Petavatthu
Ubbarivagga
6. Kaṇhapetavatthu
“Uṭṭhehi kaṇha kiṁ sesi,
Ko attho supanena te;
Yo ca tuyhaṁ sako bhātā,
Hadayaṁ cakkhu ca dakkhiṇaṁ;
Tassa vātā balīyanti,
Sasaṁ jappati kesavā”ti.
“Tassa taṁ vacanaṁ sutvā,
rohiṇeyyassa kesavo;
Taramānarūpo vuṭṭhāsi,
bhātusokena aṭṭito.
Kiṁ nu ummattarūpova,
kevalaṁ dvārakaṁ imaṁ;
Saso sasoti lapasi,
kīdisaṁ sasamicchasi.
Sovaṇṇamayaṁ maṇimayaṁ,
Lohamayaṁ atha rūpiyamayaṁ;
Saṅkhasilāpavāḷamayaṁ,
Kārayissāmi te sasaṁ.
Santi aññepi sasakā,
araññavanagocarā;
Tepi te ānayissāmi,
kīdisaṁ sasamicchasī”ti.
“Nāhamete sase icche,
ye sasā pathavissitā;
Candato sasamicchāmi,
taṁ me ohara kesavā”ti.
“So nūna madhuraṁ ñāti,
jīvitaṁ vijahissasi;
Apatthiyaṁ patthayasi,
candato sasamicchasī”ti.
“Evañce kaṇha jānāsi,
yathaññamanusāsasi;
Kasmā pure mataṁ puttaṁ,
ajjāpi manusocasi.
Na yaṁ labbhā manussena,
amanussena vā pana;
Jāto me mā mari putto,
kuto labbhā alabbhiyaṁ.
Na mantā mūlabhesajjā,
osadhehi dhanena vā;
Sakkā ānayituṁ kaṇha,
yaṁ petamanusocasi.
Mahaddhanā mahābhogā,
raṭṭhavantopi khattiyā;
Pahūtadhanadhaññāse,
tepi no ajarāmarā.
Khattiyā brāhmaṇā vessā,
suddā caṇḍālapukkusā;
Ete caññe ca jātiyā,
tepi no ajarāmarā.
Ye mantaṁ parivattenti,
chaḷaṅgaṁ brahmacintitaṁ;
Ete caññe ca vijjāya,
tepi no ajarāmarā.
Isayo vāpi ye santā,
saññatattā tapassino;
Sarīraṁ tepi kālena,
vijahanti tapassino.
Bhāvitattā arahanto,
katakiccā anāsavā;
Nikkhipanti imaṁ dehaṁ,
puññapāpaparikkhayā”ti.
“Ādittaṁ vata maṁ santaṁ,
ghatasittaṁva pāvakaṁ;
Vārinā viya osiñcaṁ,
sabbaṁ nibbāpaye daraṁ.
Abbahī vata me sallaṁ,
sokaṁ hadayanissitaṁ;
Yo me sokaparetassa,
puttasokaṁ apānudi.
Svāhaṁ abbūḷhasallosmi,
sītibhūtosmi nibbuto;
Na socāmi na rodāmi,
tava sutvāna bhātika”.
Evaṁ karonti sappaññā,
ye honti anukampakā;
Nivattayanti sokamhā,
ghaṭo jeṭṭhaṁva bhātaraṁ.
Yassa etādisā honti,
amaccā paricārakā;
Subhāsitena anventi,
ghaṭo jeṭṭhaṁva bhātaranti.
Kaṇhapetavatthu chaṭṭhaṁ.