaṁ lābhaṁ pariṇataṁ puggalassa pariṇāmeyya, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดรู้อยู่ น้อมลาภที่เขาน้อมไว้เป็นของจะถวายสงฆ์มาเพื่อบุคคล ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 161. Ratanasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๖๑. รตนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī ratanaṁ vā ratanasammataṁ vā aññatra ajjhārāmā vā ajjhāvasathā vā uggaṇheyya vā uggaṇhāpeyya vā, pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดเก็บก็ดี ให้เก็บก็ดี ซึ่งรัตนะก็ดี ของที่สมมติว่าเป็นรัตนะก็ดี เป็นปาจิตตีย์ เว้นไว้แต่ในวัดที่อยู่หรือในที่พัก และภิกขุนีเก็บก็ดี ให้เก็บก็ดี.

Ratanaṁ vā pana bhikkhuniyā ratanasammataṁ vā ajjhārāme vā ajjhāvasathe vā uggahetvā vā uggahāpetvā vā nikkhipitabbaṁ, “yassa bhavissati, so harissatī”ti, ayaṁ tattha sāmīci. ซึ่งรัตนะก็ดี ของที่สมมติว่าเป็นรัตนะก็ดี ในวัดที่อยู่หรือในที่พักได้แล้ว พึงเก็บไว้ด้วยหมายใจว่า ‘เป็นของผู้ใด ผู้นั้นจะได้นำไป’ นี้เป็นการปฏิบัติชอบในเรื่องนั้น.

Pācittiya 162. Sūcigharasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๖๒. สูจิฆรสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī aṭṭhimayaṁ vā dantamayaṁ vā visāṇamayaṁ vā sūcigharaṁ kārāpeyya, bhedanakaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีใดทำกล่องเข็มด้วยกระดูก ด้วยงา หรือด้วยเขา ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 163. Mañcapīṭhasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๖๓. มัญจปีฐสิกขาบท

Navaṁ pana bhikkhuniyā mañcaṁ vā pīṭhaṁ vā kārayamānāya aṭṭhaṅgulapādakaṁ kāretabbaṁ sugataṅgulena aññatra heṭṭhimāya aṭaniyā. Taṁ atikkāmentiyā chedanakaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีผู้ให้ทำเตียงหรือตั่งใหม่ พึงให้ทำมีเท้าสูงเพียง ๘ นิ้ว โดยนิ้วสุคต นอกจากแม่แคร่ด้านล่าง เธอทำให้เกินประมาณนั้นไป ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 164. Tūlonaddhasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๖๔. ตูโลนัทธสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī mañcaṁ vā pīṭhaṁ vā tūlonaddhaṁ kārāpeyya, uddālanakaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุใดให้ทำเตียงก็ดี ตั่งก็ดี หุ้มด้วยนุ่น ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 165. Kaṇḍuppaṭicchādisikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๖๕. กัณฑุปปฏิจฉาทิสิกขาบท

Kaṇḍuppaṭicchādiṁ pana bhikkhuniyā kārayamānāya pamāṇikā kāretabbā, tatridaṁ pamāṇaṁ, dīghaso catasso vidatthiyo sugatavidatthiyā, tiriyaṁ dve vidatthiyo. Taṁ atikkāmentiyā chedanakaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุนีผู้ให้ทำผ้าปิดฝีพึงทำให้ได้ขนาด ขนาดในผ้านั้น ดังนี้ คือ โดยยาว ๔ คืบ โดยกว้าง ๒ คืบ โดยคืบสุคต เธอทำให้เกินขนาดนั้นไป ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Pācittiya 166. Nandasikkhāpadaṁ ปาจิตติย ๑๖๖. นันทสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī sugatacīvarappamāṇaṁ cīvaraṁ kārāpeyya, atirekaṁ vā, chedanakaṁ pācittiyaṁ. อนึ่ง ภิกขุใดให้ทำจีวรมีขนาดเท่าสุคตจีวรหรือยิ่งกว่า ต้องอาบัติปาจิตตีย์.

Tatridaṁ sugatassa sugatacīvarappamāṇaṁ, dīghaso nava vidatthiyo sugatavidatthiyā, tiriyaṁ cha vidatthiyo, idaṁ sugatassa sugatacīvarappamāṇanti. ขนาดแห่งสุคตจีวรของสุคตในคำนั้นดังนี้ คือ โดยยาว ๙ คืบ โดยกว้าง ๖ คืบ โดยคืบสุคต นี้เป็นขนาดแห่งสุคตจีวรของสุคต.

Dhammikavaggo soḷasamo. ธรรมมิกวรรคที่ ๑๖ จบ.

Uddiṭṭhā kho, ayyāyo, chasaṭṭhisatā pācittiyā dhammā. แม่เจ้าทั้งหลายธรรมชื่อ นิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๑๖๖ (สิกขาบท) ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้วแล.

Pācittiyā niṭṭhitā. ปาจิตติยา จบ.

Pāṭidesanīyā ปาฏิเทสนียา

Ime kho panāyyāyo aṭṭha pāṭidesanīyā dhammā uddesaṁ āgacchanti. อนึ่ง แม่เจ้าทั้งหลาย ธรรมคือปาฏิเทสนียะ ๘ สิกขาบทเหล่านี้แล มาสู่อุทเทส คือ.

Pāṭidesanīya 1. Sappiviññāpanasikkhāpadaṁ ปาฏิเทสนีย ๑. สัปปิวิญญาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī agilānā sappiṁ viññāpetvā bhuñjeyya, paṭidesetabbaṁ tāya bhikkhuniyā: อนึ่ง ภิกขุนีใดมิใช่ผู้อาพาธ ขอเนยใสมาฉัน ภิกขุนีนั้นพึงแสดงคืนว่า:

“gārayhaṁ, ayye, dhammaṁ āpajjiṁ asappāyaṁ pāṭidesanīyaṁ, taṁ paṭidesemī”ti. ‘แม่เจ้า ดิฉันต้องอาบัติคือปาฏิเทสนียะที่น่าตำหนิ ไม่เป็นที่สบาย ดิฉันขอแสดงคืนธรรมนั้น”.

Pāṭidesanīya 2. Telaviññāpanasikkhāpadaṁ ปาฏิเทสนีย ๒. เตลวิญญาปนสิกขาบท

Yā pana bhikkhunī agilānā telaṁ viññāpetvā bhuñjeyya …pe… อนึ่ง ภิกขุนีใดมิใช่ผู้อาพาธ ขอนํ้ามันมาฉัน ภิกขุนีนั้น พึงแสดงคืนว่า: …เป…