Petavatthu
Ubbarivagga
4. Nandāpetivatthu
“Kāḷī dubbaṇṇarūpāsi,
pharusā bhīrudassanā;
Piṅgalāsi kaḷārāsi,
na taṁ maññāmi mānusin”ti.
“Ahaṁ nandā nandisena,
bhariyā te pure ahuṁ;
Pāpakammaṁ karitvāna,
petalokaṁ ito gatā”ti.
“Kiṁ nu kāyena vācāya,
manasā dukkaṭaṁ kataṁ;
Kissa kammavipākena,
petalokaṁ ito gatā”ti.
“Caṇḍī ca pharusā cāsiṁ,
tayi cāpi agāravā;
Tāhaṁ duruttaṁ vatvāna,
petalokaṁ ito gatā”ti.
“Handuttarīyaṁ dadāmi te,
imaṁ dussaṁ nivāsaya;
Imaṁ dussaṁ nivāsetvā,
ehi nessāmi taṁ gharaṁ.
Vatthañca annapānañca,
lacchasi tvaṁ gharaṁ gatā;
Putte ca te passissasi,
suṇisāyo ca dakkhasī”ti.
“Hatthena hatthe te dinnaṁ,
na mayhaṁ upakappati;
Bhikkhū ca sīlasampanne,
vītarāge bahussute.
Tappehi annapānena,
mama dakkhiṇamādisa;
Tadāhaṁ sukhitā hessaṁ,
sabbakāmasamiddhinī”ti.
Sādhūti so paṭissutvā,
dānaṁ vipulamākiri;
Annaṁ pānaṁ khādanīyaṁ,
vatthasenāsanāni ca;
Chattaṁ gandhañca mālañca,
vividhā ca upāhanā.
Bhikkhū ca sīlasampanne,
vītarāge bahussute;
Tappetvā annapānena,
tassā dakkhiṇamādisī.
Samanantarānuddiṭṭhe,
vipāko udapajjatha;
Bhojanacchādanapānīyaṁ,
dakkhiṇāya idaṁ phalaṁ.
Tato suddhā sucivasanā,
kāsikuttamadhārinī;
Vicittavatthābharaṇā,
sāmikaṁ upasaṅkami.
“Abhikkantena vaṇṇena,
yā tvaṁ tiṭṭhasi devate;
Obhāsentī disā sabbā,
osadhī viya tārakā.
Kena tetādiso vaṇṇo,
kena te idha mijjhati;
Uppajjanti ca te bhogā,
ye keci manaso piyā.
Pucchāmi taṁ devi mahānubhāve,
Manussabhūtā kimakāsi puññaṁ;
Kenāsi evaṁ jalitānubhāvā,
Vaṇṇo ca te sabbadisā pabhāsatī”ti.
“Ahaṁ nandā nandisena,
bhariyā te pure ahuṁ;
Pāpakammaṁ karitvāna,
petalokaṁ ito gatā.
Tava dinnena dānena,
modāmi akutobhayā;
Ciraṁ jīva gahapati,
saha sabbehi ñātibhi;
Asokaṁ virajaṁ khemaṁ,
āvāsaṁ vasavattinaṁ.
Idha dhammaṁ caritvāna,
Dānaṁ datvā gahapati;
Vineyya maccheramalaṁ samūlaṁ,
Anindito saggamupehi ṭhānan”ti.
Nandāpetivatthu catutthaṁ.