Petavatthu
Cūḷavagga
9. Kūṭavinicchayikapetavatthu
“Mālī kiriṭī kāyūrī,
gattā te candanussadā;
Pasannamukhavaṇṇosi,
sūriyavaṇṇova sobhasi.
Amānusā pārisajjā,
ye teme paricārakā;
Dasa kaññāsahassāni,
yā temā paricārikā;
Tā kambukāyūradharā,
kañcanāveḷabhūsitā.
Mahānubhāvosi tuvaṁ,
lomahaṁsanarūpavā;
Piṭṭhimaṁsāni attano,
sāmaṁ ukkacca khādasi.
Kiṁ nu kāyena vācāya,
manasā dukkuṭaṁ kataṁ;
Kissa kammavipākena,
piṭṭhimaṁsāni attano;
Sāmaṁ ukkacca khādasī”ti.
“Attanohaṁ anatthāya,
jīvaloke acārisaṁ;
Pesuññamusāvādena,
nikativañcanāya ca.
Tatthāhaṁ parisaṁ gantvā,
Saccakāle upaṭṭhite;
Atthaṁ dhammaṁ nirākatvā,
Adhammamanuvattisaṁ.
Evaṁ so khādatattānaṁ,
yo hoti piṭṭhimaṁsiko;
Yathāhaṁ ajja khādāmi,
piṭṭhimaṁsāni attano.
Tayidaṁ tayā nārada sāmaṁ diṭṭhaṁ,
Anukampakā ye kusalā vadeyyuṁ;
Mā pesuṇaṁ mā ca musā abhāṇi,
Mā khosi piṭṭhimaṁsiko tuvan”ti.
Kūṭavinicchayikapetavatthu navamaṁ.