Petavatthu
Mahāvagga
4. Revatīpetavatthu
“Uṭṭhehi revate supāpadhamme,
Apārutadvāre adānasīle;
Nessāma taṁ yattha thunanti duggatā,
Samappitā nerayikā dukhenā”ti.
Icceva vatvāna yamassa dūtā,
Te dve yakkhā lohitakkhā brahantā;
Paccekabāhāsu gahetvā revataṁ,
Pakkāmayuṁ devagaṇassa santike.
“Ādiccavaṇṇaṁ ruciraṁ pabhassaraṁ,
Byamhaṁ subhaṁ kañcanajālachannaṁ;
Kassetamākiṇṇajanaṁ vimānaṁ,
Suriyassa raṁsīriva jotamānaṁ.
Nārīgaṇā candanasāralittā,
Ubhato vimānaṁ upasobhayanti;
Taṁ dissati suriyasamānavaṇṇaṁ,
Ko modati saggapatto vimāne”ti.
“Bārāṇasiyaṁ nandiyo nāmāsi,
Upāsako amaccharī dānapati vadaññū;
Tassetamākiṇṇajanaṁ vimānaṁ,
Suriyassa raṁsīriva jotamānaṁ.
Nārīgaṇā candanasāralittā,
Ubhato vimānaṁ upasobhayanti;
Taṁ dissati suriyasamānavaṇṇaṁ,
So modati saggapatto vimāne”ti.
“Nandiyassāhaṁ bhariyā,
Agārinī sabbakulassa issarā;
Bhattu vimāne ramissāmi dānahaṁ,
Na patthaye nirayadassanāyā”ti.
“Eso te nirayo supāpadhamme,
Puññaṁ tayā akataṁ jīvaloke;
Na hi maccharī rosako pāpadhammo,
Saggūpagānaṁ labhati sahabyatan”ti.
“Kiṁ nu gūthañca muttañca,
asucī paṭidissati;
Duggandhaṁ kimidaṁ mīḷhaṁ,
kimetaṁ upavāyatī”ti.
“Esa saṁsavako nāma,
gambhīro sataporiso;
Yattha vassasahassāni,
tuvaṁ paccasi revate”ti.
“Kiṁ nu kāyena vācāya,
manasā dukkaṭaṁ kataṁ;
Kena saṁsavako laddho,
gambhīro sataporiso”ti.
“Samaṇe brāhmaṇe cāpi,
aññe vāpi vanibbake;
Musāvādena vañcesi,
taṁ pāpaṁ pakataṁ tayā.
Tena saṁsavako laddho,
gambhīro sataporiso;
Tattha vassasahassāni,
tuvaṁ paccasi revate.
Hatthepi chindanti athopi pāde,
Kaṇṇepi chindanti athopi nāsaṁ;
Athopi kākoḷagaṇā samecca,
Saṅgamma khādanti viphandamānan”ti.
“Sādhu kho maṁ paṭinetha,
kāhāmi kusalaṁ bahuṁ;
Dānena samacariyāya,
saṁyamena damena ca;
Yaṁ katvā sukhitā honti,
na ca pacchānutappare”ti.
“Pure tuvaṁ pamajjitvā,
idāni paridevasi;
Sayaṁ katānaṁ kammānaṁ,
vipākaṁ anubhossasī”ti.
“Ko devalokato manussalokaṁ,
Gantvāna puṭṭho me evaṁ vadeyya;
‘Nikkhittadaṇḍesu dadātha dānaṁ,
Acchādanaṁ seyya mathannapānaṁ;
Na hi maccharī rosako pāpadhammo,
Saggūpagānaṁ labhati sahabyataṁ’.
Sāhaṁ nūna ito gantvā,
yoniṁ laddhāna mānusiṁ;
Vadaññū sīlasampannā,
kāhāmi kusalaṁ bahuṁ;
Dānena samacariyāya,
saṁyamena damena ca.
Ārāmāni ca ropissaṁ,
dugge saṅkamanāni ca;
Papañca udapānañca,
vippasannena cetasā.
Cātuddasiṁ pañcadasiṁ,
yā ca pakkhassa aṭṭhamī;
Pāṭihāriyapakkhañca,
aṭṭhaṅgasusamāgataṁ.
Uposathaṁ upavasissaṁ,
sadā sīlesu saṁvutā;
Na ca dāne pamajjissaṁ,
sāmaṁ diṭṭhamidaṁ mayā”ti.
Iccevaṁ vippalapantiṁ,
phandamānaṁ tato tato;
Khipiṁsu niraye ghore,
uddhampādaṁ avaṁsiraṁ.
“Ahaṁ pure maccharinī ahosiṁ,
Paribhāsikā samaṇabrāhmaṇānaṁ;
Vitathena ca sāmikaṁ vañcayitvā,
Paccāmahaṁ niraye ghorarūpe”ti.
Revatīpetavatthu catutthaṁ.