Petavatthu
Cūḷavagga
8. Dutiyamigaluddakapetavatthu
“Kūṭāgāre ca pāsāde,
pallaṅke gonakatthate;
Pañcaṅgikena turiyena,
ramasi suppavādite.
Tato ratyā vivasāne,
sūriyuggamanaṁ pati;
Apaviddho susānasmiṁ,
bahudukkhaṁ nigacchasi.
Kiṁ nu kāyena vācāya,
manasā dukkaṭaṁ kataṁ;
Kissa kammavipākena,
idaṁ dukkhaṁ nigacchasi”.
“Ahaṁ rājagahe ramme,
ramaṇīye giribbaje;
Migaluddo pure āsiṁ,
luddo cāsimasaññato.
Tassa me sahāyo suhadayo,
Saddho āsi upāsako;
Tassa kulupako bhikkhu,
Āsi gotamasāvako;
Sopi maṁ anukampanto,
Nivāresi punappunaṁ.
‘Mākāsi pāpakaṁ kammaṁ,
Mā tāta duggatiṁ agā;
Sace icchasi pecca sukhaṁ,
Virama pāṇavadhā asaṁyamā’.
Tassāhaṁ vacanaṁ sutvā,
Sukhakāmassa hitānukampino;
Nākāsiṁ sakalānusāsaniṁ,
Cirapāpābhirato abuddhimā.
So maṁ puna bhūrisumedhaso,
Anukampāya saṁyame nivesayi;
‘Sace divā hanasi pāṇino,
Atha te rattiṁ bhavatu saṁyamo’.
Svāhaṁ divā hanitvā pāṇino,
Virato rattimahosi saññato;
Rattāhaṁ paricāremi,
Divā khajjāmi duggato.
Tassa kammassa kusalassa,
Anubhomi rattiṁ amānusiṁ;
Divā paṭihatāva kukkurā,
Upadhāvanti samantā khādituṁ.
Ye ca te satatānuyogino,
Dhuvaṁ payuttā sugatassa sāsane;
Maññāmi te amatameva kevalaṁ,
Adhigacchanti padaṁ asaṅkhatan”ti.
Dutiyamigaluddakapetavatthu aṭṭhamaṁ.