Jātaka
Dasakanipāta
Catudvāravagga
2. Kaṇhajātaka
“Kaṇho vatāyaṁ puriso,
kaṇhaṁ bhuñjati bhojanaṁ;
Kaṇhe bhūmipadesasmiṁ,
na mayhaṁ manaso piyo”.
“Na kaṇho tacasā hoti,
antosāro hi brāhmaṇo;
Yasmiṁ pāpāni kammāni,
sa ve kaṇho sujampati”.
“Etasmiṁ te sulapite,
patirūpe subhāsite;
Varaṁ brāhmaṇa te dammi,
yaṁ kiñci manasicchasi”.
“Varañce me ado sakka,
sabbabhūtānamissara;
Sunikkodhaṁ suniddosaṁ,
nillobhaṁ vuttimattano;
Nisnehamabhikaṅkhāmi,
ete me caturo vare”.
“Kiṁ nu kodhe vā dose vā,
lobhe snehe ca brāhmaṇa;
Ādīnavaṁ tvaṁ passasi,
taṁ me akkhāhi pucchito”.
“Appo hutvā bahu hoti,
vaḍḍhate so akhantijo;
Āsaṅgī bahupāyāso,
tasmā kodhaṁ na rocaye.
Duṭṭhassa pharusā vācā,
parāmāso anantarā;
Tato pāṇi tato daṇḍo,
satthassa paramā gati;
Doso kodhasamuṭṭhāno,
tasmā dosaṁ na rocaye.
Ālopa sāhasākārā,
nikatī vañcanāni ca;
Dissanti lobhadhammesu,
tasmā lobhaṁ na rocaye.
Snehasaṅgathitā ganthā,
senti manomayā puthū;
Te bhusaṁ upatāpenti,
tasmā snehaṁ na rocaye”.
“Etasmiṁ te sulapite,
patirūpe subhāsite;
Varaṁ brāhmaṇa te dammi,
yaṁ kiñci manasicchasi”.
“Varañce me ado sakka,
sabbabhūtānamissara;
Araññe me viharato,
niccaṁ ekavihārino;
Ābādhā mā uppajjeyyuṁ,
antarāyakarā bhusā”.
“Etasmiṁ te sulapite,
patirūpe subhāsite;
Varaṁ brāhmaṇa te dammi,
yaṁ kiñci manasicchasi”.
“Varañce me ado sakka,
sabbabhūtānamissara;
Na mano vā sarīraṁ vā,
maṁ-kate sakka kassaci;
Kadāci upahaññetha,
etaṁ sakka varaṁ vare”ti.
Kaṇhajātakaṁ dutiyaṁ.