Petavatthu
Uragavagga
5. Tirokuṭṭapetavatthu
“Tirokuṭṭesu tiṭṭhanti,
sandhisiṅghāṭakesu ca;
Dvārabāhāsu tiṭṭhanti,
āgantvāna sakaṁ gharaṁ.
Pahūte annapānamhi,
khajjabhojje upaṭṭhite;
Na tesaṁ koci sarati,
sattānaṁ kammapaccayā.
Evaṁ dadanti ñātīnaṁ,
ye honti anukampakā;
Suciṁ paṇītaṁ kālena,
kappiyaṁ pānabhojanaṁ;
‘Idaṁ vo ñātīnaṁ hotu,
sukhitā hontu ñātayo’.
Te ca tattha samāgantvā,
ñātipetā samāgatā;
Pahūte annapānamhi,
sakkaccaṁ anumodare.
‘Ciraṁ jīvantu no ñātī,
yesaṁ hetu labhāmase;
Amhākañca katā pūjā,
dāyakā ca anipphalā’.
Na hi tattha kasī atthi,
gorakkhettha na vijjati;
Vaṇijjā tādisī natthi,
hiraññena kayākayaṁ;
Ito dinnena yāpenti,
petā kālagatā tahiṁ.
Unname udakaṁ vuṭṭhaṁ,
yathā ninnaṁ pavattati;
Evamevaṁ ito dinnaṁ,
petānaṁ upakappati.
Yathā vārivahā pūrā,
paripūrenti sāgaraṁ;
Evamevaṁ ito dinnaṁ,
petānaṁ upakappati.
‘Adāsi me akāsi me,
ñāti mittā sakhā ca me’;
Petānaṁ dakkhiṇaṁ dajjā,
pubbe katamanussaraṁ.
Na hi ruṇṇaṁ vā soko vā,
yā caññā paridevanā;
Na taṁ petānamatthāya,
evaṁ tiṭṭhanti ñātayo.
Ayañca kho dakkhiṇā dinnā,
saṅghamhi suppatiṭṭhitā;
Dīgharattaṁ hitāyassa,
ṭhānaso upakappati.
So ñātidhammo ca ayaṁ nidassito,
Petāna pūjā ca katā uḷārā;
Balañca bhikkhūnamanuppadinnaṁ,
Tumhehi puññaṁ pasutaṁ anappakan”ti.
Tirokuṭṭapetavatthu pañcamaṁ.