Petavatthu
Ubbarivagga
1. Saṁsāramocakapetivatthu
“Naggā dubbaṇṇarūpāsi,
kisā dhamanisanthatā;
Upphāsulike kisike,
kā nu tvaṁ idha tiṭṭhasī”ti.
“Ahaṁ bhadante petīmhi,
duggatā yamalokikā;
Pāpakammaṁ karitvāna,
petalokaṁ ito gatā”ti.
“Kiṁ nu kāyena vācāya,
manasā dukkaṭaṁ kataṁ;
Kissa kammavipākena,
petalokaṁ ito gatā”ti.
“Anukampakā mayhaṁ nāhesuṁ bhante,
Pitā ca mātā athavāpi ñātakā;
Ye maṁ niyojeyyuṁ dadāhi dānaṁ,
Pasannacittā samaṇabrāhmaṇānaṁ.
Ito ahaṁ vassasatāni pañca,
Yaṁ evarūpā vicarāmi naggā;
Khudāya taṇhāya ca khajjamānā,
Pāpassa kammassa phalaṁ mamedaṁ.
Vandāmi taṁ ayya pasannacittā,
Anukampa maṁ vīra mahānubhāva;
Datvā ca me ādisa yaṁ hi kiñci,
Mocehi maṁ duggatiyā bhadante”ti.
Sādhūti so paṭissutvā,
sāriputtonukampako;
Bhikkhūnaṁ ālopaṁ datvā,
pāṇimattañca coḷakaṁ;
Thālakassa ca pānīyaṁ,
tassā dakkhiṇamādisi.
Samanantarānuddiṭṭhe,
vipāko udapajjatha;
Bhojanacchādanapānīyaṁ,
dakkhiṇāya idaṁ phalaṁ.
Tato suddhā sucivasanā,
kāsikuttamadhārinī;
Vicittavatthābharaṇā,
sāriputtaṁ upasaṅkami.
“Abhikkantena vaṇṇena,
yā tvaṁ tiṭṭhasi devate;
Obhāsentī disā sabbā,
osadhī viya tārakā.
Kena te tādiso vaṇṇo,
kena te idha mijjhati;
Uppajjanti ca te bhogā,
ye keci manaso piyā.
Pucchāmi taṁ devi mahānubhāve,
Manussabhūtā kimakāsi puññaṁ;
Kenāsi evaṁ jalitānubhāvā,
Vaṇṇo ca te sabbadisā pabhāsatī”ti.
“Uppaṇḍukiṁ kisaṁ chātaṁ,
naggaṁ sampatitacchaviṁ;
Muni kāruṇiko loke,
taṁ maṁ addakkhi duggataṁ.
Bhikkhūnaṁ ālopaṁ datvā,
pāṇimattañca coḷakaṁ;
Thālakassa ca pānīyaṁ,
mama dakkhiṇamādisi.
Ālopassa phalaṁ passa,
bhattaṁ vassasataṁ dasa;
Bhuñjāmi kāmakāminī,
anekarasabyañjanaṁ.
Pāṇimattassa coḷassa,
vipākaṁ passa yādisaṁ;
Yāvatā nandarājassa,
vijitasmiṁ paṭicchadā.
Tato bahutarā bhante,
vatthānacchādanāni me;
Koseyyakambalīyāni,
khomakappāsikāni ca.
Vipulā ca mahagghā ca,
tepākāsevalambare;
Sāhaṁ taṁ paridahāmi,
yaṁ yaṁ hi manaso piyaṁ.
Thālakassa ca pānīyaṁ,
vipākaṁ passa yādisaṁ;
Gambhīrā caturassā ca,
pokkharañño sunimmitā.
Setodakā suppatitthā,
sītā appaṭigandhiyā;
Padumuppalasañchannā,
vārikiñjakkhapūritā.
Sāhaṁ ramāmi kīḷāmi,
modāmi akutobhayā;
Muniṁ kāruṇikaṁ loke,
bhante vanditumāgatā”ti.
Saṁsāramocakapetivatthu paṭhamaṁ.